จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 527

“เจ้าวัวรอง ฉันไม่อยากเสวนากับพวกเขาไปมากกว่านี้แล้ว ลงมือเลย ฆ่าเขาซะ!” พูดจบ สายตาเธอกวาดตาคนทั่วห้องอย่างดุดันมาดร้าย พลางว่า “แล้วก็คนในนี้ด้วย ฆ่าทิ้งให้หมด! อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าลูกเด็กเล็กแดงคนแก่คนเฒ่า เอาให้สิ้นซาก!”

เทียนขุยพยักหน้าหนักแน่นรับคำว่า “ได้!”

นี่เป็นเสียงเข้มงวดมาก และเป็นคำพูดแรกตั้งแต่เข้ามาที่นี่ของเทียนขุย วิเคราะห์จากน้ำเสียงเทียนขุย เขาโดนควบคุมเต็มรูปแบบแล้ว เทียนขุยในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหุ่นเชิดเลย เป็นเพียงแต่เครื่องมือฆ่าคนในเงื้อมมือคนอื่นเท่านั้น

เทียนขุยค่อยๆก้าวเท้าไปยืนหน้าเจ้าสามหยาง เขากำหมัดแน่นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จู่ๆเห็นด้านล่างกำปั้นของเขาเริ่มมีพายุทอร์นาโดขึ้นมา พายุทอร์นาโดนี่เริ่มก่อตัวใหญ่ขึ้น และค่อยๆกวาดต้นไม้ใบหญ้ารอบๆด้านล่างกำปั้นเขาอย่างช้าๆ ต้นไม้หลายต้นในสวนโดนลมพัดจนเสียงดังเซ็งแซ่ ไม่นาน ลมพวกนั้นก็เริ่มเข้ามาก่อตัวกันในกำปั้นเขา จากนั้นหมัดของเทียนขุยก็เริ่มเป็นสีแดง สองกำปั้นนั้นแข็งแน่นราวเหล็กกล้า

คนตระกูลหยางทั้งหมดตกใจเบิกตากว้างกัน แทบหยุดหายใจ ไม่มีใครเคยเจอเหตุการณ์อึกทึกแบบนี้มาก่อน!

เมื่อกี้ยังไม่มีลมอยู่เลย แต่ทุกคนก็เห็นกับตาว่ามีพลังออกมาด้านล่างกำปั้นของเขา พลังนี่เองที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงรอบๆ วิชาแบบนี้ไม่ใช่กำลังภายในในตำนานนั่นแล้วจะเป็นอะไร

ทำให้บรรดาคนแก่วิพากษ์วิจารณ์เป็นการใหญ่ ทุกคนต่างเบิกตาถลนมองเทียนขุยตาไม่กะพริบ ส่งเสียงวิจารณ์กันอย่างตกใจ

“นี่ นี่ นี่คือกำลังภายในหรอ? พลังที่แผ่ซ่านออกมาจากด้านในงั้นหรอ?”

“ใช่! นี่คือกำลังภายใน ครั้งที่แล้วฉันเคยเห็นครั้งหนึ่งที่ภาคเหนือ พวกเขาบอกว่าเป็นนินจาอะไรสักอย่าง สามารถฟันต้นไม้ขาดกลางอากาศได้เลย และยังสามารถโฟกัสตีเฉพาะที่ได้ด้วย อย่างเช่น เล็งไปที่กำแพง ก็จะสามารถฟันกำแพงพังทลายได้เลย แถมพวกเขายังมีฝีมือการฆ่าคนนับพัน ฝีมือแบบนั้นเหมือนแม่ทัพในสมัยโบราณเลย นี่คือยอดฝีมือ ขอเพียงลงมือ สามารถทลายฟ้าสะเทือนดิน”

“งั้นพวกเราหมดสิ้นกันแล้วสิ? หมอนี่สองตาค้างแข็ง แค่ดูก็รู้ว่าเป็นหุ่นเชิดที่เชื่อฟังคำสั่งผู้หญิงคนนั้น”

“ฉันรู้!ดังนั้นทุกคนก็ยอมรับชะตาฟ้าลิขิตแล้วล่ะ!”

หยางจิ่งเซียนได้ยินคำพูดของคนแก่เหล่านี้ พูดอย่างเจ็บปวดใจราวมีดกรีดว่า “ผมทำร้ายทุกคนเอง ผมทำเอง! ถ้าไม่ใช่ผม ทุกคนคงไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ เป็นความผิดของผมเอง ความผิดของผม!”

ระหว่างพูด หยางจิ่งเซียนตีอกชกตัวไปด้วย วินาทีนี้เขาเป็นคนบาป!

คนตรงหน้านี้แข็งแกร่งมากเกินไป ถ้าฆ่าคนขึ้นมาจริงๆ คงฆ่าคนหมดตระกูลหยางแน่

หยางจิ่งเซียนรีบพูดกับเสี่ยวหงว่า “เสี่ยวหง ลูกจะฆ่าคนตระกูลหยาง ได้! แต่ปล่อยเพื่อนเก่าเพื่อนแกพวกนี้ของพ่อไปได้ไหม พวกเขาบริสุทธิ์ ลูกไม่ควรจะดึงพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนี่นา”