จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 120

บทที่ 119 หลินหยุนช่วย

เฉินฟางโกรธและวิตกกังวล และพูดอย่างเศร้าๆว่า “พี่ พี่ตั้งสติให้ดีๆ ถ้าเล่นอีกก็แพ้แน่นอน!”

เฉินหมิงวั่งตะโกน “แล้วจะทำอย่างไรดี? ถ้าไม่ได้เงินคืนกลับมา กลับไปพ่อต้องฆ่าฉันแน่!”

เฉินฟางก็หมดหนทางเช่นกัน แต่สถานะของเฉินหมิงวั่งในตอนนี้ ไม่สามารถที่จะชนะได้

“พี่ กลับไปยอมรับผิดกับพ่อ อย่างมากท่านก็แค่ทุบตีหนึ่งครั้ง แต่ถ้าพี่เดิมพันต่อไปอีก มันจะยิ่งถลำลึกขึ้นเรื่อยๆ!”

“ฟังฉัน กลับบ้านเถอะ ถือว่าใช้เงินนี้ซื้อบทเรียน!”

เฉินฟางพูดเสร็จก็ไปดึงเฉินหมิงวั่ง

เฉินหมิงวั่งสะบัดมือ และตะโกน “เฉินฟาง เธอยังใช่น้องสาวของฉันหรือเปล่า นิสัยของพ่อเธอก็รู้ดี เธอต้องการดูฉันถูกทุบตีจนตายใช่ไหม?”

“เอาเงินมาให้ฉัน เอาเงินให้เงิน!” เฉินหมิงวั่งควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ถึงกับเดินหน้ามาแย่ง

เฉินฟางก้าวถอยหลังเรื่อยๆ มองเฉินหมิงวั่งด้วยความตกใจ และร้องออกมาด้วยความผิดหวังสุดๆ พี่ ฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของพี่นะ! พี่กำลังทำอะไร? หยุดได้แล้ว!”

“ยังมาพูดว่าเป็นน้องสาวของฉัน ในช่วงเวลาวิกฤตเธอยังไม่ช่วยฉัน!” เฉินหมิงวั่งตะคอกใส่ เหมือนเสียสติไปแล้ว

มักจะมีการรายงานข่าว นักพนันบางคนเล่นจนคลั่ง และเอาเงินรักษาโรคของพ่อแม่ไปเล่นการพนันจนหมด

คนปกติทั่วไปไม่สามารถเข้าใจได้ แต่เมื่อได้เห็นนักพนันด้วยตาของคุณเอง จะรู้ว่านักพนันทำสิ่งนี้ได้ มันไม่น่าแปลกใจเลย

เช่นเดียวกับเฉินหมิงวั่งในตอนนี้ และเขายังไม่ได้เป็นนักพนันตัวจริง

เฉินฟางถูกบีบคอจนหายใจไม่ออก และดิ้นรนอย่างหนัก “พี่ ปล่อยมือ ปล่อยมือออก ฉันหายใจไม่ออกแล้ว!”

เฉินหมิงวั่งในตอนนี้ ดวงตาแดงก่ำ ราวกับว่าโดนผีสิง ไม่สนใจอะไรเลย

ใบหน้าของเสี่ยวยู่ซีดเซียวด้วยความตกใจ เมื่อสักครู่เธอยังอิจฉาคุณชายรวยอย่างเฉินหมิงวั่ง แต่ตอนนี้เห็นเฉินหมิงวั่งเหมือนคนบ้า เสี่ยวยู่รู้สึกหวาดกลัว

ดูเหมือนชีวิตของคนรวย ก็ไม่ได้มีความสุขเสมอไป

เมื่อเห็นเฉินฟางแทบจะหมดลมหายใจ เสียงของหลินหยุนก็แว่วมาเบาๆ “ปล่อยเธอ”

เสียงนี้แฝงด้วยพลังทิพย์ ชั่วขณะทำให้เฉินหมิงวั่งมีสติขึ้นมาทันที

“ฉัน ฉันกำลังทำอะไรอยู่!” เฉินหมิงวั่งดูตกใจมาก มองไปที่มือของเขาอย่างเหลือเชื่อ และมองคอของน้องสาวถูกบีบจนแดง

“น้อง ขอ ขอโทษ! เธอก็เอาเงินมาให้ฉัน พี่ขอร้องเธอ!” แม้ว่าหลินหยุนจะช่วยเขาออกจากเวทมนตร์บ้าคลั่ง แต่เฉินหมิงวั่งก็ยังไม่สามารถลืมความหมกมุ่นในการพนัน

เฉินฟางมองไปที่หลินหยุนอย่างซาบซึ้ง “หลินหยุน ขอบใจนายมาก!”

ทันใดนั้น เฉินฟางดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่าง และจ้องมองไปที่หลินหยุนอย่างใจลอย

จากนั้น แววตาเฉินฟางเริ่มมีความหวัง

“หลินหยุน โปรดช่วยพี่ชายของฉันด้วย!”

เฉินฟางนึกถึงการคาดคะเนของหลินหยุนในตอนนั้น ในเวลานั้นเธอยังไม่ค่อยเชื่อ แต่ผลลัพธ์ในตอนนี้ก็เหมือนกับที่หลินหยุนคาดการณ์ไว้

ดังนั้น เฉินฟางจึงรู้สึกว่า หลินหยุนเป็นคนที่เก็บซ่อนความแข็งแกร่ง เขาคงจะมีวิธีช่วยพี่ชายของเธอได้

เมื่อเฉินหมิงวั่งเห็นเฉินฟางขอร้องหลินหยุน เขาก็ตะโกนด้วยความดูถูกเหยียดหยามทันที “เฉินฟาง เธอบ้าไปแล้วเหรอ! เธอไปขอร้องไอ้เศษสวะคนนี้มีประโยชน์อะไร!”

เฉินหมิงวั่งมองไปที่หลินหยุน ด้วยสายตารังเกียจ “ไอ้เศษสวะคนนี้เงินก็ไม่มี ความสามารถก็ไม่มี จะไปขอร้องมันทำไม!”

หลังจากพูดจบ เฉินหมิงวั่งก็ยังคงขอเงินเฉินฟางต่อไป “น้องคนดี เมื่อกี้ฉันไม่ดีเอง เธอเอาเงินให้ฉันเถอะ ถ้าฉันสามารถเอาทุนคืน พวกเราก็ออกไปทันที!”

เฉินฟางเพิกเฉยต่อเขา และยังคงขอความช่วยเหลือจากหลินหยุน “หลินหยุน ฉันรู้ว่านายต้องมีหนทาง แม้ว่าพี่ชายของฉันนิสัยไม่ค่อยดีนัก แต่ว่า ขอให้นายเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้น ช่วยเขาด้วย!”

ถ้าเป็นเฉินหมิงวั่ง หลินหยุนไม่ใส่ใจว่าเขาจะอยู่หรือตาย แต่เฉินฟางนั้นต่างออกไป ในชาติที่แล้ว เธอดูแลหลินหยุนอย่างดีเยี่ยม และบุญคุณนี้ จะต้องตอบแทน

“ในเมื่อเจอกันแล้ว ก็ต้องตอบแทนบุญคุณนี้”

หลินหยุนยืนขึ้น และมองไปที่เฉินฟางและพูดว่า “คราวนี้เธอไปเดิมพันกับเขา!”