จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 419

หม่าจงหัวชะงักไป จากนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะอย่างสะใจ “ฮ่าๆๆ！”

เสียงหัวเราะจากก้นลึก หัวเราะได้ไม่น่าฟังเอามากๆ ถึงขั้นหัวเราะไปหัวเราะมาจนไอออกมา หม่าจงหัวชอกช้ำระกำใจมาแล้ว เมื่อหัวเราะบ้าคลั่งแบบนี้อีก จึงทำให้เสียพลังไป

หลังจากที่สูดอากาศเข้าไปลึกๆแล้ว เขาเงยหน้าพูดอย่างภูมิใจ “แกมองคนรุ่นหลังของตระกูลหม่าเป็นพวกหมาเห่าใบตองแห้งของสำนักไร้หน้าพวกแกหรือไง？แต่ล่ะยุคของตระกูลหม่าซื่อสัตย์ต่อประเทศหวาเป็นหลัก กตัญญูมาก่อน ภักดีเป็นหลัก ห้ามฆ่าบิดามารดา ห้ามรังแกคนที่อ่อนกว่า ลูกของฉันจะลงมือฆ่าฉันได้อย่างไรกัน！ไร้หน้า แกดูถูกคนของตระกูลหม่าของฉันไปแล้ว”

ใบหน้าของสาวไร้หน้ายังคงนิ่งสงบ เธอไม่สนใจหม่าจงหัว เพียงแต่พูดกับหม่ากวงชาวว่า “ลงมือ ฆ่ามัน ต่อไปแกจะเป็นผู้นำของตระกูลหม่าแล้ว ตระกูลหม่าจะต้องยิ่งใหญ่กว่าในตอนนี้ ฉันจะทำให้ตระกูลเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของซีหนาน ถึงตอนนั้นแกหม่ากวงชาวจะเป็นคนที่คนทั้งประเทศหวาให้ความเคารพ แกอยากได้อะไร ทั้งหมดก็อยู่ในคบวคุมของแก ผู้ชาย ควรจะให้ตัวเองยืนอยู่ระดับสูง เป็นคนที่ให้ผู้คนให้ความเคารพ”

พูดพลาง เธออ้าแขนทั้งสองออก ท่าทางโอบกอดความสุข

หม่ากวงชาวไม่พูดอะไร เพียงแต่กัดฟันอย่างแค้นเคือง สั่นไปทั้งตัว

หน้าผากและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เหมือนกับกำลังต่อสู้กับจิตใจอยู่！

และแล้ว หลังจากที่เงียบสงัดไปสักพัก เขาก็เอ่ยปาก ค่อยๆลุกจากพื้นแล้วกล่าว “ไม่！”

เมื่อสาวไร้หน้าได้ยินคำพูดของหม่ากวงชาง ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “ไม่？！หรือแกลืมสิ่งที่ฉันบอกแกไปแล้วงั้นเหรอ？ฉันเคยพูดไว้ว่าถ้าแกหักหลังเพลิงเสวน ไม่ว่าจะอยู่หนใดพวกเราก็หาแกเจอ ตอนมีชีวิตแกเป็นคนของเพลิงเสวน พอแกตายก็เป็นผีของเพลิงเสวน ตั้งแต่วินาทีนั้นที่แกตอบตกลงฉัน แกก็เป็นคนของเพลิงเสวนแล้ว ร่างกายเป็นของเพลิงเสวน หรือแกคิดจะต่อต้านคำสั่งงั้นหรือ？ต่อต้านคำสั่ง ฉันจะให้แกทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส！”

เมื่อสาวไร้หน้าพูดจบ ด้านหลังก็เกิดลำแสงสีขาวขึ้น เธอได้โกรธแค้นเป็นอย่างยิ่งแล้ว

“แกคิดว่าลูกชายของหม่าจงหัวจะกลัวคำขู่ของแกงั้นเหรอ？”　หม่าจงหัวกล่าวอย่างมั่นใจ เธอมั่นใจในตัวลูกชายของตัวเองมาก ลูกชายของเขาไม่มีทางต่อต้านคำสั่งของตนแน่นอน นี่เป็นความกล้าที่ตนได้สั่งสอนลูกชายไว้ อย่างหม่าซวี่ซง ไม่ว่าอยู่ข้างนอกจะแข็งกระด้างขนาดไหน จะเอาแต่ใจขนาดไหน เมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งเขาแม้แต่นิดเดียว

“หม่ากวงชาว ให้มันได้รู้ว่าอะไรคือความภาคภูมิใจของตระกูลหม่า！” หม่าจงหัวมองหม่ากวงชาว เหมือนกับได้ฝากความหวังทั้งหมดไว้ ต่อให้ตระกูลหม่าดำเนินมาถึงวินาทีสุดท้าย เขาก็จะเดินไปอย่างภาคภูมิ

หม่ากวงชาวมองหม่าจงหัว แล้วมองสาวไร้หน้า แววตาไม่มั่นคง เหมือนกำลังลังเล！

สาวไร้หน้าส่งเสียงอืม ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วกล่าว “หม่ากวงชาว ยุคของพ่อแกได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้ถึงคราวของแกแล้ว！หยิบง้าวของแกขึ้นมา เป็นตำแหน่งที่แกควรจะเป็น！แก เป็นราชาของซีหนาน！”

แม้สาวไร้หน้าจะเป็นผู้หญิง แต่ตอนที่พูดประโยคนี้กลับเป็นเสียงของผู้ชายทั้งหมด ฟังแล้วดูบ้าอำนาจจริงๆ

หม่ากวงชาวรู้สึกชี่ไหลเวียนจากเท้าขึ้นมาที่ส่วนหัว เขามองไปที่หม่าจงหัว แล้วกล่าว “พ่อ！”

“แก...” หม่าจงหัวตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง หน้าถอดสีขึ้นทันที

“หม่ากวงชาว แกลืมแล้วเหรอว่าฉันสอนแกว่ายังไง？”

“พ่อ ผมรู้ ผู้รู้ว่าพ่อสอนว่าไม่ว่าจะยังไงต้องปกป้องศักดิ์ศรีของตระกูลหม่าของเราไว้ แต่ ถ้าผมปกป้องต่อไป อนาคตโลกนี้ก็จะไม่มีตระกูลหม่าแล้ว ให้ผมเหลือเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลหม่าไว้เถอะนะ！อย่างน้อยตระกูลหม่าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปจะเป็นตระกูลหม่าที่แท้จริง ไม่ใช่ตัวแทนตระกูลหม่าที่ถูกคนสวมรอย” หม่ากวงชาวพูดอย่างเกลียดแค้น