จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 43

บทที่43 ขายต่อ

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แม้แต่ฮัวจิ่นถิงกับฮัวเหวินฮุยเองก็ไม่คิดว่าฉู่เทียนเจียงจะพูดออกมาแบบนี้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ปรึกษากันมาก่อน

“ฉู่เทียนเจียง แกอยากให้ฉันขำตายงั้นเหรอ？หยุดตอแหลได้แล้ว แกคิดว่า เหลียนเฉิงกับเสี้ยงเหอเป็นเพื่อนกันงั้นเหรอวะ？”

ทันใดนั้น ฮัวว่านถงก็หัวเราะเสียงดังออกมา ในสายตาเต็มไปด้วยแววตาของความตลก

“นายหมายความว่าไง？”

ฮัวจิ่นถิงไม่เข้าใจ เหลียนเฉิงกับเสี้ยงเหอเป็นเพื่อนกัน จะเป็นเรื่องโกหกอย่างงั้นเหรอ？

“พวกเขาไม่ใช่เพื่อนอะไรกันหรอก เหลียนเฉิงเป็นใคร จะไปเทียบกับคนอื่นเขาได้เหรอ？ฉันแค่แกล้งพวกแกเล่น เกรงว่า พี่ถิงถิง พวกพี่แม้แต่หนังสือสัญญาก็ไม่มีปัญญาเซ็นได้ ยังจะมาสร้างเรื่องแต่งเรื่องนี่อยู่อีก ฉู่เทียนเจียงยังจะมาบอกให้รับปากเงื่อนไขหนึ่งข้ออีก อวดดีจองหอง น่าขำชะมัด”

หลังจากผ่านการทะเลาะกับฮัวว่านถงแล้ว ฮัวอานไท่ก็นั่งลงอย่างหน้าเสีย

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนแรกการเซ็นสัญญาที่ว่านั้น มันเป็นแค่แผนการเพื่อจะยึดโรงอิฐเฟิงทงมาเท่านั้น เมื่อครู่เป็นเพราะตนเองได้ยินผลกำไรพันล้านจากปากของฉู่เทียนเจียงจึงทำให้ลืมเป้าหมายในตอนแรก ช่างน่าขันสิ้นดี

“ถิงถิง！ฉู่เทียนเจียงเป็นคนหยาบ หรือแกจะไม่รู้จักแยกแยะไปด้วย？แม้แต่คุณปู่ยังกล้าโกหก？”

สีหน้าของฮัวจิ่นถิงเต็มไปด้วยความสงสัย และก็ฟังสิ่งที่ปู่ของตนเองพูดไม่เข้าใจ โกหก โกหกอะไรงั้นเหรอ？

“คุณปู่ครับ โชคดีที่เตือนเรื่องที่เหลียนเฉินกับเสี้ยงเหอเป็นเพื่อนกัน ไม่อย่างนั้นผมคงคิดไม่ออกว่าจะต้องไปใช้เส้นสายอันนี้ ตอนนี้มีอารมณ์จะฟังเงื่อนไขผมรึยัง ถ้าไม่สนใจละก็ หนังสือสัญญานี้ก็ถือว่าเป็นโมฆะซะเถอะ”

พูดจบ ฉู่เทียนเจียงก็หันหลังเดินออกไป ฮัวว่านถงยังคงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน

“แกขู่ใครห้ะ？แม้แต่หนังสือสัญญายังไม่มีปัญญาเซ็น น่าขายหน้าชะมัด”

วินาทีต่อไป ฮัวว่านถงมองเห็นฉู่เทียนเจียงหยุดลง แล้วเดินมุ่งมาทางเขา เหมือนคิดอะไรออกมาได้ จึงรีบหลบไปที่ด้านหลังของพ่อ

“พ่อครับ！ฉู่เทียนเจียงจะตีผม！”

ฮัวอานไท่พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“พอแล้ว ให้ฉันดูหนังสือสัญญาก่อน ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ฉันจะฟังเงื่อนไขของแก”

แต่แล้ว ฝีเท้าของฉู่เทียนเจียงไม่ได้หยุดลงแต่อย่างใด หวาดกลัวราวกับวิญญาณที่ถูกสะกดไว้ ฮัวว่านถงตบไปหน้าของตัวเองหนึ่งครั้ง

ในตอนที่เสียงตบเงียบลง ตัวเขาเองถึงกับตะลึงงันไปเลย

“ถือว่าแกรู้จักเจียมตัว”

ฉู่เทียนเจียงยิ้มเบาๆ แล้วจึงมองไปยังฮัวอานไท่

“คุณฟังเงื่อนไขก่อนเถอะ ไม่มีใครสามารถกับฉู่เทียนเจียงคนอย่างฉันได้”

ฮัวอานไท่ถลึงตาใส่ฮัวว่านถง ในที่สุดก็พยักหน้า

“พูด”

“ง่ายมาก หนังสือสัญญาเป็นของจริง คุณยังต้องแบ่งหุ้นให้ภรรยาของผมร้อยละสิบ”

ฮัวอานไท่หัวเราะ

“เรื่องเล็กน้อย ขอเพียงแค่หนังสือสัญญาเป็นของจริง แน่นอนว่าสามารถทำให้ได้”

พยักหน้าแล้ว ฮัวจิ่นถิงจึงยื่นแฟ้มเอกสารไปให้

ในตอนที่เปิดออกมานั้น แม้แต่ฮัวฝู้โก๋กับฮัวจื้อหย่วนทั้งสองที่ในเวลาปกติเป็นคนที่สุขุมมากยังรีบเข้าไปล้อมวงดู เนื่องจากครอบครัวของเหล่าซานสีหน้าท่าทางดูมั่นใจมาก ไม่เหมือนกับเรื่องโกหกเลย

หลังจากที่ตรวจเช็กดูแล้ว ทั้งสามถึงกับสูดลมหายใจลึก มองไปที่ฮัวจิ่นถิงกับฉู่เทียนเจียงอย่างคาดไม่ถึง กลับ เป็นของจริง อีกทั้งดูโครงการที่ในหนังสือสัญญาระบุไว้ ถ้าทำงานได้ดี ผลกำไรส่วนแบ่งจะได้รับถึงพันล้านเชียวนะ

“พ่อครับ เป็นอะไรเหรอครับ？หรือมันเป็นของจริง？”

หลังจากที่ฮัวว่านถงตบหน้าตัวเองไปหนึ่งฉาดก็แล้วเรียนรู้ที่จะหัดเงียบไม่พูดจาว่าร้ายใครอีก แต่ฮัวเสี่ยวเจี๋ยกลับเริ่มพูดขึ้น