จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 707

ตาแก่จางก็พยายามเก็บอาการตกใจ เขาพยายามทำให้ตนเองมีสีหน้าเหมือนเดิม แล้วพูดเบาๆ ว่า “ไม่เลว เอ็งเดาถูกต้อง รวมทั้งเจ้าแดงนั่นด้วย ทุกอย่างกูเป็นคนจัดการเอง”

“เรื่องบันไดหินเป็นเพียงแค่การทดสอบพวกเราเท่านั้น ส่วนเหตุผลที่คุณมาจับตัวผมไว้ตอนนี้ มันเพียงพอที่จะบอกได้แล้ว ว่าคุณเป็นคนของสำนักไร้หน้า เพียงแค่ไม่มีคนรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณเท่านั้นเอง！”

ตาแก่จางก็อึ้งไปอีกครั้ง สีหน้าที่นิ่งๆ เริ่มเผยอาการออกมา แต่ไม่นานก็เก็บกลับไปอีกครั้ง “เอ็งนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ เลยนะ ตัวตนของเอ็งยิ่งทำให้ปู่สงสัยมากขึ้น”

“หลินถงล่ะ?” ฟางเหยียนไม่อยากจะพูดกับเขามาก ในเมื่อเดาตัวตนของเขาออกมาถูกต้องแล้ว เขาก็ไม่กังวล ที่เอ่ยถึงหลิน ก็เพื่อจะเบี่ยงเบนความสนใจของตาแก่จางเท่านั้น

“ตอนนี้ยัยหนูนั่นสบายดี” ตาแก่จางติดกับดักแล้ว

ฟางเหยียนยิ้มที่มุมปาก เชื่อที่มัดเขาอยู่ถูกเขาแก้ออกอย่างเงียบๆ แต่เขายังแกล้งทำท่าว่าถูกมัดอยู่ แล้วก็ถามไปอีกว่า “คุณอยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของผมจริงๆ หรือ? หรือว่า คุณไม่อยากรู้หรือว่าในสำนักไร้หน้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“เอ็งเองหรือ！”

“ถูกต้องแล้ว แต่ว่าผมไม่มีรางวัลอะไรให้หรอกนะ！” เสียงของฟางเหยียนเยือกเย็นลงเรื่อยๆ สายตาจ้องมองไปยังตาแก่จาง “บอกผมมา ว่าหลินถงเป็นพวกเดียวกับคุณหรือเปล่า！”

“ไม่ เธอไม่ได้เป็นพวกใครทั้งนั้น”

ฟางเหยียนก็เชื่อตาแก่จาง ว่ากันว่า ถ้าอยากจะตรวจดูว่าคนคนหนึ่งโกหกหรือไม่ แค่มองตาของเขาก็รู้แล้ว และสายตาที่ตาแก่จางส่งออกมานั้น ไม่มีความกังวลใดๆ เลย พอที่จะบอกได้ว่าเข้าไม่ได้โกหก

พอมั่นใจแล้วว่าหลินถงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฟางเหยียนก็เริ่มสนใจกับสิ่งที่ตาแก่จางกำลังทำอยู่มาก พอรู้ว่าตัวตนของฟางเหยียนแล้ว เขายังอยากจะแก้แค้นให้กับสำนักไร้หน้าไหมนะ?

“ฟางเหยียน ทำไมเอ็งไม่ฟังคำของปู่ ทำไมไม่พาหนูซวงกลับออกไปเร็วๆ? จะให้ปู่ลงมือให้ได้เลยใช่ไหม?” ตาแก่จางตะโกนพูด อย่างมีความโกรธลึกๆ ！

ทีนี้ ก็ยิ่งทำให้ฟางเหยียนไม่เข้าใจ

ตาแก่คนนี้ไม่แก้แค้น แล้วทำเรื่องทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไรกัน?

ฟางเหยียนยังคงครุ่นคิด แต่ตาแก่จางกลับเป็นกังวล หลังจากถอนหายใจออกมายาวๆ ก็หันหลังจากไป

ด้านนอกห้องมีเสียงถอนหายใจของตาแก่จางดังเข้ามา “วาสนาร้ายจริงๆ เลย........”

เดิมทีฟางเหยียนกำลังจะลงมือไป แต่ก็หยุดมือไว้ก่อน พอแอบย่องมาที่หน้าต่าง ก็เห็นว่าหลินถงถูกจับมัดไว้ที่เก้าอี้ด้านนอก ในปากถูกอะไรยัดไว้ ใบหน้าเรียวๆ ของเธอเต็มไปด้วยอาการตกใจ เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าปู่จางที่สนิมกันเหมือนญาติแท้ๆ จะลงมือกับเธอได้

ตาแก่จางดึงผ้าที่ยัดปากของหลินถงไว้ออกมา “หนูซวง ฟางเหยียนคือคนที่กวาดล้างคนของสำนักไร้หน้าใช่ไหม?”

ใบหน้าเรียวๆ ของหลินถงก็ตกใจ แล้วก็รีบถามว่า “ปู่จาง ปู่เป็นอะไรไปคะ? จับพวกเรามาทำไมกัน? แล้วฟางเหยียนล่ะคะ? ปู่เอาเขาไปไว้ที่ไหน?”

“หนูซวง ดูเหมือนว่าตอนนี้หนูจะออกจากสำนักไร้หน้าอย่างสิ้นเชิงแล้วสินะ ปู่ดีใจด้วยนะ แต่ปู่ไม่เข้าใจ หนูออกไปแล้ว ยังจะกลับมาทำไมอีก? หนูไม่รู้หรือไงว่าที่นี่มันอันตรายมาก?”

พูดถึงจุดนี้ ตาแก่จางก็สะอื้นไห้เสียงต่ำออกมา

หลินถงก็ยิ่งไม่เข้าใจ แล้วพูดอย่างสงสัยว่า “ปู่จาง เป็นอะไรไปคะ?”