จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 74

บทที่ 74 เงินเดือนหมื่นห้า

เขาไม่ได้สนใจสองแม่ลูกนี่เท่าไรนัก เขาจึงลุกขึ้นแล้วพูดว่า “พวกคุณคุยกันไปเถอะ ผมขอตัวไปพักผ่อน”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในห้อง

ไม่รู้ว่าเขานอนอยู่ในห้องนานแค่ไหน เย่ชิงหยู่จึงเดินเข้ามา

เมื่อเห็นว่าฟางเหยียนกำลังนอนหลับ เธอจึงนั่งยองลงข้างเขา หญิงสาวมองเขาใกล้ๆ จริงๆ ฟางเหยียนหน้าตาดีมาก แต่เขาชอบทำหน้าเย็นชาเหมือนต้องการขับไล่ทุกคนให้ออกห่างจากตัวเขา

จู่ๆ เย่ชิงหยู่ก็เอามือไปวางบนใบหน้าของฟางเหยียน เธอพูดพึมพำขึ้นมาว่า “ถ้านายสามารถเข้าไปทำงานในบริษัทตระกูลฟางก็ดีสิ มันเป็นโอกาสสำหรับนายและตัวฉันเองด้วย”

พูดจบเธอจึงถอนหายใจออกมา “นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันจะบังคับให้นายไปทำสิ่งที่ไม่ชอบได้ยังไงกันล่ะ ขนาดนายยังไม่เคยบังคับให้ฉันไปทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบเลย”

พูดพลางเธอก็ขึ้นไปบนเตียง จะไม่ยอมรับก็ไม่ได้ว่าฟางซื่อกรุ๊ปเป็นสิ่งล่อใจของทุกคน

ทันใดนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น “คุณอยากให้ผมทำงานที่ฟางซื่อกรุ๊ปจริงเหรอ”

จริงๆ แล้วฟางเหยียนไม่ได้หลับ เขาได้ยินคำพูดของเย่ชิงหยู่อย่างชัดเจน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเย่ชิงหยู่คิดอะไร ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยสงสัยในตัวตนของเขาเลย

เมื่อได้ยินคำพูดของฟางเหยียน เย่ชิงหยู่อึ้งไป จากนั้นจึงพูดว่า “ใช่ ฟางซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทที่ดีมาก ถ้านายเข้าไปในนั้นนายอาจจะได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง แต่ฉันก็แค่ให้คำแนะนำนายเท่านั้น ถ้านายไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร ฉันเคารพการตัดสินใจของนาย”

ฟางเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดขึ้นว่า “ถ้าคุณอยากให้ผมไป งั้นผมก็จะไป!”

เย่ชิงหยู่เด้งตัวขึ้นจากเตียงอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอ นายเต็มใจไปจริงๆ ใช่ไหม”

“ใช่” เมื่อเห็นว่าเย่ชิงหยู่ดีใจขนาดนี้ การที่ตอบตกลงก็ถือว่าไม่ผิดอะไร

หลังจากที่ไปตระกูลฟางมาครั้งหนึ่ง ฟางเหยียนพบว่าตัวเองไม่ได้เคียดแค้นตระกูลฟางขนาดนั้น ในทางกลับกันเขาอยากรู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงทำให้ฟางจินหยวนฆ่าพ่อแม่ของเขา

นอกจากนั้น ตอนนี้ตระกูลฟางมาที่เมืองจินโจวและสร้างความแตกตื่นมากมาย แน่นอนว่าตระกูลเซียวก็คงจะไม่อยู่นิ่งแน่นอน เขาได้หักแขนตระกูลฟางไปข้างหนึ่ง คนสิ้นไร้ไม้ตอกอย่างตระกูลเซียวต้องไปขอร้องตระกูลฟางอย่างแน่นอน

“ดีจัง งั้นพรุ่งนี้ฉันจะโทรบอกน้าเติ้งให้คุณอาโจวหางานให้นาย” เย่ชิงหยู่พูดด้วยความดีใจ

ฟางเหยียนไม่พูดอะไร อาโจวของเธอไม่สามารถมาจัดการตัวตนและฐานะของเขาได้หรอก

เช้าวันต่อมา เย่ชิงหยู่โทรไปหาคุณนายโจวด้วยความดีใจ

หลังจากที่คุยเสร็จ เธอจึงพูดกับฟางเหยียนว่า “เรื่องนั้น น้าเติ้งรับปากแล้ว อีกเดี๋ยวนายสามารถไปหาโจวสื้อชางที่ฟางซื่อกรุ๊ปได้เลย เอางี้เดี๋ยวฉันไปส่งนายเอง”

พูดจบ เย่ชิงหยู่จึงจูงมือฟางเหยียนเดินลงไปข้างล่าง

เมื่อมาถึงข้างล่าง ทั้งสองคนยังไม่ทันได้ขึ้นรถ มีคนโทรหาเย่ชิงหยู่และพูดสองสามประโยค เธอพูดกับฟางเหยียนด้วยเสียงเศร้า “เอ่อ ฟางเหยียน บริษัทมีประชุมด้วย ฉันต้องเข้าไป หรือนายจะขับรถไปเอง นายไปหาโจวสื้อชางก็โอเคแล้ว”

ฟางเหยียนยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องหรอก คุณขับรถไปเถอะ ผมนั่งแท็กซี่ไปได้”

“ไม่ใช่” เย่ชิงหยู่ดึงแขนของฟางเหยียนเอาไว้ “ขับรถไปจะทำให้มีโอกาสสำเร็จสูง นี่เป็นเรื่องทางธุรกิจไม่ใช่เหรอ ฉันจำได้ว่านายเคยสอนฉัน”

ฟางเหยียนส่ายหน้าแล้วพูดว่า “มันไม่เหมือนกัน ผมไปหางานทำ แต่คุณคือบอส ถ้าผมขับรถแพงกว่าอาโจวของคุณ เกิดเขาเห็นขึ้นมา จะยังหางานให้ผมอีกไหม”