จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 99

“พอแล้ว พอแล้ว รีบไปเข้าเรียนเถอะ!” พอพูดจบ ซ่งหยิงลุกขึ้นยืน ควงแขนของหญิงสาวคนนั้นไว้ทันที ลากหล่อนเดินไปด้านนอกแล้ว

หญิงสาวถึงได้หยุดพูดไป เดินไปพลางคุยไปด้วย “เธอกับหยางยีเฟิงชั้นเรียนของพวกเราคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?”

ความจริงหญิงสาวอยากแนะนำเพื่อนนักเรียนในชั้นของตนเองให้ซ่งหยิง ก่อนหน้านี้ยังให้ทั้งสองคนไปทานข้าวกัน และลากซ่งหยิงไปเข้าชั้นเรียนด้วยตลอด นี่คือความคิดของเพื่อนนักเรียนชายคนนั้น

เป็นเพราะซ่งหยิงไม่เคยปฏิเสธมาก่อน ถึงทำให้หญิงสาวคนนี้และเพื่อนนักเรียนชายคนนั้นเข้าใจผิดคิดว่าซ่งหยิงชอบเขาแล้ว

ซ่งหยิงส่ายหน้าตอบ “เธอพูดมั่วอะไร ฉันไม่ได้สนใจเขา!”

“ไม่ได้สนใจ?” หญิงสาวยิ้มหึๆ บอกว่า “ฉันไม่เชื่อ”

ไม่นานทั้งสองคนก็เดินมาถึงห้องเรียนใหญ่ พวกเธอนั่งตำแหน่งตรงกลางของห้องเรียน เพื่อนนักเรียนชายคนนั้นนั่งอยู่ด้านซ้ายของเธอ ส่วนหญิงสาวคนเมื่อสักครู่นั่งอยู่ที่ข้างขวาของเธอ

เพื่อนนักเรียนชายคือหยางยีเฟิงที่หญิงสาวคนนั้นพูดถึง หน้าตาหล่อมาก ผิวเข้ม ชอบเล่นบาสเกตบอล ดูลักษณะแข็งแกร่งกำยำมาก ที่บ้านทำธุรกิจอยู่ที่หนานหลิง รวยพอสมควร ในมือเขาถือเครื่องดื่มมาสามขวด แบ่งให้ซ่งหยิงและหญิงสาวคนนั้นไปคนละขวด

พึ่งนั่งลง หยางยีเฟิงก็พูดว่า “ซ่งหยิง คือว่าหลังเลิกเรียนเธอไม่มีธุระอะไรไหม? ถ้าไม่มีธุระอะไร พวกเราไปกินข้าวด้วยกันเถอะนะ ฉันจะพาเธอไปลองชิมที่ร้านอาหารตะวันตกที่เปิดใหม่ด้านนอกมหาวิทยาลัยร้านนั้น”

ซ่งหยิงมองทางหยางยีเฟิงแล้วตอบว่า “ขอโทษนะ เลิกเรียนแล้วฉันต้องไปห้องสมุด”

บนหน้าหยางยีเฟิงเผยความรู้สึกที่ผิดหวังออกมา แต่ชั่วขณะหนึ่งก็กลับฟูสู่สภาพปกติ หัวเราะหึๆ บอก “ไม่เป็นไร งั้นฉันรอเธอออกมาจากห้องสมุดแล้วค่อยไปลองชิมกัน ได้ยินว่าสเต๊กร้านนั้นอร่อยมาก ฉันกับเถ้าแก่ในร้านของพวกเขาเป็นเพื่อนกัน จำเป็นต้องเข้าไปทักทายหน่อย เธอไปด้วยกันกับฉันเถอะนะ!”

“ไม่ต้องหรอก ขอบใจนะ!” ซ่งหยิงปฏิเสธหยางยีเฟิงอีกครั้งอย่างตรงไปตรงมามาก

เวลานี้ เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้นมา ผู้ชายอายุน้อยคนหนึ่งในมือถือหนังเล่มหนึ่ง เดินขึ้นไปบนแท่นบรรยายด้วยหน้าตาไม่เปลี่ยนสี

“ว้าย!” หญิงสาวคนนั้นอดพูดขึ้นมาไม่ได้ “นี่คือใครกัน? คงไม่ใช่อาจารย์ฝึกสอนของศาสตราจารย์โจวที่มาใหม่คนนั้นหรอกมั้ง?”

“ไม่ๆๆ ฉันเข้าใจผิดแล้ว อาจารย์ฝึกสอนน่าจะไม่อายุน้อยขนาดนี้”

นักศึกษาในชั้นไม่น้อยเริ่มพูดคุยกันเอง

“หึ คนนี้หน้าตาหล่อมาก เป็นอาจารย์ฝึกสอนเหรอ? คาดไม่ถึงยังหนุ่มขนาดนั้น”

“ทำไม? หรือว่าเธออยากจีบอาจารย์หนุ่มคนนี้งั้นเหรอ? มองไม่เห็นสีผิวเขาที่ดูไม่ปกติรึไง น่าจะโดนบีบจนซีดหมดแล้ว เธออย่าคิดเลย”

“เชอะๆๆ เธออย่าพูดมั่ว นี่เหมาะกับรสนิยมของฉันพอดี รอเดี๋ยวฉันจะไปลองดู”

ซ่งหยิงได้ยินเสียงเอะอะในห้องเรียนดังขนาดนั้น คิดในใจว่าคงไม่ใช่ศาสตราจารย์เพี้ยนไม่มาสอนหรอกมั้ง ดังนั้นเธอจึงเงยหน้ามองเข้าไป ตอนที่มองเห็นใบหน้านั้นเข้า เธอเกือบจะร้องออกมาแล้ว คาดไม่ถึงจะเป็นเขา

อย่างไรเสียเธอก็นึกไม่ถึงว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องเรียนจะเป็นฟางเหยียนที่ช่วยตนเองบนรถคนนั้น

หญิงสาวด้านข้างคนนั้นพูดด้วยหน้าตาหลงใหล “หน้าตาหล่อมากจริงๆ แถมยังหนุ่มขนาดนี้อีก มีบางส่วนคล้ายอู่เหยียนจู่ เพียงแต่น่าเสียดายนะ ซ่งหยิง นี่ไม่ใช่ศาสตราจารย์โจวที่เธอชอบ จะโดดเรียนวิชานี้หรือเปล่า?”

“ทำไมถึงเป็นเขาไปได้?” ซ่งหยิงไม่ได้ฟังคำพูดของหญิงสาว พูดพึมพำกับตนเอง