จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 53

บทที่ 53 คนที่ทำร้ายจอมพลโผ้จวินต้องตาย

ผู้หญิงในตระกูลหวาดกลัวจนต้องไปหลบอยู่ข้างหลังผู้ชาย พวกเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทั้งหมดมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก

ในที่สุดหลังจากที่ตระกูลฟางสั่นสะเทือนอยู่พักหนึ่ง ก็มีแสงพุ่งออกมาจากศาลาตะวันตกในพื้นที่ต้องห้ามของตระกูลฟาง

มันเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายตัวหนึ่ง มันก้าวเท้าอย่างดุร้ายเข้ามาหาคนในตระกูลฟางทีละก้าว ทีละก้าว

เป็นมันจริงๆ ด้วย

ขวังซือ สัตว์เทพในตำนานที่คอยดูแลคุ้มครองตระกูลฟาง!

ราวกับมันออกมาจากการถูกเกาะกุม มันสะบัดฝุ่นบนร่างกายเหมือนการกลับมาของราชา

ขวังซือสูงเกือบสองเมตร หลังงอ ดูแล้วเหมือนกับกอริลลาตัวใหญ่ ดวงตาของมันเป็นสีแดง มองแล้วทำให้คนรู้สึกพูดไม่ออก

มันมาอยู่ตรงหน้าของคนในตระกูลฟางภายในเวลาอันรวดเร็ว มันเอาทุกคนในตระกูลไปไว้ข้างหลัง

ขวังซือคือการคุ้มครองที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลฟาง!

ใบหน้าของขวังซือน่ากลัว ขนเต็มใบหน้า ถ้าจะบอกว่ามันเป็นสัตว์ แต่ลำตัวของมันเป็นเหมือนกับมนุษย์ ถ้าจะบอกว่ามันเป็นมนุษย์ แต่หน้าของมันเต็มไปด้วยขน ไม่มีส่วนไหนขาวเลย

ขวังซือนับว่าเป็นผู้มีฝีมือระดับต้นๆ ของประเทศหวา ไม่มีใครรู้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน ที่มาที่ไปของมันยังคงเป็นเรื่องที่ลึกลับ นอกจากผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลฟาง ก็ไม่มีใครรู้อีกเลย

มันเป็นสิ่งที่ลึกลับในตระกูลฟาง เพราะมีแต่คนเคยได้ยิน แต่ไม่มีใครเคยเห็นมัน

ได้ยินว่าตระกูลฟางมีสัตว์เทพในตำนานที่คอยดูแลคุ้มครองอันตรายให้ตระกูล

โดยปกติมันจะไม่ออกมา แต่เมื่อคนในตระกูลฟางถูกข่มเหงรังแก มันถึงจะปรากฏตัวออกมา

เดิมทีคิดว่าเป็นตำนานของตระกูลฟางเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้ลูกหลานของตระกูลฟางจะได้เห็นตัวเป็นๆ ของขวังซือ

ขวังซือปรากฏตัวออกมาแล้ว อย่าบอกนะว่าฟางเหยียนยังอยากจะทำลายตระกูลอีกงั้นเหรอ

ฟางฟังไม่รู้ว่านี่คืออะไร เธอมองขวังซือด้วยสีหน้าแปลกใจ จากนั้นจึงถามขึ้นว่า “คุณปู่ นี่คือสัตว์เทพในตำนานที่คอยคุ้มครองบ้านอย่างที่คุณปู่เคยเล่าใช่ไหมคะ”

ฟางจินหยวนไม่พูดอะไร เขามองฟางเหยียนอย่างกล้าๆ กลัวๆ

เขาจะทำลายตระกูลฟางจริงๆ เหรอ

เขานึกว่าฟางเหยียนจะกลับมาสะสางความในใจที่บ้าน แต่เขาประเมินความแค้นในใจของฟางเหยียนต่ำเกินไป

เขายกมือขึ้นมาด้วยตัวสั่นเทา จากนั้นจึงพูดว่า “เสี่ยวเหยียน วางความอาฆาตแค้นลงก่อนได้ไหม”

เขาไม่รู้ว่าฟางเหยียนผ่านอะไรมาบ้าง ถึงได้มีความเกลียดชังมากมายขนาดนี้ มันเป็นพลังที่คนปกติไม่สามารถเข้าใจได้ ถ้าเขาฆ่าคนด้วยความโกรธ หลายปีมานี้เขาคร่าชีวิตคนมาเท่าไรแล้ว

อย่าบอกนะว่าสามารถเทียบกับแม่ทัพเทพไป๋ฉี่ในสมัยโบราณได้แล้ว?

เมื่อเห็นว่าฟางเหยียนเป็นเช่นนี้ เขาไม่ได้กลัว แต่กลับรู้สึกผิด

เขาเป็นคนที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าในปีนั้นพ่อแม่ของฟางเหยียนไม่ตายอย่างน่าเวทนา เขาจะเปลี่ยนไปแบบนี้ได้ยังไง เขามองฟางเหมี่ยว และมองไปยังฟางฟัง พวกเขาล้วนเป็นหลานของตน แต่สิ่งที่พวกเขาต้องเจอมันช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ฟางเหมี่ยวกับฟางฟังได้รับการปกป้องจากตระกูล ได้รับการอบรมเลี้ยงดูและใช้ชีวิตมาอย่างดี แต่อีกคนกลับต้องอยู่กับเลือดในสนามรบทุกปี

ถ้าเลือกได้ ใครจะให้หลานของตัวเองเดินบนเส้นทางแบบนี้

ดูเหมือนจะเป็นเส้นทางแห่งเกียรติยศ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเส้นทางที่ผ่านมามันทุกข์ทรมานแค่ไหน

จู่ๆ ขวังซือก็คำรามและแยกเขี้ยวเล็บ จากนั้นมันก็ยืดอกและเอามือตบอก มันก้มลงมองฟางเหยียนอย่างดุร้าย บ่งบอกว่าถ้าฟางเหยียนทำร้ายคนในตระกูล มันจะฆ่าเขาอย่างไรอย่างนั้น

ฟางเหยียนมองขวังซือ จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยแววตาคุกรุ่น “แกจะสู้กับฉันเหรอ”