จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 442

เสือดาวดำหัวเราะเหอะๆ แล้วกล่าวอย่างสบายๆว่า “คุณชายโล๋ คุณน่าจะรู้ดีนะว่าทำไมผมถึงได้เรียกคุณมา?!”

โล๋เหวินส่ายหน้าด้วยหน้าตามึนงงแล้วกล่าว “ไม่ ไม่รู้สิ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าแกเรียกฉันมาทำไม“

เสือดาวดำจงใจเข้าใกล้โล๋เหวิน ยกมือขึ้นไปจับหน้าของเขา แล้วกล่าว “แกไอ้สารเลว รู้มั้ยเมื่อกี๊แกเกือบจะฆ่าฉันแล้วนะ!ตาของแกแม่งไปอยู่ที่ก้นแล้วหรือไงวะ?”

พูดจบ เสือดาวดำยกมือขึ้นอย่างโมโหตบไปที่หน้าของโล๋เหวินอย่างแรง

ได้ยินเสียงเพี่ยะดังสนั่น จากนั้นก็เห็นรอยนิ้วทั้งห้าบนใบหน้าของโล๋เหวิน ตระกูลโล๋มีเงิน แต่อำนาจที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขากลับไม่ยิ่งใหญ่มากเท่าไหร่ ดังนั้นจึงทำอะไร คนที่อยู่ใต้ดินไม่ได้

ถูกตบหนึ่งฉาด โล๋เหวินกล่าวอย่างทำอะไรไม่ได้ “คือ ฉันก็ไม่รู้ว่าไอ้นั่นมันจะใหญ่โตขนาดนั้นนี่ เสือดาวดำ เราทำอะไรต้องรู้ผิดชอบชั่วดีนะ เมื่อก่อนแกรับเงินของฉันไปไม่น้อย ตอนนี้แกทำแบบนั้น มันเกินไปหน่อยมั้ย”

“เกินไป?” เสือดาวดำดูแคลนออกมา แล้วกล่าว “ยังมีที่เกินไปกว่านี้อีก!”

“เอามีดมา!” เสือดาวดำตะคอกใส่โล๋เหวิน

โล๋เหวินจ้องเสือดาวดำด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แล้วถาม “แกๆๆ แกจะทำอะไร?แกจะทำอะไร?”

“เมื่อกี๊แกบอกว่าจะสับมือของคุณฟางไม่ใช่เหรอ?ตอนนี้ฉันจะมาเอามือของแก แกรู้ความเป็นมาของเหลียงเจิ้งสินะ?” เสือดาวดำถามเองตอบเองกับโล๋เหวินน

โล๋เหวินรู้เรื่องของเหลียงเจิ้งแน่นอน ไอ้เหี้ยนั่นถูกคนหักขาทั้งสองข้าง ต่อไปต้องใช้วิลแชร์ดำรงชีวิต

“เหลียงเจิ้งก็เพราะทำผิดต่อคุณฟางเช่นกัน พูดว่าจะหักขาทั้งสองข้างของคุณฟางเช่นกัน จึงได้พบจุดจบแบบนั้นไงล่ะ ถ้าแกคิดว่าตัวเองเจ๋งกว่าเหลียงเจิ้งล่ะก็ งั้นแกก็วิ่งให้เต็มที่ หนีให้เต็มที่!”

โล่เหวินตกใจจนหลังเปียกปอนไปหมด เขารีบพูดว่า “เสือดาวดำ เสือดาวดำ พี่เสือดาว พี่เสือดาว!ฉันให้เงินพี่ ฉันให้เงินพี่ ได้โปรดอย่าทำร้ายฉันเลย ได้มั้ย?ขอร้องล่ะ ขอร้องอย่างทำร้ายฉันเลย...”

เสือดาวดำส่ายหน้าแล้วกล่าว “สายไปแล้วล่ะ!”

พูดจบ มีดที่เป็นประกายสับลงไป ทันใดนั้นเสียงร้องอันน่าสังเวชดังขึ้นในถนนที่เปลี่ยว

ฟางเหยียนที่อยู่อีกด้าน

หลังจากที่ออกจากร้านเสื้อผ้าของเหลียงจง เขาก็มาที่สถานีขนส่งผู้โดยสารโดยตรง

ด้วยตำแหน่งและสถานะของฟางเหยียน ไม่ต้องนั่งรถทัวร์แต่อย่างใด แต่เทียนขุยไม่อยู่ข้างกายแล้ว เขาขี้เกียจขับรถ ทำได้เพียงนั่งรถบัสเอง เขาไม่ชอบควบคุมรถเก๋ง เพราะการควบคุมรถเก๋ง สมองของเขาจะไม่สามารถครุ่นคิดเรื่องอื่นได้อีก ตอนนี้เขามีปัญหาเยอะแยะที่ต้องคิด แน่นอนว่าเขาไม่มีทางเลือกที่จะขับรถเองแน่นอน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ