บทที่ 41 เปลี่ยนเลขาใหม่เถอะ – ตอนที่ต้องอ่านของ จอมยุทธ์กบฏโลก
ตอนนี้ของ จอมยุทธ์กบฏโลก โดย เหมยปาเหย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 41 เปลี่ยนเลขาใหม่เถอะ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 41 เปลี่ยนเลขาใหม่เถอะ
เป็นไปตามคาดฮัวจิ่นถิงไม่ได้นัดหมายไว้ พฤติกรรมของรปภ.จึงเปลี่ยนไปในทันที
“ถอยออกไป!”
คำพูดสองคำพูดออกไปอย่างดุดัน ฮัวจิ่นถิงรู้สึกไม่เป็นธรรมจนถึงขีดสุด น้ำตาเกือบจะไหลรินออกมา
“ฮ่าๆ!เห็นแล้วใช่ไหม?ถูกขวางหน้าประตูทางเข้า ครอบครัวฉู่เทียนเจียง โง่ปัญญาอ่อนจริงๆ”
ในรถคันนั้น ฮัวว่านถงหัวเราะจนเกือบหายใจไม่ออก ฮัวเสี่ยเจี๋ยที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะคิกคักตามด้วย
“เป็นไปตามคาดนั่นแหละ คาดว่าฮัวจิ่นถิงต้องอยากร้องไห้แน่ๆ คิดว่าเหลียนเฉิงจะรู้จักเสี้ยงเหอประธานบริษัทสาขาย่อยอย่างเขาเหรอ?ถึงว่าล่ะเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องที่สุดในบ้านของพวกเราแล้ว”
เหมือนความจริงจะเป็นแบบนั้น สายตาของฉู่เทียนเจียงจ้องทองไปที่รปภ.ทั้งสองอย่างไม่เป็นมิตร
“มีการนัดหมายหรือไหม พวกแกไม่ไปตรวจดูก่อนเหรอ?เธอชื่อฮัวจิ่นถิง”
รปภ.หัวเราะขึ้นมา
“ไอ้หนุ่ม รู้ไหมวันนี้มีคนอยากเข้าไปตั้งเท่าไหร่?ถ้าจะต้องเข้าไปตรวจสอบทีละคน พวกฉันไม่เหนื่อยตายเหรอ ถ้ามีนัด คงไม่เป็นอย่างพวกแกหรอก ดูพวกแกสิ?”
รปภ.อีกคนยื่งแล้วใหญ่ ตรงเข้าไปผลักฮัวจิ่นถิงหนึ่งครั้ง
“สุนัขที่ดีจะไม่ขวางทาง!”
สามารถสมัครเข้ามาเป็นรปภ.ของบริษัทสาขาย่อยของจู้ซื่อกรุ๊ปในเมืองหนิงได้ ความมั่นใจของพวกเขาจึงเต็มเปี่ยม ท่าทางแบบนี้ ก่อนหน้านี้ทำมาหลายครั้งแล้ว ตัวแทนบริษัทพวกนั้นน่ะ ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรด้วยซ้ำ
แต่แล้ว ครั้งนี้พวกเขาเล่นผิดคนแล้ว
“อ้าก!”
เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น ฉู่เทียนเจียงตรงเข้าไปจับมือของรปภ.ที่เป็นคนผลักฮัวจิ่นถิง
“เมียฉันแกก็กล้าแตะต้องงั้นเหรอ?มือของแกเก็บไว้จะไม่มีประโยชน์อะไรอีก”
ตามมาด้วยเสียงแตกหัก รปภ.ที่อยู่ด้านข้างรู้ได้ในทันที ว่ามือของเพื่อนร่วมงานหักแล้ว
กำลังจะเรียกกำลังคนเสริม แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงวิ่งบนรองเท้าส้นสูงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น
“ประธานฮัวคะ ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ ให้คุณรอนานแล้ว”
เธอเป็นเลขาของเสี้ยงเหอ ถูกส่งให้มารอฮัวจิ่นถิงโดยเฉพาะ ดูจากรูปถ่ายแล้ว เธอจำได้จนขึ้นใจ
เธอรออยู่ที่หน้าประตูมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว ใครจะไปรู้ว่าในห้องโถงมีเรื่องกะทันหัน ลูกค้าสัมพันธ์ที่เธอแนะนำคนหนึ่ง วิ่งเข้ามา เธอจึงลืมสั่งการรปภ.หน้าประตูไว้
ตอนนี้พอเห็นว่าสถานการณ์เป็นแบบนี้ ในใจจึงรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
“คะ……คุณเรียกฉันเหรอ?”
ฮัวจิ่นถิงรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อ โดยเฉพาะสรรพนามประธานฮัวที่เธอเรียก สำหรับเธอแล้วมันช่างแปลกเหลือเกิน
“ประธานฮัวคะ ต้องอภัยเป็นอย่างสูงค่ะ ดิฉันเป็นเลขาของประธานเสี้ยงค่ะ ถูกส่งให้มารอคุณโดยเฉพาะ”
ฉู่เทียนเจียงที่รออยู่ด้านข้างทำเสียงหึไปหนึ่งครั้ง
“จู้ซื่อกรุ๊ปรับพนักงานดูถูกคนอื่นเข้าทำงานด้วยเหรอ?”
รปภ.ก่อนหน้านี้ถูกตำหนิจนหนีหายไป ฉู่เทียนเจียงจึงไม่ได้พูดอะไร เพราะว่ามันเป็นหน้าที่ของพวกเขา แต่การลงมือทำร้ายคนอื่นนั้น อีกทั้งยังพูดจาไม่ดีอีก มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทนได้
เลขาที่ได้ยินแบบนั้นจึงหันกลับไปพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“พวกคุณสองคนถูกไล่ออกแล้ว”
รปภ.สองคนตะลึงงันอยู่กับที่ คนที่ถูกบิดจนมือหักนั้น ลืมร้องด้วยความเจ็บปวดไปเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ทั้งสองมองดูแล้วเหมือนเป็นคนธรรมดาๆไม่มีอะไร กลับถูกเลขาของท่านประธานมารอด้วยตัวเอง
ที่สำคัญคือ ทำไมไม่สั่งการลงมาสักคำเลยล่ะ นี่มันเท่ากับการพวกเราพุ่งตัวเข้าหาปลายกระบอกปืนเลยนะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมยุทธ์กบฏโลก