ฐานทัพของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้า
มีสมาชิกสามสิบหกคนของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้ายืนอย่างเป็นระเบียบอยู่ในสนาม
สีหน้าของยิ่งตงไหลเคร่งขรึมมากๆ สายตาของเขาเย็นชา:"พี่น้องทุกท่าน เกิดเรื่องไม่ดีกับหัวหน้าหลิน ตอนนี้คนในครอบครัวของเขาโดนคนร้ายโจมตีอยู่ ตอนนี้ฉันเตรียมตัวจะไปช่วยเหลือชางฉองกรุ๊ป มีใครจะไปกับฉันบ้าง?"
"ฉันเต็มใจที่จะไป!"
สามสิบห้าคน ตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน เหมือนตะโกนสโลแกน
ยิ่งตงไหลพยักหน้าด้วยความพอใจ
จากนั้น เขาก็มีตะโกนออกมา:"แต่ภารกิจครั้งนี้ เป็นการกระทำส่วนตัว ถ้ากลับมาคงต้องรับผิดชอบความผิดด้วยตัวเอง พวกคุณยังจะเต็มใจไปไหม?"
"พวกเราเต็มใจ!"
ทั้งหมดตะโกนพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง น้ำเสียงของทั้งสามสิบห้าคนตะโกนออกมาทันที น้ำเสียงของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ยิ่งตงไหลตะโกนอีกครั้ง:"ศัตรูที่พวกเราต้องเผชิญในครั้งนี้แข็งแกร่งมากๆ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาเป็นยอดฝีมือนักบู๊ที่เก็บซ่อนตัวมาหลายปี ถ้าพวกคุณไปแล้ว อาจจะเสียชีวิตทั้งหมดก็ได้ พวกคุณกลัวไหม?"
"ฮ่าๆๆ……"
ครั้งนี้เสียงที่ตอบกลับคำพูดของยิ่งตงไหลมีเพียงแค่เสียงหัวเราะเท่านั้น
"รองหัวหน้า พวกเรากองกำลังพิเศษมังกรฟ้าออกปฏิบัติการทุกครั้ง โอกาสรอดตายจากการปฏิบัติงานทุกครั้งมีน้อยมากๆ! พวกเราเคยขมวดคิ้วหรือแสดงความกลัวออกมาไหม?"จางเสว่หรูตะโกนถามกลับมาทันที
"พี่น้องทุกท่าน ยังจำสโลแกนของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าได้ไหม?"หลิวจื่อเทาที่มีอายุน้อยที่สุดตะโกนออกมา
มีผู้ชายแข็งแกร่งหลายสิบคน หัวเราะออกมาและตะโกนทันที:"อยู่อย่างยอดคน ตายอย่างวีรบุรุษ"
"กองกำลังพิเศษมังกรฟ้า กองกำลังพิเศษมังกรฟ้า ไม่เคยกลัวใคร!"
น้ำเสียงของพวกเขานั้นกล้าหาญและดูถูก ให้ความรู้สึกประมาณว่า ถึงแม้จะมีศัตรูนับพันนับหมื่น ถ้าฉันจะไป ต้องไปอย่างกล้าหาญ
ถึงแม้ต้องตาย แต่จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ยังคงอยู่
สีหน้าที่เคร่งขรึมของยิ่งตงไหลสั่นไหวเล็กน้อย ถึงแม้เขาจะเคยผ่านศึกสงครามมานับไม่ถ้วน เมื่ออยู่ต่อหน้าชายน่ารักกลุ่มนี้ ทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้าน
"ออกเดินทาง!"
ยิ่งตงไหลรีบระงับอารมณ์ของตัวเองทันที เขาตะโกนออกมา
การไปปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ บางทีชายน่ารักกลุ่มนี้ อาจจะไม่ได้กลับมาก็ได้
แต่สีหน้าของพวกเขา มองไม่เห็นความประหม่าเลย มีเพียงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
ใครที่กล้ามาล่วงเกินกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าต้องตาย!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงครอบครัวของหัวหน้ากองกำลังพิเศษมังกรฟ้าด้วย
หงซานเหอยืนอยู่ที่หน้าต่างบนตึกสำนักงาน เขามองดูผู้ชายน่ารักพวกนี้จากไปอย่างช้าๆ เขาสูดหายใจลึกๆ
"ขอให้พวกคุณโชคดี!"
"ตอนนี้ ถึงเวลาที่พวกเราควรทำอะไรบางอย่างแล้ว"
หงซานเหอจากไป
รัฐบาลของประเทศจีน จู่ๆก็ประกาศหนังสือหนึ่งฉบับต่อโลกนักบู๊
ข้อความในประกาศมีดังนี้:
ช่วงหลายวันที่ผ่านมา มีนักบู๊ทำผิดกฎหมายของโลกมนุษย์ตลอด ตั้งแต่ประกาศฉบับนี้แล้ว ถ้ายังมีนักบู๊ออกมาทำผิดกฎหมายอีกจะต้องรับโทษหนัก
เนื้อหายิ่งน้อย เรื่องก็ยิ่งหนักและใหญ่หลวง
มีนักบู๊หลายๆคน สัมผัสได้ถึงความอันตราย
แต่วิชาบำเพ็ญเซียนอยู่ต่อหน้าแล้ว ถ้าตอนนี้ยอมแพ้และจากไป มันก็น่าเสียดายมากๆ
บริเวณโดยรอบของชางฉองกรุ๊ป มียอดฝีมือแดนเทพทั้งหมดสิบแปดคนกำลังรวมตัวกันที่ห้องๆหนึ่ง
บัณฑิตหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุด มองไปที่ทุกคนและพูดด้วยรอยยิ้ม:"รัฐบาลทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้พวกเขาประกาศหนังสือฉบับนั้นออกมา พวกคุณมีใครจะยอมแพ้และจากไปไหม?"
มีหญิงชราหน้าผากนูนคนหนึ่งยิ้มอย่างประหลาด:"ไม่มีใครยอมแพ้และจากไปอย่างแน่นอน!"
"เพราะนั่นคือวิชาบำเพ็ญเซียนที่ฝึกหนึ่งปีก็สามารถถึงขั้นแดนเทพได้!"
"ถ้าโดยทั่วไปแล้ว บางทีฉันอาจจะเกรงใจและไว้หน้ารัฐบาลบ้าง ตอนนี้แค่ออกประกาศหนังสือฉบับเดียว ต่อให้พวกเขาขับเครื่องบินหรือระเบิดมาอยู่ต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่ยอมแพ้และจากไปเด็ดขาด!"
ชายหัวโล้นที่มีดวงตาเพียงข้างเดียวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดัง:"ใช่แล้ว ในเวลาแบบนี้ พวกเราจะยอมแพ้และจากไปได้ยังไง!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...