จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 52

บทที่ 51

“หมายความว่ายัยนั่นตั้งใจจะวางยาเพื่อมีอะไรกับคุณ?” คนถูกถามพยักหน้าแทนคำตอบ

“ฉันจะไปเอาเรื่องยัยนั่น” เธอผุดลุกขึ้นด้วยความเดือดดาล แต่ก็ถูกฉุดให้นั่งลงดังเดิม

“เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ” เขาเอ็ดพลางรั้งแขนเธอเอาไว้ แต่สัมผัสนั้นกลับทำให้เธอสะท้าน จนต้องก้มลงไปซุกซบมือนั้นด้วยความเผลอไผล กระทั่งสติรับรู้ที่ยังพอหลงเหลือทำให้เธอรีบผละออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับรีบสะบัดหน้าแรงๆ เพื่อเรียกสติ

“งั้นฉันควรไปนอนแช่น้ำให้หายร้อนใช่ไหมคุณ” อีกครั้งที่เธอพยายามจะลุก แต่ก็ถูกเขาดึงเอาไว้อีก

“แบบนั้นเธอจะทรมานซะเปล่าๆ เผลอๆ อาจจะไม่สบายได้” เขาบอกพลางใช้หลังมือซับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่ซึมอยู่บนหน้าผากให้ แต่มันกลับยิ่งเติมเชื้อไฟให้เธอกระสันมากขึ้น

“งั้นคุณต้องรีบออกไปซะ ออกไปแล้วขังฉันไว้ที่นี่” เธอทำหน้าตื่นขณะพยายามผลักไสเขาให้ออกไป แต่เขาก็ดื้อดึงเกินกว่าจะทำตาม

“แต่ฉันทิ้งเธอให้ทรมานคนเดียวไม่ได้” เขาบอกพลางลูบหน้าลูบตาเธออย่างอ่อนโยน

“แต่ถ้าคุณอยู่ คุณนั่นแหละจะแย่ คุณรีบออกไปเถอะ ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้” เธอบอกเขาพลางกัดเม้มริมฝีปาก พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะอดทนอดกลั้น

“แล้วถ้าฉันเต็มใจล่ะ” เขาบอกพลางดึงมือเธอมาจุมพิตเบาๆ ทำเอาเจ้าของมือถึงกับครางสะท้านอีก

“ไม่! คุณไม่จำเป็นต้องเสียสละเพื่อช่วยฉันคุณเจตต์ ขอร้องล่ะ คุณรีบออกไปเถอะ ฉันจะไม่ไหวอยู่แล้ว” เธอครวญด้วยเสียงแหบโหย

“ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันเต็มใจ”

“คุณจะเต็มใจได้ไง ในเมื่อคุณไม่ได้อยากแต่งงานกับฉัน คุณออกไปเถอะ ถือว่าฉันขอร้อง” เธอบอกเสร็จก็กัดเม้มริมฝีปากอย่างพยายามสะกดกลั้นความกำหนัดที่ทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ

“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันอยากแต่งกับเธอล่ะ” เขาบอกพลางไล้ปลายนิ้วไปที่แก้มเธอเบาๆ

“เป็นไปไม่ได้ ก็คุณบอกเองว่าไม่มีวันชอบหมากระเป๋าอย่างฉัน” เธอส่ายหน้าพร้อมกับพยายามที่จะขยับถอย ในขณะที่เขาก็พยายามจะขยับเข้ามาชิด