สรุปตอน บทที่ 1244 เจียงยี่เปลี่ยนแปลงไปมาก – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1244 เจียงยี่เปลี่ยนแปลงไปมาก ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เจียงยี่รู้อยู่แล้ว ยอดฝีมือที่แอบซ่อนตัวอยู่ไม่ไกล พวกเขากำลังคิดอะไรอยู่
ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆ แค่จางเซี่ยวยู่และคนอื่นๆในสำนัก เขารู้ความคิดของคนเหล่านี้อย่างชัดเจน
วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของหลินหยุนแข็งแกร่งมากๆ
โดยเฉพาะจางเซี่ยวยู่ เขาเคยสัมผัสพลังของวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์มาแล้ว แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังอยากได้มันเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจางเซี่ยวยู่และคนอื่นๆเลย
เมื่อต้องต่อสู้กับหลินหยุน ถ้าตัวเองได้เปรียบก็คงไม่มีอะไร แต่ถ้าตัวเองเสียเปรียบเมื่อไหร่ หรือเมื่อตัวเองต่อสู้กับหลินหยุนได้อย่างสูสี พวกเขาจะต้องลงมือช่วยอย่างแน่นอน
เมื่อถึงตอนนั้น วิชาทั้งหมดของหลินหยุน มันคงไม่ได้เป็นของเขาเพียงคนเดียวอย่างแน่นอน
ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญมากๆ
มันก็คือ ไม่ว่าวันนี้จะเป็นยังไง ไม่ว่าหลินหยุนจะตายและรอดชีวิต เขาจะไม่ยอมให้หลินหยุนตกไปอยู่ในมือของคนอื่นอย่างแน่นอน
เพราะตอนนี้ คนที่รู้เรื่องโลกภายนอกจริงๆ ในโลกคุนชางมีเพียงแค่เขากับมู่หงและหลินหยุนเท่านั้น ถ้าหลินหยุนตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ถ้าเขาเจอสถานการณ์ที่ต้องตายจริงๆ เขาจะไม่เปิดเผยความลับเรื่องนี้เลยเหรอ?
อย่าพูดล้อเล่นกันอีกเลย!
ถ้าให้ศัตรูอย่างตัวเองได้เปรียบอย่างเดียว เขาคงยอมเปิดเผยเรื่องโลกภายนอกให้ทุกคนรู้อย่างแน่นอน
ไม่ว่าจะเป็นยังไง เมื่อเขาตายแล้ว ก็ไม่สามารถปกปิดความลับนั้นได้ ทำไมต้องให้คนอื่นได้เปรียบด้วย?
ดังนั้น เขาจะไม่ยอมให้หลินหยุนตกไปอยู่ในมือของคนอื่นอย่างแน่นอน
เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสี่สำเร็จ ตอนนี้เจียงยี่มั่นใจในตัวเองมากๆว่าเขาสามารถเอาชนะหลินหยุนได้
เขาไม่ให้โอกาสกับหลินหยุนแม้แต่นิดเดียว!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เจียงยี่หัวเราะออกมาและมองไปที่หลินหยุน "หลินชางฉอง วันนี้ฉันจะให้คุณได้เห็น พลังของแดนยาทองระดับสี่แข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่!"
"เมื่อถึงเวลา คุณจะได้ลิ้มรสความรู้สึกที่ตัวเองหวาดกลัวจนตัวสั่นและอยู่ใต้ฝ่าเท้าของฉัน!"
"ฮ่าๆๆๆๆ——"
"มังกรน้ำผูกมัด!"
เมื่อเจียงยี่พูดจบ
มีพลังที่น่ากลัวมากๆถูกปลดปล่อยออกมา
จากนั้น บนท้องฟ้าก็ปรากฏมังกรน้ำยักษ์ตัวหนึ่ง
มังกรคำราม และมันก็น่ากลัวมากๆ
กระบวนท่านี้ หลินหยุนเคยเห็นมาแล้ว
มันเป็นวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่เอาไว้ผูกมัดศัตรู
ตอนนี้เมื่อเจียงยี่ปลดปล่อยวิชานี้ออกมา เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว มันเปลี่ยนไปเยอะมากๆ
มังกรน้ำยักษ์ตัวนี้ เมื่อมองแล้วเห็นมันเป็นร่างเดียวกัน แต่เมื่อสังเกตดีๆ มันกลับไม่ใช่
มันเป็นมังกรน้ำตัวเล็กๆจำนวนมหาศาลก่อตัวขึ้นมา เมื่อมันปรากฏตัว มันก็ล็อกตำแหน่งของหลินหยุนไว้ทันที
ผ่านไปชั่วพริบตา มีพลังที่มองไม่เห็น พุ่งเขามาผูกมัดหลินหยุนเอาไว้
มังกรน้ำปิดล้อมบริเวณรอบๆของหลินหยุนเอาไว้ มีมังกรน้ำตัวเล็กๆจำนวนมากบินมาผูกมัดร่างกายของหลินหยุนทันที
หลินหยุนปล่อยพลังชี่ป้องกันร่างกายทันที
แต่มังกรน้ำเล็กๆพวกนี้ มีจำนวนมหาศาล พวกมันไม่สนใจพลังชี่ป้องกันร่างกายเลย พวกมันยังคงผูกมัดร่างกายของหลินหยุนเรื่อยๆอย่างไม่ยอมหยุด
"หึ!"
หลินหยุนเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา พลังในร่างกายของเขาปะทุออกมา ทำให้มังกรน้ำเล็กๆแตกสลายไปทันที
เมื่อเทียบกับมังกรน้ำยักษ์แล้ว มังกรน้ำเล็กๆพวกนี้ก็เหมือนกับหยดน้ำไม่กี่หยดที่อยู่กลางทะเล มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ผ่านไปไม่นาน ก็มีมังกรน้ำเล็กๆนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาผูกมัดอีกครั้ง
หลินหยุนไม่ขยับตัวเลย เขาปล่อยให้มังกรน้ำนับไม่ถ้วนผูกมัดร่างกายตัวเองเอาไว้
"ใช่แล้ว!"
"เด็กหนุ่มคนนี้น่าจะมียาทองระดับดำ"
"และเป็นยาทองระดับดำที่แข็งแกร่งมากๆ!"
ทำไมยาทองระดับดำเหมือนกัน ระดับพลังเหมือนกัน แต่ทำไมพลังถึงได้ห่างกันราวห้ากับเหว?
อันที่จริงมันสามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดาย เพราะสมบัติล้ำค่าที่เอามาสร้างยาทองนั้น ทำให้พลังของยาทองแตกต่างกัน
ยาทองเก้าชั้น หนึ่งชั้นคือหนึ่งระดับ
ยกตัวอย่างเช่น มียอดฝีมือสองคนอยู่แดนยาระดับเก้า และยาทองของพวกเขาก็คือยาทองระดับดำเหมือนกัน
เมื่อหนึ่งในนั้นใช้สมบัติล้ำค่าระดับดินในการสร้างรากฐานแดนยาทองแปดชั้น และใช้สมบัติล้ำค่าระดับดำสร้างรากฐานหนึ่งชั้น เพราะฉะนั้นยาทองของเขาไม่ใช่ยาทองระดับดิน แต่สามารถเรียกได้ว่าเป็นยาทองระดับดำ
แต่อีกคนหนึ่งกลับตรงกันข้าม เขาใช้สมบัติล้ำค่าระดับดำสร้างรากฐานยาทองแปดชั้น และใช้สมบัติล้ำค่าระดับดินสร้างรากฐานยาทองหนึ่งชั้น แต่ยาทองของเขาก็ยังอยู่ในระดับดำเหมือนกัน
แต่คุณภาพของยาทองนั้นต่างกันมาก แน่นอนว่าคนแรกแข็งแกร่งกว่ามากๆ
แน่นอนว่ายังมีวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่ฝึกฝนด้วย มันก็มีพลังความแข็งแกร่งที่แตกต่างกัน
และพลังความแข็งแกร่งที่เจียงยี่ปลดปล่อยออกมาตอนนี้ เห็นได้อย่างชัดเจน แดนยาทองระดับสี่ของเขา มียาทองสองระดับที่ใช้สมบัติล้ำค่าระดับดิน
มิฉะนั้น เขาคงไม่แข็งแกร่งขนาดนี้
หลินหยุนถูกมังกรน้ำกลืนเข้าไป ไม่มีพลังของเขาเล็ดลอดออกมาเลย
เจียงยี่หัวเราะออกมาด้วยความเย่อหยิ่ง "หลินชางฉอง คุณควรจำความรู้สึกตอนนี้เอาไว้! และจำคนที่สังหารคุณเอาไว้ด้วยให้ดีๆ! เมื่อไปถึงยมโลกแล้ว ยมบาลถามถึง คุณจะได้ตอบถูก!"
เขาไม่เชื่อว่าการไว้ชีวิตหลินหยุนจะทำให้อีกฝ่ายยอมเปิดเผยความลับออกมา
ดังนั้นเขาก็เลยจะสังหารหลินหยุน ตัดรากถอนโคนไปเลย
มันคือวิธีที่ดีมากๆสำหรับกำจัดอัจฉริยะอย่างหลินหยุน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...