สายตาทุกคนในห้องนั้นจับจ้องไปที่หน้าหยางจิ่งเซียน พวกเพื่อนเก่ารวมถึงลูกชายของเขาทั้งหมดพากันมองไปที่เขา ทุกคนไม่รู้ว่าหยางจิ่งเซียนรู้จักกับหญิงสาวตรงหน้านี้
เสี่ยวหงเผยรอยยิ้มออกมา จากนั้นปรบมือพลางว่า “ฉันเคยบอกแล้วว่ามาอวยพรวันเกิดให้คุณไง”
พอปรบมือเสร็จ ด้านนอกมีผู้ชายสองคนถือกล่องเข้ามา ทั้งสองคนเดินมาหยุดลงข้างเสี่ยวหง เธอยกมือขึ้นเปิดสองกล่องนั้นออก ทั้งสองกล่องเต็มไปด้วยเงิน
ทุกคนต่างส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ มีแต่หยางจิ่งเซียนที่คิ้วขมวดมุ่น สีหน้าดูไม่ได้เลย
เสี่ยวหงพูดระหว่างมองหน้าหยางจิ่งเซียนว่า “รู้ไหมนี่คืออะไร? นี่คือเงินที่คุณสั่งคนส่งให้ฉัน ห้าล้าน! ฉันไม่ได้ใช้เลยสักบาท ตอนนี้คืนให้คุณจำนวนเต็มเลย! อีกอย่าง ฉันจะแถมให้คุณหนึ่งล้านด้วย ถือซะว่าเป็นเงินอวยพร สุขสันต์วันเกิด”
พูดจบ ชายสองคนปิดกล่อง และวางไว้หน้าประตูตระกูลหยาง
ลูกชายหลายคนของบ้านหยางต่างมองมาที่หยางจิ่งเซียนอย่างไม่เข้าใจ พลางถาม “พ่อครับ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
ดวงตาหยางจิ่งเซียนจับจ้องเสี่ยวหงเขม็ง ไม่พูดอะไรสักคำ เห็นแค่มือเขากำลังสั่นเทา ดูจากปฏิกิริยาของเขาแล้ว มันต้องมีเงื่อนงำแน่ ส่วนจะเป็นเงื่อนงำอะไรนั้น เหมือนที่เสี่ยวหงพูดหรือเปล่าว่า ตาแก่นี่รังแกเธอ อันนี้ก็ไม่แน่แล้ว เรื่องที่ใช้เงินจัดการได้ ไม่แน่ว่าจะต้องเกิดเรื่องอะไรถึงใช้เงินออกมาจัดการ
สรุปแล้วระหว่างหยางจิ่งเซียนกับเสี่ยวหงต้องมีความสัมพันธ์กันบางอย่างแน่ ส่วนจะเป็นอะไรนั้น นี่คงต้องรอดูกันต่อไป!
“นี่! หยางจิ่งเซียน แม้แต่ลูกชายคุณยังไม่รู้เลยว่าคุณทำเรื่องอะไรไว้ด้านนอกนั่นล่ะสิ? ในเมื่อพวกเขาไม่รู้ ให้ฉันบอกพวกเขาละกันนะ!” ดวงตาเสี่ยวหงเป็นประกายวูบหนึ่ง
พอได้ยินเสี่ยวหงพูดแบบนี้ สีหน้าหยางจิ่งเซียนเปลี่ยนอีก เหมือนกับพูดแทงใจดำเขา เขากัดฟันกรอด เริ่มมีเหงื่อผุดที่หน้าผาก ลูกชายคนโตของหยางจิ่งเซียนตะลึงถามขึ้น “พ่อ เกิดอะไรขึ้นครับ?”
หยางจิ่งเซียนไม่ได้พูดอะไร หยางซงชี้หน้าเสี่ยวหงพูดว่า “ยังต้องถามอีกหรอ? พี่ใหญ่ ต้องเป็นผู้หญิงคนนี้พูดจาซี้ซั้วแน่! คิดทำลายชื่อเสียงของพ่อ ให้ผมฉีกปากเธอ แค่นี้เธอก็จะว่าง่ายแล้ว!”
“อย่าวู่วาม!” ในฐานะพี่ใหญ่ของตระกูลหยาง เวลาจัดการปัญหาอะไรยังถือว่าสุขุมนุ่มลึกอยู่
พอพูดจบ เขาหันไปบอกผู้หญิงคนนั้นว่า “คุณผู้หญิงครับ ผมไม่รู้ว่าพ่อไปทำอะไรคุณไว้ แต่วันนี้เป็นวันเกิดพ่อ ที่บ้านยังจัดงานเลี้ยงกัน เรื่องที่คุณทำร้ายการ์ดบ้านเรา เราไม่ถือสาหาความได้ ต่างฝ่ายต่างถอยให้กันคนละก้าว รองานวันเกิดเสร็จสิ้นลงคุณค่อยมาหาพวกเรา พวกเราจะรอคุณอยู่ที่บ้านทุกคน แบบนี้คุณว่ายังไงครับ?”
ตอนนี้มีเพื่อนเก่าไม่น้อยอยู่ที่นี่ พ่อตนไปทำอะไรไว้พวกเขาเองก็ไม่รู้ มีแต่รู้เรื่องราวให้หมดก่อนถึงจะคิดวางแผนได้ ผู้หญิงตรงหน้านี้กับชายร่างบึกนั่นไม่ใช่คนดีอะไรแน่ ตระกูลหยางเป็นแค่ตระกูลที่ทำการค้า ไม่ได้มีคนมีอำนาจอะไร เกิดปะทะกันขึ้นมาจริงๆ แล้วตำรวจยังไม่มา คนเสียเปรียบก็คือพวกเขา
นี่เป็นแผนถ่วงเวลาของเจ้าใหญ่ตระกูลหยาง ตอนนี้ต้องสกัดกั้นผู้หญิงคนนี้ก่อน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ