จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 375

เหมิงซานก้าวเท้าขึ้นหน้าสองก้าวพลางว่า "ใช่ครับ สหายน้อยพูดจาดูมีเลศนัยนะ ความหมายของคุณคือ คุณท่านเจี่ยทำร้ายลูกชายตัวเองหรือไง?"

คำพูดของฟางเหยียนใครฟังก็จะรู้สึกแบบนี้ พอได้ยินเหมิงซานพูดแบบนั้น เจี่ยเกิงจื่อเบิกตากว้างพลางว่า "เทพหมอฟางหมายความว่าแบบนี้จริงหรือครับ? ผมมีลูกชายกับเขาแค่คนเดียว ผมจะทำยอ่างนั้นกับลูกชายตัวเองได้ยังไง..."

"ไม่!" ฟางเหยียนตัดบทคำพูดเจี่ยเกิงจื่อ กวาดตามองไปรอบๆทุกคนที่รายล้อม พลางว่า "เอางี้ คุณให้ทุกคนออกไปก่อนเถอะ!"

พวกคนที่รายล้อมเหมือนอยากดูการรักษาของฟางเหยียน และอยากรอดูคุณชายน้อยฟื้น พอได้ยินฟางเหยียนพูดแบบนี้ สีหน้าทุกคนส่อแววผิดหวังโดยทั่วกัน

เจี่ยเกิงจื่อกวาดตามองคนในครอบครัวตนพลางว่า "พวกเขาเป็นครอบครัวของผม ส้าวจุนเป็นคนจิตใจดี คุณต่างเป็นห่วงอาการส้าวจุน พวกเขาอยู่ที่นี่รอส้าวจุนฟื้นไม่ได้หรอ?"

"มีบางเรื่องผมถามคุณได้เท่านั้น!" น้ำเสียงฟางเหยียนเย็นชาลงไป เขาเริ่มหงุดหงิดกับการพูดกับเจี่ยเกิงจื่อแล้ว เจี่ยเกิงจื่อรู้ชัดกับนิสัยฟางเหยียน เขาไม่เหมือนหมอทั่วไป ถ้าเกิดทำให้เขาไม่พอใจ เขาอาจหมุนตัวเดินจากไปดื้อๆ! เขาเลยไม่ดื้อรั้นอีก ทำทีโบกมือให้คนทั้งหมดออกไป

เหมิงซานรู้สึกแปลกใจ หมอนี่ทำไมไม่ได้จับชีพจรเลยสักนิดก็รู้สาเหตุโรค ตนหาอยู่นานก็หาไม่เจอ ไม่ต้องคิดมากเลย เขาต้องแกล้งทำแน่ หวังหลอกเจี่ยเกิงจื่อ

แต่ตนจะทำไงได้ล่ะ? เมื่อกี้หมอนี่ก็ใช้ฝ่ามือดูดซับจนEvergreenเหี่ยวเฉาในพริบตาไปแล้ว ฝีมือระดับนี้ตนไม่มีนี่นา

ไม่ว่ายังไง ชายหนุ่มคนนี้ก็มีฝีมือจริง เขาอยากจะทำลายที่นี่หรือไม่ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงแล้ว

เหมิงซานอยู่มาร้อยกว่าปี เป็นพวกรู้เวลา เขารู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ การที่หมอนี่สามารถรักษาคุณชายเจี่ยได้ ถือเป็นเรื่องที่ดี พอคิดถึงตรงนี้เขาถอนหายใจยาวออกมา เดินไปทางประตูอย่างรู้งาน

ในตอนที่เขาเดินถึงหน้าประตู จู่ ๆฟางเหยียนก็พูดขึ้นว่า “ผู้อาวุโสเหมิงซาน คุณอยู่ก่อนเถอะครับ!”

เหมิงซานชะงักไปสักครู่ หันกลับมามองฟางเหยียน สายตาฉายแววประหลาดใจมาก

ฟางเหยียนมองสบตาเหมิงซานพลางว่า “ผู้อาวุโสเหมิงซานสามารถสร้างค่ายกลเช่นนี้ เห็นได้ชัดถึงความแข็งแกร่งของฝีมือคุณ ค่ายกลแปดทิศหยาง! ห้าองค์ประกอบทำให้ใจสงบ！สรุปแล้ว คุณเป็นคนต่อชีวิตคุณชายเจี่ย”

เหมิงซานพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ในใจยังคิดดีนะว่าคุณตาแหลมมาก อย่างน้อยรู้ว่าค่ายกลนี้ไม่ใช่คนธรรมดาจะจัดออกมาได้

แต่ปากยังคงถ่อมตนว่า “ชมมากไปแล้ว!”

ไม่นาน ในห้องก็เหลือแค่พวกเขาสี่คน ยังมีเทียนขุยอยู่ด้วย ฟางเหยียนถามขึ้นทันทีว่า “คุณท่านเจี่ย ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณคงเป็นเถ้าแก่คนที่สามของสุ่ยหยุนต้งเทียนนี้ล่ะสิ?”

พอได้ยินแบบนี้ เทียนขุนอึ้งอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆโผ้จวินก็พูดเรื่องสุ่ยหยุนต้งเทียนขึ้นมา เขาเลยขยับเข้าใกล้พลางกระซิบบอกฟางเหยียนว่า “โผ้จวิน มันเป็นแค่ตำนาน ผมเองก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า”

โลกนี้ไม่ขาดแคลนการตีไข่ใส่สี เรื่องเล็กน้อยมากมายพอลงในอินเทอร์เน็ตก็กลายเป็นเรื่องลึกล้ำอัศจรรย์ เถ้าแก่คนที่สามอะไร เรื่องผีอะไรนั่นที่จริงเป็นแค่เรื่องพูดกันต่อ ๆมาจนเกินจริงทั้งนั้นแหละ ที่จริงเทียนขุยเห็นเรื่องนี้เป็นแค่ตำนาน เขาไม่คิดว่าฟางเหยียนจะเชื่อจริงๆ