คำพูดของผู้หญิงคนนี้ ถ้าเกิดซิงเฟยอยู่ที่นี่ ได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนี้ คงโกรธควันออกหู โมโหเป็นอย่างมาก และเกิดศึกใหญ่กับอีกฝ่ายแน่นอน
แน่นอนว่าสู้ได้ไหมก็อีกเรื่องหนึ่ง
สรุปว่า บนโลกนี้
ไม่ว่าจะภายนอกหรือในโลกคุนชาง
ไม่ว่าจะพูดกับใครว่ามนุษย์อย่างพวกคุณ เป็นพวกเสแสร้งไม่จริงใจ ไม่รักษาสัญญา ภายนอกดูเป็นคนดี แต่ภายในคิดไม่ดี ทุกคนคงจะโกรธจนเกือบตาย
แต่หลินหยุนไม่ใช่อย่างนั้น
ในใจไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้น
เพราะโลกที่มีอยู่มากมาย ถึงเผ่ามนุษย์จะแข็งแกร่งมาก เรียกได้ว่าเป็นเจ้าพ่อ
แต่ความรู้สึกที่เผ่ามากมายมีต่อเผ่ามนุษย์ เป็นอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจริงๆ
ชื่อเสียงของเผ่ามนุษย์ไม่ดี
มาถึงที่นี่แล้ว หลินหยุนไม่ได้รีบร้อน
ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ตายไปแล้ว เขาจึงไม่กลัวอะไร
ตอนนี้เขาอยากรู้ที่มาที่ไปของผู้หญิงคนนี้ รวมไปถึงเผ่าสาปฟ้า และยุคโบราณกาลบนโลกนี้ ทำไมถึงมีเผ่ายอดฝีมือ ที่มีแข็งแกร่งไร้เทียมทานมากมายขนาดนี้
บางทีผู้หญิงคนนี้อาจให้คำตอบเขาได้บ้าง
เงียบอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า “เรื่องนี้ไม่ได้รีบร้อน ฉันมีคำถามบางส่วน ที่อยากถาม”
ผู้หญิงอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด เพราะลมปราณในโลงไม้ เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็พูดออกมาว่า “ถามมา!”
หลินหยุนพยักหน้า แล้วพูดว่า “ที่นี่เป็นที่ตั้งของเผ่าสาปฟ้าในตอนนั้น เธอเป็นคนของเผ่าสาปฟ้า ฉันอยากรู้ว่า เผ่าสาปฟ้าของพวกเธอ เกี่ยวข้องอะไรกับเผ่าเทพสาป”
เมื่อผู้หญิงได้ยินก็ตกใจมาก ลมปราณในโลงไม้เคลื่อนไหวทันที วินาทีต่อมา ลำแสงสีดำส่องออกมาจากโลงไม้ ทันใดนั้นหลินหยุนเห็นเงาของหญิงสาว ยืนอยู่ตรงหน้าเขาทันที
ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนเดียวกับผู้หญิงในภาพที่แขวนในวิหาร เหมือนกันไม่มีผิด หน้าตางดงามจนไม่มีอะไรเปรียบได้
ในบรรดาผู้หญิงที่หลินหยุนรู้จัก
มีเพียงเยว่เอ๋อกับพี่ฉินหลัน ที่พอจะเอาชนะได้
ส่วนเซี่ยหยู่เวย หรืออีหลิง เทียบกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลย
จิตญาณกลายเป็นร่าง
ไม่ใช่ร่างแท้จริง
หลินหยุนกลับไม่แปลกใจ
ดวงตาคู่สวยที่เย็นชาอันดำขลับของหญิงสาว มองมายังหลินหยุน ภายในแววตา เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
“นาย......นายเป็นใคร”
“ทำไมนายถึงรู้เกี่ยวกับเผ่าเทพสาป”
หลินหยุนพูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ฉันรู้อะไรเยอะมากมาย เธอสนใจแค่ว่า เผ่าสาปฟ้าของเธอ เกี่ยวข้องอะไรกับเผ่าเทพสาป!”
ผู้หญิงมองหลินหยุน แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่านายไม่ใช่คนธรรมดา ก็ใช่ กล้ากลั่นยาทองระดับเทพ ถึงอยู่ในโลกที่มีมากมาย ก็มีน้อยมาก นายจะเป็นเผ่ามนุษย์ทั่วไปได้ยังไงล่ะ!”
“แต่นายไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของเผ่ามนุษย์”
“กลับกัน นายเป็นสายเลือดเผ่ามนุษย์ดาวไกอาแห่งนี้”
“ผ่านศึกโบราณกาลอันยิ่งใหญ่”
“เผ่ามนุษย์ดาวไกอา สามารถมีอัจฉริยะไร้เทียมทานแบบนาย ดูเหมือนว่า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน โลกที่มีมากมายก็ดี หรือดาวไกอาแห่งนี้ก็ดี เผ่ามนุษย์ช่างมีเงื่อนไขพิเศษจริงๆ!”
ในเมื่อเรียกว่าเผ่ามนุษย์
นั่นก็คือความหมายของเผ่าหนึ่ง
เผ่ามนุษย์ เป็นเผ่าใหญ่ในโลกมากมาย
ในอาณาจักรมากมาย ล้วนมีเผ่ามนุษย์อยู่
เป็นหนึ่งในเจ้าพ่อของเผ่าต่างๆ
โดดเด่นในโลกมากมาย
แน่นอนว่าก็ต้องมีการสืบสายเลือด
แต่เผ่ามนุษย์บนโลก กับเผ่ามนุษย์ดาวไกอา ยังคงมีความแตกต่างกัน
เผ่ามนุษย์ดาวไกอา นับเป็นเพียงชนพื้นเมืองที่ยังไม่เข้าสู่อารยธรรม
ทางด้านสายเลือด ก็มีความแตกต่างจากเผ่ามนุษย์บนโลกอย่างชัดเจน
ผู้หญิงมองหลินหยุน เงียบอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาคู่สวยทะลุทะลวง เหมือนจะหาอะไรจากตัวหลินหยุน “เผ่ามนุษย์ดาวไกอา ตอนนั้นเกือบจะรุ่งเรืองขึ้นมา เข้าสู่โลก!”
“แต่น่าเสียดาย ที่ยังทำไม่ได้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...