จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 868
“เสียงหลิน อย่ากำเริบเสิบสาน”
เต๋ายอดเซียนกล่าวประโยคนี้ออกมาด้วยความยากลำบาก ฉินเสียงหลินทำได้เพียงสงบสติอารมณ์ แต่ยังคงจ้องไปที่เทียนขุยอย่างประหม่า
ส่วนเต๋ายอดเซียนยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง และแสดงท่าทางที่ยอมให้ผู้อื่นเข่นฆ่าตามอำเภอใจ
นับตั้งแต่เขารู้ว่านี่เป็นการอวดฉลาดของตนเอง เขารู้สึกว่าความผิดของตนเองนั้นสมควรตาย
“แค่ก ๆ.....” จางตุนเทียนทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียด “รองผู้นำเทียนขุย เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ถึงแม้ตอนนี้คุณจะฆ่าเต๋ายอดเซียนก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร สายฟ้าลูกสุดท้ายกำลังจะฟาดลงมาแล้ว พวกเรามาช่วยกันคิดว่าต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถแบ่งเบาพลังขอสายฟ้านั้นได้ พยายามเพื่อให้จอมพลมีชีวิตรอด!”
สุดท้ายเทียนขุยก็ปล่อยเต๋ายอดเซียน “ทางที่ดีคุณควรคิดวิธีอะไรออกมา มิฉะนั้นถึงแม้ว่าคุณจะมีเก้าชีวิตก็ไม่เพียงพอที่จะตายชดใช้!”
เต๋ายอดเซียนกล่าวด้วยสีหน้าซีดเผือดว่า “ไม่มีวิธีทางแล้ว พลังแห่งฟ้าที่เกิดจากการล่อของกระบองดำอุกกาบาตได้ก่อตัวขึ้นแล้ว และกระบองดำอุกกาบาตเสียหายไปแล้ว ไม่มีความหวังแล้ว!”
เมื่อได้ประโยคนี้ เทียนขุยรู้สึกสั่นสะท้าน ร่างกายของเขาดูเหมือนจะสูญเสียจิตวิญญาณไป ดวงตาของเขากลายเป็นเซื่องซึม และมองฟางเหยียนด้วยความว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกอย่างไร ฟางเหยียนเคยช่วยเหลือเขามากมาย แต่ตอนนี้เขากลับไม่สามารถทำอะไรได้ ซึ่งทำได้เพียงแค่มองฟางเหยียนแบกรับอยู่คนเดียว!
เขาเสียใจมาก เขาโทษตัวเอง เขาควรขัดขวางฟางเหยียนไม่ให้มาที่ภูเขาทิพย์!
แต่ในโลกนี้ไม่มียาที่กินแล้วสามารถแก้ไขความเสียใจในสิ่งที่ทำลงไปได้!
เขาหวังว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นคือเขา หวังว่าสายฟ้าฟาดลงมาที่เหนือศีรษะอย่างช้า ๆ นั้นจะเป็นเขา แต่สุดท้ายความหวังเหล่านั้นก็กลายเป็นความเพ้อฝันและความเสียใจ
ผู้กระทำผิดทั้งหมดนี้คือเต๋ายอดเซียน!
เขาได้วางแผนไว้แล้ว ถ้าฟางเหยียนเกิดเป็นอะไรไป ถึงแม้ว่าเขาต้องตายก็จะฆ่าเต๋ายอดเซียนให้ได้ เพื่อปลอบโยนวิญญาณของฟางเหยียนที่อยู่บนสวรรค์!
สายฟ้าเป็นไปตามกำหนดการ และฟาดลงด้วยความรุนแรง!
ชั่วพริบตา ทั่วภูเขาทิพย์สว่างไสว เปล่งประกายแสงระยิบระยับ!
บูม!
ฟางเหยียนพ่นเลือดสด ๆ ออกมาจากปาก ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง!
ทุกคนที่ได้เห็นภาพนี้รู้สึกอกสั่นขวัญแขวน!
ในที่สุดเรื่องที่กังวลก็มาถึง!
พริบตาเดียวค่ายกลฟ้าร้องแตกเป็นเสี่ยง ๆ!
เต๋ายอดเซียนรู้สึกจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งแห่งจิตใจ ค่ายกลฟ้าร้องไม่สามารถยับยั้งพลังแห่งฟ้าลูกสุดท้ายนี้ได้!
ตุ๊บ!
ขาทั้งคู่ของเขาอ่อนแรง ทรุดตัวลงบนพื้น และกล่าวพึมพำกับตนเองว่า “จบแล้ว มันจบแล้ว!”
ใบหน้าแก่ของจางตุนเทียนเคร่งขรึม และกุมมือตนเองไว้แน่โดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาเห็นภาพนี้ ราวกับว่าหัวใจของเขานั้นได้หยุดเต้นแล้ว อย่างที่เขาเห็น เมื่อสายฟ้าฟาดถูกร่างกาย ร่างกายของฟางเหยียนเต็มไปด้วยแผล และในอากาศนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นไหม้เกรียมของเส้นขนและเนื้อ!
ไม่ต้องใช้สมองคิดก็รู้ว่า ฟางเหยียนตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย และโอกาสที่จะมีชีวิตรอดนั้นเป็นศูนย์!
น้ำตาของเทียนขุยไหลออกมา แต่ไม่มีเสียง และเขากำหมัดไว้แน่น!
บูม!
เสียงดังสนั่น ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้มลง
เกิดไฟลุกโชนบริเวณที่สายฟ้าฟาดลงมา และไม่เหลือแม้แต่ใบหญ้า คนที่มีปฏิกิริยาตอบสนองได้ต่อต้านทีละคน และถอยห่างออกไปหลายฟุตแล้ว!
คนสามคนกับสัตว์ในตำนานหนึ่งตัวมองสถานที่ซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาว และแต่ละคนรู้สึกจิตใจหนักอึ้ง
ขณะที่สายฟ้าฟาดมาถูกร่างกาย ฟางเหยียนคิดว่า “คุณสามารถฆ่าผมได้ แต่ไม่สามารถลบล้างความตั้งใจของผม!”
ต้องอดทนต้าน ไม่มีทางอื่นนอกต้องอดทนต้าน!
สายฟ้าลูกนี้ยังคงฟาดลงมาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายราวกับเม็ดฝน และดูเหมือนว่ามันจะไม่ให้โอกาสเขาได้มีเวลาหายใจ ตามที่สายฟ้าที่ฟากลงมาอย่างรุนแรง ซึ่งเขาได้เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่เพื่อต้านสายฟ้าลูกนี้ แต่ผลลัพธ์คือร่างกายของมนุษย์ไม่สามารถต้านสายฟ้าได้ ทำให้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และมีแผลเต็มตัว และร่างกายถูกสายฟ้าล้อมรอบ จากคนธรรมดากลายเป็นมนุษย์ไฟฟ้า!
แต่เขาจะยอมแพ้ไม่ได้ และกระวนกระวายใจไม่ได้ ถือหลิงสือไว้ในมือทั้งสองข้าง และบังคับตนเองให้สงบลง!
จะสงบได้อย่างไร?
นี่มันโดนฟ้าผ่า!
ด้วยความแข็งแกร่งเพียงระดับเจ็ดอย่างเขา แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ แล้วจะสามารถต้านพลังแห่งฟ้าได้อย่างไร?
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพาลอย่างไม่มีเหตุผล บางทีเขาจะกลายเป็นเถ้าถ่านตั้งแต่ตอนที่สายฟ้าฟาดลงมาแล้ว!
แต่ตอนนี้ ด้วยพลังของสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เขารู้สึกเวียนหัวและมึนงง รู้สึกหวาดกลัวมาก นี่คือสัญญาณของความอ่อนล้าทางร่างกาย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ