จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 38

บทที่ 38 เทพสงครามแสดงฝีมือ

“ฟางเหยียน อัญมณีเลือดทองนี่แพงขนาดนั้นเลยหรอ?” พอออกมาจากโรงแรมนานาชาติเทียนเยว่ เย่ชิงหยู่ถามอย่างตกใจ

ฟางเหยียนตอบกลับ “จุดสำคัญของหยกชิ้นนี้ไม่ได้อยู่ที่ราคาเท่าไหร่ แต่อยู่ที่ว่าใครเป็นคนใส่”

คำพูดนี้ทำเย่ชิงหยู่หน้าแดงก่ำ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฟางเหยียนปากหวานแบบนี้

“แต่ว่า ฉันก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่าคุณได้หยกนี้มาจากที่ไหนกัน?” เย่ชิงหยู่ถามอีก

ฟางเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนบอก “หลิวเหอฉางให้ผมมาน่ะ ตอนแรกเขาให้ผมเลือกเอง ผมเลยเลือกมาสองชิ้น”

เย่ชิงหยู่ตะลึง คิดไปถึงว่าหลิวเหอฉางมีทรัพย์สินกว่าหลายพันล้าน ถ้าตายไป เงินก็หมดประโยชน์ บางทีคนที่มีฐานะขนาดเขา อาจจะไม่ได้เห็นเงินสำคัญมากขนาดนั้นก็ได้ล่ะมั้ง!

แต่พอคิดๆถึงคำพูดฟางเหยียนเมื่อกี้ อหังการ์มากจริงๆ!

พอคิดถึงตรงนี้ เธออดยกมือขึ้นมาจับแขนฟางเหยียนไม่ได้

“นี่ เย่ชิงหยู่” เสียงหลิวเหยาเหยาลอยมา

เย่ชิงหยู่หันกลับไป มองเห็นหลิวเหยาเหยาพาการ์ดเจ็ดแปดคนมายืนอยู่ด้านหลัง

เธอยิ้มเย็นถามว่า “เธอคิดว่าวันนี้จะกลับไปได้ง่ายๆหรือไง?”

“เธอคิดจะทำอะไร?” เย่ชิงหยู่ขมวดคิ้วถาม

หลิวเหยาเหยาพูดอย่างโอหังหน้าด้านๆว่า “ไม่ทำอะไรนี่? แค่มาเอาอัญมณีเลือดทองของฉันคืนเท่านั้น เมื่อกี้เธอหยิบผิด อันนี้ต่างหากของเธอ

เธอหยิบอัญมณีเลือดทองของตัวเองออกมา เห็นได้ชัดว่าจะแย่งอัญมณีเลือดทองของเย่ชิงหยู่

“เป็นไปได้ยังไง? เมื่อกี้เราไม่ได้หยิบผิดกันซักหน่อย?” เย่ชิงหยู่ร้องเสียงดัง

หลิวเหยาเหยาแค่นเสียงหึพลางว่า “ฉันบอกว่าหยิบผิดก็คือหยิบผิด ตอนนี้ถ้าไม่เธอคืนมาให้ฉันเอง และเอาของเธอไป หรือไม่งั้นฉันก็ซ้อมพวกเธอสักยก แล้วเอาของที่เป็นของฉันคืนมา”

เย่ชิงหยู่ขมวดคิ้วพลางว่า “เธอ หลิวเหยาเหยา ฉันจะบอกให้นะ อย่ามารังแกกันเกินไปนัก ที่เธอทำน่ะเขาเรียกว่าแย่ง จะแย่งของฉันกลางวันแสกๆ เธอหน้าด้านขนาดนี้หรือไง?”

หลิวเหยาเหยาหัวเราะร่วนพลางว่า “ฉันจะแย่ง แล้วเธอจะทำไม? ไม่ยอมก็มากัดฉันหรอ?!”

“เธอรู้ไหมนี่คือใคร? นี่คืออาเปียว คิงส์ของโลกใต้ดินของเมืองจินโจวเรา เขาจะทำให้เธอหายไปจากโลกนี้ได้ในเวลาแค่ไม่กี่นาทีเอง”

เย่ชิงหยู่ต้องยอมรับว่าเธอกลัว นายอาเปียวนี่ตัวใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่น พวกที่อยู่ด้านหลังก็รูปร่างพอๆกัน ฟางเหยียนชอบอวดเก่ง เกิดตีกันขึ้นมาจริงๆ ฟางเหยียนสู้ไม่ได้แน่

“อาเปียว ลงมือได้!”

การ์ดที่ชื่ออาเปียวและลูกน้องอีกหลายคนดาหน้าเข้าหาเย่ชิงหยู่อย่างโอหัง ฟางเหยียนจับแขนเย่ชิงหยู่แผ่วเบา พลางว่า “ชิงหยู่ หลบด้านหลังผมนะ”

เย่ชิงหยู่รับคำอย่างงงๆ

แต่ตอนนี้เอง อาเปียวยกหมัดขึ้นจะชกฟางเหยียน

ฟางเหยียนยกมือขึ้นจับหมัดอาเปียวไว้ จากนั้นยิ้มร้ายออกมาหนึ่งที

ตามมาด้วยภาพอาเปียวร้องครวญคราง ทั้งตัวลงไปกองที่พื้น

กระดูกหมัดข้างนั้นของเขาแตกแล้ว คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่นี่มันอยู่บนตัวเขาเอง เขารู้ดี

จากนั้นการ์ดอีกหลายคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน และพุ่งเข้าหาฟางเหยียน

ฟางเหยียนใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก็ทำทุกคนล้มลงพื้นร้อนครวญครางได้