จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 7

กู้ชุนลี่ ลูกพี่ลูกน้องคนโตของกู้เหมยตั่ว กำลังจะหมั้นหมาย

ฝ่ายหญิงคือคุณหนูโก่วเสี่ยวเฟิ่ง บุตรีของท่านรองเจ้าเมือง แม่เฒ่าซุนเล่าว่าคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลโก่วผู้นี้ ทั้งงดงามดุจดอกไม้ ทั้งอ่อนโยน ทั้งยังมีสินสอดติดตัวมามากมาย

นางต้องตาต้องใจหลานชายคนโตของตน ซึ่งทั้งสง่างาม รูปหล่อ ทั้งยังมีอนาคตไกล ในภายภาคหน้าย่อมเป็นจอหงวนได้อย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้ คนทั้งสองจึงรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบ และตกลงปลงใจกันในทันที

เมื่อท่านรองเจ้าเมืองมีท่าทีต้องการดองกันเป็นทองแผ่นเดียว แม่เฒ่าซุนจึงกำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดหาของหมั้น

แต่ตามคำบอกเล่าของผู้รู้ความจริงในเมือง คุณหนูใหญ่ตระกูลโก่วนั้น ทั้งเจ้าชู้ ทั้งอัปลักษณ์ ทั้งยังชอบบุรุษรูปงาม มีชายชู้หลายคนอยู่ในเมืองและละแวกใกล้เคียง

ครั้งนี้เป็นเพราะถูกจับได้คาเตียง ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงจนอยู่ในเมืองต่อไปไม่ได้ จึงคิดหาคนแต่งงานออกไปให้พ้นตัว บังเอิญที่กู้ชุนลี่ผ่านมาพัวพันเข้าพอดี

หลังจากกู้ชุนลี่ทราบว่าคุณหนูตระกูลโก่วมีใจอยากแต่งงานด้วย เขาก็ครุ่นคิดอยู่นาน รู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

ตนเองยังสอบไม่ผ่านแม้กระทั่งตำแหน่งซิ่วไฉด้วยซ้ำ แล้วท่านรองเจ้าเมืองคิดจะยกลูกสาวให้เพื่ออะไรกัน?

แต่แล้วเขาก็คิดได้อีกว่า การแต่งงานกับลูกสาวท่านรองเจ้าเมือง อย่างน้อยก็ดีกว่าแต่งกับหญิงชาวบ้านธรรมดา หนึ่งคือได้สินสอดมาก สองคือมีพ่อตาเป็นท่านรองเจ้าเมืองให้พึ่งพาบารมีได้ เส้นทางอนาคตของตนก็จะราบรื่นขึ้นบ้าง เขาจึงตอบตกลงไปแบบจำใจกึ่งเต็มใจ

เมื่อจะแต่งงานกับคุณหนูตระกูลท่านรองเจ้าเมือง ของหมั้นจะดูน้อยนิดน่าอดสูไม่ได้

กู้ชุนลี่บอกกับแม่เฒ่าซุนว่า

“ท่านย่าขอรับ บิดาของคุณหนูโก่วเป็นถึงท่านรองเจ้าเมือง เทียบได้กับเจ้าเมืองเลยนะขอรับ ปีนี้ข้าจะเข้าสอบในสนามสอบระดับอำเภอ เขาต้องช่วยสนับสนุนข้าได้อย่างแน่นอน รอให้ข้าสอบได้เป็นซิ่วไฉแล้ว ที่นาของบ้านเราก็ไม่ต้องเสียภาษีอีกต่อไป เมื่อข้ามีตำแหน่งราชการติดตัวแล้ว ยังจะกลัวไม่มีเงินอีกหรือขอรับ?”

แต่ที่บ้านไม่มีเงินจริงๆ จะทำอย่างไรดี?

ตอนนี้สิ่งที่นางพอจะคิดหาทางได้ หนึ่งคือที่นาของตระกูล สองคือคนในบ้าน

ผืนดินเป็นรากฐานของชีวิต หากไม่จนตรอกจริง ๆ ก็ไม่มีใครคิดจะขาย แต่คนหรือ? ง่ายกว่าเยอะ ขายแล้วเดี๋ยวก็คลอดมาใหม่ได้

“บ้านเรามีพวกกินเปล่าอยู่เยอะ คราวนี้อย่างน้อยก็พอมีประโยชน์ขึ้นมาบ้าง” พูดจบแม่เฒ่าซุนก็รีบวิ่งแจ้นไปหาแม่สื่อด้วยท่าทีดีอกดีใจยิ่ง

เมื่อข่าว กู้ชุนลี่จะถูกหมั้นหมายแพร่สะพัด กู้เหมยตั่วก็จับตาการเคลื่อนไหวของแม่เฒ่าซุนอย่างใกล้ชิด

นางจึงเตือนทุกคนในบ้านให้ระวังตัว โดยเฉพาะให้มารดาดูแลน้องชายทั้งสองอย่างเคร่งครัด

ส่วนตัวนางเอง ตราบใดที่เรื่องของกู้ชุนลี่ยังไม่สิ้นสุด นางก็จะไม่ออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว

กู้เหมยตั่วกำลังจะออกจากเรือนใหญ่ไปดูสถานการณ์อยู่พอดี จู่ ๆ ป้ารองกวนซื่อก็ถลันเข้ามาด้วยท่าทีร้อนรน ดูเหมือนปกปิดบางอย่างไว้เสียเต็มประดา

พอเข้ามาในห้อง ป้ารองก็ทรุดลงคุกเข่า “หลานตั๋วตั่วช่วยเมตตา ช่วยชีวิตเหมยหงของป้าด้วยเถอะ” ว่าแล้วก็จะโขกศีรษะกราบกราน

กู้เหมยตั่วรีบประคองป้ารองให้ลุกขึ้น “ป้าทำอะไร ลุกก่อนเถอะแล้วค่อยว่ากัน” ใจในก็พอจะเดาอยู่แล้วว่าต้องเกี่ยวพันกับเจ้าแม่เฒ่าซุนแน่ๆ

กวนซื่อยืนขึ้น มือหนึ่งปาดน้ำตา อีกมือนึงเช็ดน้ำมูก พร่ำบ่น “ชีวิตแบบนี้ใครจะทนได้ คนซื่อๆ ควรตายไปเลยหรือไง!”

ที่แท้แม่เฒ่าซุนจ้างแม่สื่อมาหาคู่ให้เหมยหง ลูกพี่ลูกน้องของเหมยตัว รับค่าสินสอดไปตั้งสิบแปดตำลึง อีกทั้งนัดให้ฝ่ายชายมารับตัวเจ้าสาวในคืนวันนี้เลย!

ตามธรรมเนียมการแต่งงานของหมู่บ้านเซี่ยไท่ในปัจจุบัน สินสอดจำนวนนี้ถือว่าไม่น้อยเลยทีเดียว

กู้เหมยตั่วคิดในใจ คงไม่ใช่ครอบครัวที่ดีสักเท่าไรนัก

เป็นดังคาด ฝ่ายชายคือพ่อม่ายแก่คนหนึ่งในเมือง อายุสี่สิบกว่าปี ภรรยาตายจากไปนานแล้ว ทิ้งลูกชายไว้คนหนึ่ง ตอนนี้ลูกชายก็อายุสิบเจ็ดสิบแปดปีแล้ว ทั้งพ่อทั้งลูกล้วนเป็นอันธพาลประจำเมือง ชอบลักเล็กขโมยน้อย ก่อเรื่องชกต่อยตีรันฟันแทงเป็นประจำ

เมื่อหลายวันก่อน พ่อม่ายแก่ผู้นี้ไปเล่นพนันเสียเงินไปห้าสิบตำลึง ไม่มีเงินใช้หนี้ อีกฝ่ายขู่จะตัดมือเขา เขาจึงรวบรวมเงินได้สิบแปดตำลึงมาสู่ขอเหมยหง เพื่อเตรียมส่งตัวนางไปบ่อนพนันใช้หนี้แทน

การไปอยู่ในสถานที่เช่นนั้น ก็ไม่ต่างอะไรจากการถูกส่งไปซ่องนางโลม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน