จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 8

เรื่องราวที่เจ้าสาวถูกลักพาตัว ในไม่ช้าก็ถูกเรื่องใหญ่กว่าอีกเรื่องหนึ่งกลบกระแสไป หมู่บ้านเซี่ยไท่มีบุคคลสำคัญมาเยือน

ผู้มาเยือนคือสองปู่หลาน ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงปั๋วรุ่น อายุราวหกสิบปี หลานชายของเขานามเซี่ยงอวิ่นเจ๋ออายุสิบเอ็ดปี นอกจากนี้ยังมีคู่สามีภรรยาสูงวัยผู้ซื่อสัตย์ภักดีคู่หนึ่ง อาติงกับอาสะใภ้ติง คอยดูแลชีวิตประจำวันของสองปู่หลาน เซี่ยงอวิ่นเจ๋อยังมีเด็กรับใช้ข้างกาย วัยสิบสามปีคนหนึ่งชื่อ เจี้ยนเซิง

สองปู่หลานพักอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่แห่งหนึ่งชื่อ ลวี่อี้จวง ทางใต้ของถนนจากหมู่บ้านเซี่ยไท่ไปยังเมืองว่านหยาง มีป่าไม้อยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งก็คือป่าที่กู้เหมยหงประสบเหตุ คฤหาสน์ลวี่อี้ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของป่าแห่งนั้น

กู้เหมยตั่วปะปนอยู่ในฝูงชนที่มามุงดูความครึกครื้น มองดูผู้คนมากมายขนย้ายสิ่งของจากรถม้าสิบกว่าคันเข้าไปในคฤหาสน์ แล้วขับรถม้าจากไป ประตูใหญ่หนักอึ้งของคฤหาสน์ค่อยๆ ปิดลง

อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ต้องคอยจับตาดูความเปลี่ยนแปลงใดๆ ในหมู่บ้านอย่างใกล้ชิด เพราะไม่แน่ว่าเมื่อไหร่ คนไหน จะส่งผลกระทบอะไรต่อตนเองบ้าง

สองปู่หลานคู่นี้ มองแวบเดียวก็รู้ว่าแปลกแยกเข้ากับหมู่บ้านนี้ไม่ได้เลย

ยังไม่ต้องพูดถึงขบวนที่ยกกันมาอย่างอลังการ แค่ดูจากการแต่งกายของคนทั้งสองก็ไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่านเฒ่าผู้นั้นที่ทั้งราศีและท่วงท่าช่างเปี่ยมล้นด้วยอำนาจ สง่างามแต่ก็แฝงไว้ด้วยความน่าเกรงขาม จนใครเห็นก็อดสะท้านไม่ได้

เซี่ยงอวิ่นเจ๋อมองปราดด้วยดวงตาคมกริบดั่งสายฟ้า ทั้งที่ยังเยาว์วัย กลับเปี่ยมด้วยแรงกดดันของผู้มีอำนาจอย่างเต็มเปี่ยม ท่าทีเช่นนี้ จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?

กู้เหมยตั๋วนึกในใจ ‘ใครจะเป็นใครก็ช่างเถอะ ขอแค่อย่ามายุ่งกับข้าก็แล้วกัน จะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า’

......

“นี่ เจ้าแซ่กู้ใช่หรือไม่?”

กู้เหมยตั่วเพิ่งมาถึงชายป่า ขอทานน้อยเนื้อตัวมอมแมมคนหนึ่งก็เรียกนางไว้ เมื่อเห็นนางพยักหน้า จึงกล่าวกับนางว่า “มีคนให้ข้ามาบอกเจ้า ดูแลน้องชายของเจ้าให้ดี” พูดจบก็รีบวิ่งหนีไป

“ดูแลน้องชายให้ดี? ยายแก่บ้านั่นคงไม่ใช่ว่ายังรวบรวมสินสอดไม่พอ เลยคิดจะเล่นงานเสี่ยวซื่อเสี่ยวหวู่อีกแล้วใช่ไหม? นี่มันช่างไม่รู้จักหลาบจำจริงๆ ถ้าไม่สั่งสอนให้เจ็บแสบ นางก็คงไม่รู้ฤทธิ์ของกู้เหมยตั่วคนนี้ คอยดูเถอะ หึ!”

กู้เหมยตั่วรู้ว่าใครเป็นคนส่งข่าวมาให้ พูดไปก็น่าขัน คนนั้นก็คือนายหน้าที่คราวก่อนไปบ้านตระกูลกู้เพื่อจะซื้อตัวเสี่ยวซื่อเสี่ยวหวู่นั่นเอง

นายหน้าหวงผู้นี้ทำธุระเสร็จกำลังจะกลับเข้าเมือง ก็คือที่ชายป่าแห่งนี้เอง นางเจออันธพาลสามคน ปล้นเงินของนางไป แล้วยังจะแย่งลาของนางอีก บังเอิญเจอกู้เหมยตั่วที่กลับจากขึ้นเขาพอดี กู้เหมยตั่วไล่ตีอันธพาลจนหนีไป ปกป้องเงินและลาของนางไว้ได้ นายหน้าหวงจึงรู้สึกขอบคุณกู้เหมยตั่วอย่างมาก

ดูท่าว่านี่คงเป็นการตอบแทนบุญคุณสินะ

กู้เหมยตั่วกลับมาถึงบ้าน กล่าวกับท่านแม่เถาซื่อว่า “ตอนที่ทุกคนในบ้านลงนาไปทำงาน ท่านแม่ต้องระวังเป็นพิเศษนะเจ้าคะ ถ้าท่านย่าหรือท่านป้าสะใภ้สามมาพาน้องสี่กับน้องห้าไป ห้ามยอมเด็ดขาด ให้ท่านแม่ตะโกนขอความช่วยเหลือ ตะโกนไปเรื่อยๆ ข้าได้ยินแล้วจะรีบกลับมา”

“ท่านแม่วางใจเถอะ ข้าจะบอกพี่ใหญ่กับพี่รองด้วย ให้พวกเขากลับมาดูที่บ้านบ่อยๆ”

เถาซื่อพอได้ฟัง มีหรือจะไม่เข้าใจ น้ำตาพลันไหลรินลงมา “ชีวิตของแม่ทำไมถึงได้ขมขื่นเช่นนี้นะ”

กู้เหมยตั่วปลอบท่านแม่ “ท่านแม่ วางใจเถอะ อีกไม่นานก็จะดีขึ้นแล้ว รอให้แยกบ้านได้ พวกเราก็จะมีชีวิตที่ดีแล้วเจ้าค่ะ”

“เอาล่ะๆ” เถาซื่อรับคำอย่างขอไปที ปาดน้ำตา กอดลูกน้อยทั้งสองไว้ในอ้อมแขนแน่น

การนั่งรอความตายไม่ใช่นิสัยของกู้เหมยตั่ว การชิงลงมือก่อนต่างหากคือวิถีของนาง

กู้เหมยตั่วเดินทางไปยังในเมือง มอบไก่ป่าตัวหนึ่งให้นายหน้าหวง ขอบคุณน้ำใจที่ส่งข่าวให้

ผ่านทางนายหน้าหวง ถึงได้ตามตัวต้าเยียนไต้เจอ ซึ่งก็คือนายหน้าที่แม่เฒ่าซุนติดต่อไว้ เดิมทีแม่เฒ่าซุนจะให้นายหน้าหวงเป็นคนจัดการ แต่นายหน้าหวงไม่ทำ ก็เลยไปหาต้าเยียนไต้แทน

“มามา เชิญนั่งก่อนเจ้าค่ะ เรื่องทางบ้านข้าคิดว่านายหน้าหวงคงบอกท่านแล้ว ดังนั้น อยากจะขอให้มามาช่วยเรื่องหนึ่ง จะไม่ให้ท่านออกแรงเปล่าแน่นอนเจ้าค่ะ”

“ค่อยคุยกันได้หน่อย”

......

กู้เหมยตั่วเพิ่งกลับมาถึงบ้าน ก็ถูกท่านย่าเรียกไว้

“ตั๋วตั่ว เมื่อเช้าปู่ของเจ้าบอกว่า อยากกินแป้งห่อไส้ผักนึ่งที่ทำจากผักตีนไก่ พอดีท่านป้าสะใภ้รองของเจ้าว่างอยู่ เจ้ากับนางไปเก็บมาเยอะๆ หน่อย กลับมาแล้วไปล้างที่ริมแม่น้ำหลายๆ ครั้ง กลางวันนี้พวกเรากินแป้งห่อไส้ผักนึ่งกัน”

ผักตีนไก่มีอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของหมู่บ้าน ใกล้กับริมแม่น้ำ อยู่ไกลจากบ้านมาก แถมผักป่าชนิดนี้เก็บยากสุดๆ ไม่เพียงแต่มีหนาม ขนเล็กๆ ที่ติดอยู่ก็ล้างออกยาก หากไม่ล้างหลายๆ ครั้งก็ไม่สะอาด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน