จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 663

พอนึกถึงคนนั้น พี่เปียวก็อดขาสั่นไม่ได้ แต่ไอ้โง่เจิ้งชงก็คิดแต่จะแก้แค้น ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือไงกัน โดยเฉพาะตอนนี้ หมอนี่ยังจะคิดจะลากตนเองลงไปตายด้วย นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกหรือ?

ใช้มือปัดบุหรี่ที่เจิ้งชงยื่นมาให้ แล้วจ้องมองเขานิ่งๆ พร้อมพูดว่า “เจิ้งชง กูว่ามึงคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วล่ะ！”

เจิ้งชงยิ้มหน้าบานค้างอยู่บนใบหน้า แล้วจ้องมองไปยังบุหรี่ที่ถูกปัดตกลงไป แก้มก็กระตุกเล็กน้อย พี่เปียวช่างไม่ไว้หน้ากันเลยนะ！

“ทำได้ไม่เลว！” เจิ้งชงยิ้มเย็นที่มุมปาก “ให้เกียรติแล้วไม่เอาใช่ไหม? คิดว่าตัวเองเก่งว่างั้น? ในสายตาของตระกูลเจิ้งกู มึงเป็นหมายังไม่คู่ควรเลย！”

สำหรับคนที่มีไอคิวต่ำแบบนี้ พี่เปียวก็ปวดหัวมากจริงๆ เขาก็สงสัย ไอ้คนนี้ออกจากบ้านมา ทำไมไม่เอาสมองมาด้วย ชอบถอดสมองไว้บูชาที่บ้านหรือไง?

“สมองเป็นสิ่งที่ดี แต่เสียดายที่มึงไม่มี”

พอพี่เปียวพูดจบ ก็ขี้เกียจจะพูดกับเขาต่อ เลยเดินตรงไปยังรถหงฉี ท่าทางก็เบาลง ไม่ได้โมโหแบบเมื่อครู่แล้ว และมีความนอบน้อมมากขึ้น แถมยังมีความเกรงกลัวแฝงอยู่ด้วย เดินโค้งตัวมาข้างๆ รถเก๋ง

ถ้าหาดสิ่งที่พี่เปียวทำ ทำให้เจิ้งชงตาสว่างได้ อย่างนั้นสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปนี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้เจิ้งชงกลัวกับความผิดที่ทำได้ และจะต้องกลัวถึงขีดสุด

“ท่านฟาง ขอโทษที่ทำให้ท่านตกใจนะครับ อาเปียวมาช้าไป”

ท่านฟาง！

นี่มันเป็นการเรียกชื่อที่ต้องให้ความเคารพขนาดไหนกันเชียว！

เจิ้งชงมีหรือจะไปสนใจว่าอะไรเคารพไม่เคารพ ใจของเขาสับสนวุ่นวายไปหมด ในหัวก็เสียงดังวิ๊งๆ ไปหมด นอกจากคนขับรถแล้ว ในรถหงฉีมีเพียงผู้ชายคนเดียว！และผู้ชายคนนั้นก็แซ่ฟาง！และเป็นคนที่เขาอยากจะฆ่าให้ตาย！

คือฟางเหยียน！

เป็นไปไม่ได้！

เขาเป็นแค่คนกระจอก เขาเป็นแค่หนุ่มน้อยที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเท่านั้น！เขาจะมีตัวตนที่โด่งดังจนพี่เปียวต้องเคารพขนาดนี้เชียวหรือ

ไม่ใช่ๆๆ จะต้องมีตรงไหนผิดพลาดแน่ๆ

ดวงตาของเวินหลานจ้องมองไปยังพี่เปียว ถึงแม้จะไม่รู้ว่าชายรูปร่างใหญ่ตรงหน้านี้เป็นใคร แต่ว่าสามารถทำให้คนโอหังอย่างเจิ้งชงทำตัวเป็นคนขึ้นมาได้ ตำแหน่งของเขาคงไม่ต่ำแน่ แต่ว่าผู้ชายที่มีตำแหน่งสูงส่งแบบนี้ กลับมาโค้งตัวทำความเคารพต่อฟางเหยียนเสียนี่

หรือว่านอกจากที่ฟางเหยียนจะเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลฟางแล้ว ยังมีตัวตนอื่นๆ อีกอย่างนั้นหรือ?

“พี่เปียว มึงทำอะไรวะ?” เจิ้งชงพูดด้วยสีหน้าโมโห

พี่เปียวก็ไม่อยากไปสนใจเขา แล้วพูดอย่างเคารพกับอีกฝ่ายไปว่า “ท่านฟาง อาเปียวมาช้าไปหน่อยครับ”

เห็นได้ชัดว่า พี่เปียวกำลังรอคำสั่งของฟางเหยียน

“ฟางเหยียน มึง มัน คือว่ากู........”

ฟางเหยียนพูดนิ่งๆ ว่า “ควรทำอย่างไร คงไม่ต้องให้ผมบอกคุณนะ?”

“เข้าใจครับ！” พี่เปียวยิ้มตอบไปด้วย แต่ว่าตอนที่หันหลังไปนั้น ความโกรธก็เปลี่ยนขึ้นมาบนใบหน้าทันที ตอนที่มองไปยังเจิ้งชง ก็อยากจะตบบ้องหูให้ตายไปเลยทีเดียว

เป็นมันนี่เอง！

คือฟางเหยียนจริงๆ มันเป็นไปได้อย่างไรกัน！

เจิ้งชงยังตกใจอยู่ในความสงสัยของตนเอง ต่อให้ฟางเหยียนเอ่ยปากพูดออกมา เขาก็ยังไม่เชื่อ เหตุผลที่เขาไม่เชื่อมีอยู่หนึ่งอย่าง ก็คือไม่เชื่อว่าตำแหน่งของฟางเหยียนจะสูงกว่าตนเอง ตัวเขาเป็นใครกันน่ะหรือ เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเจิ้ง ที่คนนับหมื่นเคารพ แค่เขากระทืบเท้าในเขตพื้นที่เจียงตู ทั้งเจียงตูก็ต้องสะเทือนไปทั่ว

ยังมีคนที่สูงส่งกว่าเขาอีกงั้นหรือ?

มีแน่นอน นอกจากตระกูลฟางแล้ว ก็คือตระกูลตลฟาง

ตระกูลฟาง ฟางเหยียนสในหัวของเจิ้งชงก็โผล่ความเกี่ยวข้องของสองชื่อนี้ออกมา หรือว่าเขาจะเป็นคนของตระกูลฟาง?

แต่ว่าคนของตระกูลฟาง เขามีหรือจะไม่รู้จัก? ไม่มีคนชื่อฟางเหยียนนี่เลยด้วยซ้ำ หรือว่าฟางเหยียนไม่ใช่คนเจียงตู? แต่ว่าเมืองรอบๆ เจียงตูก็ไม่มีตระกูลฟางที่มีชื่อเสียงโด่งดังเลยนะ? เขาเป็นใครกันแน่?