จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 647

การจากไปของลุงเย่ไม่ได้อยู่ข้างๆเย่ชิงหยู่ เดิมเป็นเรื่องที่น่าเสียใจเรื่องใหญ่ภายในจิตใจอยู่แล้ว

และวันนี้ เขาอยากชดเชยความเสียใจ ไม่อยากให้ฟางฟังอยู่กับความหวาดกลัวทั้งวัน มนุษย์เมื่อมีชีวิตอยู่กับความกลัว สิ่งที่แบกรับจะเป็นอารมณ์ด้านลบ ถึงขั้นกระทบต่อชีวิตของเธอในภายภาคหน้า

ฟางเหยียนเป็นตัวอย่าง แน่นอน เขาถือว่าค่อนข้างโชคดี อย่างน้อยเขาเจอครูที่ดีและเพื่อนในยามยาก จึงได้ประสบความสำเร็จอย่างในวันนี้ จะว่าไป ถ้าคนเก่งไม่ได้รับโอกาสก็ไร้ประโยชน์

เขาไม่ใช่พระมหาไถ่ และไม่ยุ่งเรื่องคนอื่น เขาเพียงไม่อยากเห็นความโศกเศร้าของตัวเองอีกครั้ง โดยเฉพาะฟางฟัง เดิมเธอควรที่จะมีชีวิตอย่างมีความสุข

ฟางเหยียนรู้ ว่าน้าของตัวเองฟางไห่อิงไม่อยากเห็น ฟางฟังที่ไร้เดียงสาทรุดลงอย่างไม่มีวันหวนกลับมา ร้องไห้ฟูมฟาย ทุกข์ระทมขมขื่น

ไม่ว่าจะยังไง เขาไม่สามารถปฏิเสธข้อเรียกร้องนี้ของฟางฟังได้

เรื่องของตัวเองพักไว้ก่อนได้ และต้องให้ความสำคัญกับการปลอบประโลมฟางฟัง

เห็นฟางเหยียนไม่ตอบอยู่นาน โดยเฉพาะสีหน้ากลายเป็นเย็นชา รอยยิ้มบนใบหน้าของฟางฟังค่อยๆหุบไปจากใบหน้าสวยงาม เหมือนเธอจะเดาคำตอบออก ฟางเหยียนจะส่งเธอได้อย่างไรกัน? ตนเข้าข้างตัวเองไปแล้ว

เธอฝืนยิ้มแล้วกล่าว “พี่เหยียน ถ้ามีธุระก็ไปจัดการเถอะ ฉันกลับเองก็ได้ค่ะ!”

ไม่โทษเธอที่เป็นแบบนี้ ประเด็นคือเมื่อฟางเหยียนนึกถึงเย่ชิงหยู่เจ็บปวด อารมณ์ของเขาก็เริ่มโมโหและถือโทษขึ้นมา แต่ฟางฟังคิดว่านี่เป็นการทำให้ฟางเหยียนขุ่นเคืองโดยปริยาย เพื่อไม่ให้ทั้งสองรู้สึกไม่ดี เธอจึงอธิบายออกมา

“ได้!”

“หืม?” ฟางฟังคิดว่าตัวเองฟังผิดไป จึงอดที่จะถามไม่ได้ว่า “พี่เหยียน พี่ตอบรับฉันแล้ว?”

ฟางเหยียนไม่ได้เน้นย้ำ แสยะรอยยิ้มที่หาดูได้ยากออกมา “ไปกับแกได้!”

แววตาของฟางฟังไม่เป็นประกาย เธอรู้ว่าพี่ชายคนนี้ของตนลำบากมาก ไม่เคยได้ใช้ชีวิตมหาลัย ไม่เคยรู้ซึ้งถึงความสุขของคนรุ่นเดียวกัน

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงตัดสินใจเริ่มจากมหาลัยของเธอ ค่อยๆทำความเข้าใจพี่ชายที่เย็นชาคนนี้

“พี่เหยียน งั้นพี่รอฉันแป๊บนะ” ดูเหมือนฟางฟังจะดีใจมาก วิ่งเข้าบ้านไปอย่างเร็ว!

ไม่นาน ฟางฟังก็วิ่งออกมา ตอนที่มาถึงข้างๆฟางเหยียน เธอพูดเสียงเบาว่า “อ้อ พี่เหยียน พี่บ้าดารามั้ย? ได้ยินมาว่าคืนนี้ เวินหลานดาราดังแนวหน้า จัดงานปาร์ตี้ขอบคุณแฟนคลับที่มหาลัยของฉัน”

พูดพลาง ฟางฟังเกาะแขนของฟางเหยียนทันที ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว จิตใต้สำนึกจะผลักออก แต่หลังจากที่เห็นด้านหน้าคือฟางฟังแล้ว ก็ค่อยๆวางมือลง ท่าทางอับอายเล็กน้อย

บ้าดารา?

ฟางเหยียนหาดาราที่เหมาะสมจะคลั่งไคล้ไม่เจอ! เพราะ เขาเป็นบุคคลที่ระดับสูงสุดไปแล้ว ถ้าจะอิจฉาก็ต้องเป็นคนอื่นที่อิจฉาเขา แหงนมองคนเขา เลื่อมใสเขา!

ส่วนเวินหลาน เขายังคงจำท่าทางที่ตอนนั้นผู้หญิงคนนี้อ้อนวอนเขาได้