จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 52

บทที่ 52 ขวังซือสัตว์ในตำนานของตระกูลจาง

ฟางเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบว่า “ยังไม่ต้อง ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา”

“ครับ!”

“เสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนมาแล้ว” ฟางจินหยวนตะโกนออกมาจนตัวสั่นเทา

ทุกคนเห็นรถหงฉีแล่นเข้ามา ก็อดยืดหลังตรงไม่ได้ นี่ไม่ใช่แค่ตัวแทนของความร่ำรวย แต่มันยังเป็นสัญลักษณ์ของบุคคล พื้นเพของตระกูลฟางถือว่าแข็งแกร่ง แต่นอกจากพ่อก็ไม่มีใครคู่ควรกับรถคันนี้

พวกเขาสามารถซื้อรถยนต์คันหรูระดับสิบล้าน แต่ไม่สามารถซื้อรถแบบนี้ได้

ทุกคนนึกว่าฟางเหยียนจะจอดรถ แต่ทว่าเขากลับไม่จอด และขับเข้ามาในบ้าน

นี่คือครั้งแรกในรอบสิบหกปีที่ฟางเหยียนเหยียบเข้ามาในตระกูล เขาเกลียดที่นี่ เขาเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่

ตอนแรกเขาคิดว่าตัวเองจะไม่กลับมาที่นี่ตลอดชีวิต แต่เขาก็กลับมาจนได้

“นี่มันอะไรกัน อย่าบอกนะว่าไม่เห็นเรายืนคอยกันอยู่เยอะแยะ” หลี่เยว่บ่นพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์

“จะเกินไปแล้วนะฟางเหยียน”

“เสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียน” ฟางจินหยวนเรียกชื่อของฟางเหยียน และรีบเปิดประตูให้เขา

เมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหล่า เขาก็อึ้งไปในทันที หลังจากผ่านไปสามสิบวินาที เขาก็ใช้น้ำเสียงตื่นเต้นพูดออกมาว่า “เหมือน เหมือนมากจริงๆ”

เขาไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ตรงไหน อยากเอามือไปแตะฟางเหยียน แต่ก็ไม่กล้า

ฟางจินหยวนทำอะไรเฉียบขาดมาทั้งชีวิต เมื่อแก่ตัวลงก็ยังขึงขังดุดัน แต่เมื่อเขาอยู่ต่อหน้าของฟางเหยียน เขากลับกลายเป็นคุณปู่ที่เมตตาและอ่อนโยน เป็นคุณปู่ที่ดูแลหลานชายได้ไม่ดี

ฟางเหยียนมองตรงไปข้างหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “พูดมาเถอะ ปู่จะให้ผมทำลายตระกูลยังไงดี จะให้ฆ่าพวกคุณให้หมดหรือจะให้ทำลายบ้านนี้ให้ราบเป็นหน้ากลองดีล่ะ”

คำพูดของฟางเหยียนราวกับลูกกระสุนที่ยิงออกมาจนทำให้ทุกคนในตระกูลตกใจเป็นอย่างมาก

หลี่เยว่กอดอกแล้วพูดว่า “นี่ ฟางเหยียนนายรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้คุณปู่สุขภาพไม่ดี พาพวกเรามายืนคอยนายอยู่หน้าประตูโดยไม่สนใจสุขภาพตัวเอง แล้วนายมาพูดแบบนี้อย่างนั้นเหรอ”

ภรรยาของฟางไห่ถางเบะปากแล้วพูดว่า “พี่สะใภ้พูดถูก พวกเรารอให้นายกลับมา ทำไมมาถึงก็พูดแบบนี้ล่ะ นี่เป็นสิ่งที่เด็กควรพูดเหรอ”

ทั้งสองไม่พอใจฟางเหยียน ถึงจะเก่งแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำถึงขนาดนี้ได้!

ฟางเหยียนหันขวับไปหาหลี่เยว่กับภรรยาของฟางไห่ถาง เมื่อทั้งสองเห็นแววตานั้นก็ตกใจจนตัวสั่นเทา นั่นมันสายตาอะไรกัน มันแฝงไปด้วยความอาฆาตและเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม!

พวกเธอไม่มีทางเข้าใจแววตาเช่นนั้น

ฟางจินหยวนฝืนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น การที่ฟางเหยียนพูดเช่นนี้ เขาไม่แปลกใจเลยสักนิด ในใจของเด็กคนนี้เต็มไปด้วยความน้อยใจ!

“เสี่ยวเหยียน แกกลับมาถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก ก่อนที่ปู่จะจากไปยังได้เจอแก ถือว่าสมปรารถนาแล้ว” พูดพลางในดวงตาของฟางจินหยวนก็สะท้อนประกายของหยดน้ำตาออกมา

ฟางเหยียนส่งเสียงหึออกมาแล้วพูดว่า “อย่ามาแสดงละคร คุณน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว การที่คุณมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว”

คนในตระกูลฟางไร้คำพูด พวกเขาคิดไม่ถึงว่าฟางเหยียนกลับมาที่บ้านแล้วจะมีท่าทีแบบนี้

ไม่กี่วันก่อน ฟางจินหยวนพูดอย่างตื่นเต้นว่าฟางเหยียนจะกลับมา แต่ใครๆ ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมาแบบนี้

แต่ทว่าไม่มีใครกล้าพูดอะไร แววตาเมื่อครู่แสดงให้เห็นแล้วว่าจิตใจของเขาต้องการฆ่าคน

ฟางฟังก็ตกใจกับคำพูดของฟางเหยียนเหมือนกัน เธอคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าฟางเหยียนจะมีท่าทีที่ยโสโอหังเช่นนี้

เธอก็เลยพูดขึ้นมาทันทีว่า “พี่เหยียน ทำไมพี่ถึงพูดแบบนี้ ที่นี่เป็นบ้านของพี่นะพวกเราคือคนในครอบครัวของพี่ หลังจากที่คุณปู่รู้ว่าพี่จะกลับมา เขานอนไม่หลับทั้งคืน อย่าบอกนะว่าพี่ดูไม่ออกว่าคุณปู่รักพี่มากแค่ไหน”