จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 85

“ได้ๆๆ!” ชั่วขณะนั้นเถ้าแก่หัวล้านเบิกดวงตาโต รีบพยักหน้าโค้งตัวตอบกลับ

แน่นอนว่าฟางเหยียนจะไม่ลืมธุระสำคัญของตนเอง ดังนั้นจึงหยิบหินสองก้อนนั้นออกมาแล้วถามเถ้าแก่ของวังเซ่าเซียน “ดูให้ฉันหน่อย นี่คือหินวัสดุอะไรกัน”

มองหินประหลาดสีสันไม่เหมือนกันสองก้อนนี้ เถ้าแก่ตะลึงไปก่อน จากนั้นพูดด้วยความลำบากใจ “ท่าน นี่ท่านไม่ใช่กำลังเยาะเย้ยผมอยู่เหรอ? ท่านไม่รู้ว่านี่คืออะไร แล้วผมจะรู้ได้อย่างไรกัน”

“ใช้เครื่องมือเฉพาะของนายมาดูให้ฉันหน่อย!” ฟางเหยียนพูดเหมือนสั่งการ

เถ้าแก่ไม่กล้าพูดอะไรมากอีก รีบหยิบแว่นขยายอันหนึ่งและอุปกรณ์บางอย่างขึ้นมาศึกษาวิจัย หลังจากตรวจดูกลับไปกลับมารอบหนึ่ง เขาส่ายหน้าพูดอย่างจำใจ “ไม่ค่อยชัดเจน ของชิ้นนี้ผมไม่เคยเห็นมาก่อน”

เถ้าแก่หัวล้านที่อยู่ด้านข้างจ่ายเงินเรียบร้อย เขายกมือขึ้นมาลูบสักหน่อย พลันถามว่า “ผมขอดูหน่อยได้ไหม?”

“ได้แน่นอนสิ!” ฟางเหยียนทำท่าทางเชิญตามสบายออกมา

เถ้าแก่หัวล้านหยิบไว้บนมือลูบคลำสักพัก จากนั้นเคาะเสียงแล้วนำมาวางไว้ที่ข้างหู จากนั้นพูดด้วยความตกใจ “หินทิพย์!”

ฟางเหยียนมึนงง ถามว่า “หินทิพย์?”

เถ้าแก่หัวล้านพยักหน้าตอบว่า “ใช่ครับ นี่คือหินทิพย์ แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจวิธีใช้งานมันเหมือนกันนะ ครั้งก่อนที่หนานหลิงเจอต่งโป๋เหวินนักสะสมของโบราณหลายสมัยถึงได้สัมผัสของแบบนี้มา ตอนนั้นสถานที่ของเขามีของแบบนี้”

“ต่งโป๋เหวิน?” ฟางเหยียนบ่นพึมพำชื่อคนนี้ออกมา

แน่นอนว่าเขารู้คือใคร เป็นพ่อของต่งยู่ นั่นคือนักสะสมของโบราณหลายสมัยที่ดีที่สุดในประเทศหวา

“คุณผู้ชาย บางทีคุณลองไปถามเขาดู เขาน่าจะรู้ว่านี่คือของอะไรนะ” เถ้าแก่หัวล้านพูดกับฟางเหยียน

ฟางเหยียนพยักหน้าเล็กน้อย พูดขอบคุณไปแล้ว จากนั้นเดินออกจากวังเซ่าเซียน ดูท่าทางแบบนี้ อาจจะต้องไปที่หนานหลิงสักเที่ยวแล้ว ช่วงนี้ไม่รู้ว่าทำไมหลังจากกำลังฟื้นตัวมาถึงขั้นห้า ยากมากที่จะฟื้นฟูอีก

เขาต้องตั้งใจมองหินสองก้อนตรงหน้าดีๆ อีกทั้งคำพูดของตาเฒ่าตาบอดนั้นอีก บางทีหินสองก้อนนี้อาจจะเป็นกุญแจสำคัญ เขาจำเป็นต้องรีบจัดการปริศนาของหินก้อนนี้ จากนั้นทำให้ตนเองฟื้นฟูกำลังทั้งหมดกลับมา

สำหรับจุดหัวเลี้ยวหัวต่อที่อาจารย์พูดถึง เขาไม่มีทางรู้ได้เลย

ตระกูลเซียวอีกด้านหนึ่ง

การตายของเซียวไห่ปิงโจมตีตระกูลเซียวหนักหน่วงมาก เซียวเจิ้นเที่ยนนั่งอยู่ที่ห้องประชุมของตระกูลเซียว ดวงตาแดงก่ำ สีหน้าซีดเซียว ความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่สุดบนโลกใบนี้แบบที่ไม่ต้องสงสัย คือผู้ใหญ่สูญเสียลูกไป คนผมหงอกต้องมาอำลาคนผมดำ

เซียวไห่ปิงเป็นลูกชายที่พึ่งพาได้มากสุดของเขา และเป็นความหวังทั้งหมดของเขาด้วย ถึงแม้อย่างอื่นจะโหดเหี้ยมไปบ้าง แต่พอทำงานขึ้นมากลับเป็นคนดีที่สุดคนนั้น และเป็นผู้ใกล้ชิดเขามากที่สุด แต่ว่า แต่ว่าเขากลับตายแล้ว ตายไปแบบนี้

ความเสียใจนี้ ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ เซียวเจิ้นเที่ยนที่เข้มแข็งมาทั้งชีวิตสามารถยอมรับเซียวฮั่วขาขาดได้ สามารถยอมรับเจ้ารองถูกพาไปได้ แต่ยอมรับลูกชายของตนเองถูกตัดศีรษะขาดไม่ได้ แม้แต่ร่างกายเต็มตัวยังหาไม่เจอ

ตั้งแต่มีประวัติศาสตร์จดบันทึกมา นี่คือการโจมตีที่ใหญ่หลวงสุดที่ตระกูลเซียวเคยเผชิญมา

สำหรับตระกูลเซียวนั้น นี่เป็นหายนะที่ไม่เคยเกิดขึ้นในประวัติการครั้งหนึ่ง

ธุรกิจที่ร่วมงานกันต่างทยอยถอนการลงทุน ในเวลาคืนเดียว ตระกูลเซียวสูญเสียเงินหลายพันล้าน ตอนนี้ ผู้ร่วมงานของตระกูลเซียวโดยพื้นฐานมีเพียงตระกูลเฉิงของเจียงตู ถ้าไม่คิดหาหนทางต่อไป ตระกูลเฉิงนี้อาจจะต้องถอนการลงทุน