จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 840

การคาดการณ์อันตรายที่จะมาถึงล่วงหน้าเป็นความสามารถที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดของฟางเหยียน แต่ครั้งนี้ เขากลับเหมือนคนตาบอด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอันตรายที่มีอยู่ทุกที่ แต่นี่แม้แต่อันตรายโผล่มาจากทางไหนก็ไม่สามารถมองเห็นได้เลย!

ถูกศัตรูล้อมไว้ทั้งสี่ด้าน ถูกซุ่มโจมตีจากทุกทิศทาง!

อันตรายเต็มไปหมด!

เหมือนกับทุกทิศทางมีสายตาคอยจับจ้องอยู่ ความรู้สึกที่มีคนคอยจ้องมองอยู่ทำให้รู้สึกหวาดกลัว รู้สึกอึดอัดไม่สบายตัว!

แต่สิ่งที่ทำให้ฟางเหยียนประหลาดใจมากก็คือ อันตรายนี้เห็นได้ทุกที่ แต่กลับไม่สามารถหลีกหนีได้ อันตรายเหล่านี้ไม่โจมตีตรง ๆ เหมือนวางระเบิดไว้ข้างตัวคุณ มันสามารถระเบิดได้ตลอดเวลา แต่กลับไม่ระเบิดออกมาง่าย ๆ เทียบได้กับอันตรายที่สามารถโผล่ออกมากะทันหัน ความรู้สึกแบบนี้ทำให้คนรู้สึกเหนื่อยล้ากายใจ ทรมารและน่าอึดอันมาก!

ถูกต้อง นี่เป็นการทรมานคุณ เพลินเพลินกับการได้เป็นฝ่ายควบคุมและจัดการ!

ฟางเหยียนโบกมือเล็กน้อย ส่งสัญญาณให้เทียนขุยสงบนิ่งลงหน่อย ขณะที่มั่นใจว่ายังไม่มีอันตรายใด ๆ โผล่มา เขาก็เริ่มสังเกตรอบ ๆ อย่างละเอียด การยืนยันที่มาของอันตรายเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่เขาต้องแน่ใจก่อนว่าอันตรายอยู่ที่ไหน? ไม่เพียงเท่านี้ เขายังต้องคลี่คลายวิกฤต เปลี่ยนจากอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัย!

เมื่อสำรวจอยู่ครู่หนึ่งไม่พบสิ่งที่ผิดปกติอะไร เขาก็พบว่าเทียนขุยไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย นี่ถือเป็นข่าวดี แต่อันตรายพวกนี้มันมาจากที่ไหนกันแน่? อดไม่ได้ที่จะหันไปมองรอบ ๆ อีกครั้ง สุดท้ายสายตาก็มาหยุดอยู่ที่ใต้ฝ่าเท้า

นั่นคือไม้กระดานแผ่นหนึ่ง ไม้กระดานไม่มีอะไรแตกต่าง แม้แต่ลวดลายก็ยังเหมือนกันทุกอย่าง สลักเป็นรูปแบบแตกต่างกันไป มีทั้งรูปมังกร รูปเสือ รูปคน แต่ไม้กระดานที่เขาเหยียนอยู่แผ่นนี้ สลักเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่ง ครึ่งคนครึ่งสัตว์!

รูปครึ่งคนครึ่งสัตว์!

ไม้กระดานนี่มีปัญหา!

นอกจากรูปครึ่งคนครึ่งสัตว์แล้ว ทุก ๆ สามแผ่นจะมีรูปครึ่งคนครึ่งสัตว์อยู่หนึ่งแผ่นคั่นไว้!

สาม?

ตัวเลขนี้เหนือความคาดหมายของฟางเหยียนมาก!

เลขสามที่อยู่ในกว้านี้เหนือความคาดหมายมาก หนึ่ง*กว้าคุมสามสิ่ง มีทั้งหมดแปดทิศ รวมกันเป็นยี่สิบสี่ตำแหน่ง! (*กว้าก็คือตรีลักษณ์ ควบคุมสามสิ่ง)

หรือว่า......

จริงด้วย!

กุ่ยกู๋จื่อบรรพบุรุษของสำนักกุ่ยกู๋ เป็นผู้คิดค้นเรื่องกว้า ออกแบบให้กว้ามียี่สิบสี่ตำแหน่งเพื่อให้มีโชคลาภและหลีกเลี่ยงความชั่วร้าย หากอยากจัดการกับอันตรายนี้ ขอแค่หากว้าให้เจอ หาสิ่งที่ดีและไม่ดีให้พบ ก็จะสามารถรอดพ้นวิกฤตนี้ไปได้!

ทันใดนั้น เขาดูเหมือนเข้าใจขึ้นมาแล้วว่าต้นเหตุของอันตรายที่เกิดขึ้นมาจากไหน เกรงว่าจะเป็นกุ่ยกู๋ บรรพบุรุษของสำนักกุ่ยกู๋นั่นเอง!

คิดดูแล้วก็จริง แล้วเขาจะกลัวอันตรายไปทำไม?

มีอุปสรรคอันตรายอะไรที่เขาไม่เคยพบเจอบ้างล่ะ?

จะมาขนลุกกลัวอันตรายครั้งนี้ได้ยังไงกันล่ะ?

นอกจากกุ่ยกู๋จื่อที่เป็นคนมากฝีมือจนน่าตกตะลึงแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงคนนั้นแล้วล่ะ!

เมื่อแน่ใจถึงที่มาของอันตรายแล้ว เขาก็วางใจได้สักที สำหรับเรื่องกว้านั้น แม้ว่าฟางเหยียนไม่ได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งแต่ก็ไม่ใช่คนนอกวงการ จึงทำให้พอรู้มาบ้าง ถ้าหากไม่ใช่เพราะคนคนนั้น เขาอาจจะไม่สนใจเรื่องนี้เลยก็ได้ แต่ในเมื่อตอนนี้ได้พบแล้ว เขาก็อยากลองดูสักหน่อย!

จะไม่ลองได้ยังไงกันล่ะ? ยังไงก็อยู่ท่ามกลางอันตรายอยู่แล้ว!

ฟางเหยียนได้เริ่มท่องขึ้นมา : “ทิศตะวันตกเฉียงเหนือเป็นเฉียน ทิศเหนือเป็นข่าน ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นเกิ้น ทิศตะวันออกเป็นเจิ้น ทิศตะวันออกเฉียงใต้เป็นซวิ่น......”

ตรงทางเข้า เป็นตำแหน่ง*เหริน จื่อ ขุย พอดี ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขายืนอยู่! และเป็นตำแหน่งที่ทำให้เกิดอันตราย! (*เหริน จื่อ ขุย เป็นตำแหน่งที่อยู่ตรงข่าน)

นี่เป็นตำแหน่งชั่วร้าย!