จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1371

หลังจากสำนักอริยสัจ สำนักเทียนหยุนและสำนักฉีซานจากไปแล้ว ยอดฝีมือของสำนักอื่นๆก็ตามไปทันที

นักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากที่มาดูการแข่งขันเก้าสำนักใหญ่ครั้งนี้ พวกเขาก็ไม่รีรออีกและรีบตามไปทันที

ทางฝั่งสำนักหยุนเยว่ ถึงแม้สองเยว่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสและมีสีหน้าขาวซีด แต่สีหน้าของเธอแย่มากๆและมองไปที่สี่เยว่ จากนั้นสายตาของเธอก็มองไปที่สามเยว่และคนอื่นๆแล้วพูด "ฉันจะเข้าไปสุดหล้าทะเล การไปครั้งนี้ ถ้าฉันเสียชีวิตจริงๆ จากนี้เป็นต้นไปก็ให้สี่เยว่เป็นเจ้าสำนักแทนละกัน!"

"พวกคุณรีบกลับไปที่สำนักเลย ห้ามเข้าร่วมเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันทีเพราะความตกใจ โดยเฉพาะสามเยว่และคนอื่นๆที่อยู่ด้านหลังเขา สีหน้าของพวกเธอเปลี่ยนไปทันทีและดูแย่มากๆ

"พี่รอง!"สามเยว่เรียกทันที "คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ?"

สองเยว่หายใจเข้าลึกๆและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นจนถึงตอนนี้แล้ว พวกเรายังมีวิธีอื่นๆที่ดีกว่านี้อีกเหรอ? เจ้าพระคุณตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย ฉันในฐานะเจ้าสำนักแทน จะนั่งดูเฉยๆเหรอ?"

"พวกคุณไม่ต้องพูดอีกแล้ว!"

ขณะพูด สายตาของเธอก็มองไปที่สี่เยว่และพูดอย่างเย็นชา "ฉันหวังว่าคุณยังจำได้ว่าตัวเองเป็นใครกันแน่! และจงจำฐานะของตัวเองให้ดีๆ! จะทำอะไรก็ต้องคิดถึงผลประโยชน์ของสำนักให้มากๆ!"

"ต้องระวังตัวให้มากๆ ทำอะไรก็ต้องคิดให้เยอะๆ อย่าทำให้สำนักหยุนเยว่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย!"

"มิฉะนั้น ถึงคุณตายไปก็ชดใช้อะไรไม่ได้!"

เมื่อพูดจบ สองเยว่ก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที และพุ่งไปยังทิศทางของสุดหล้าทะเล

เธอไม่มีวิธีอื่นๆแล้วจริงๆ

เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน สี่เยว่ไม่เหมาะที่จะเป็นเจ้าสำนักแทน

อย่างไรก็ตาม ไม่มีวิธีอื่นๆอีกแล้ว เพราะสำนักอริยสัจอยากจะฆ่าหลินหยุนมากๆ!

เธอในฐานะลูกศิษย์ของสำนักหยุนเยว่และเป็นเจ้าสำนักแทนด้วย เธอไม่สามารถยืนดูเจ้าพระคุณตายต่อหน้าตัวเองได้

ถึงแม้เธอจะลงมือช่วย ก็อาจจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่เธอก็ต้องลงมือช่วยจริงๆ

เพียงแต่ครั้งนี้ เธออาจจะไม่มีโอกาสกลับไปที่สำนักหยุนเยว่อีกแล้ว!

เมื่อคิดดูแล้ว เธอทำได้แค่เพียงยกตำแหน่งเจ้าสำนักแทนให้สี่เยว่โดยไม่มีทางเลือก

เมื่อเห็นสองเยว่บินจากไป สายตาของทุกคนก็มองไปที่สี่เยว่ทันที

แววตาของสามเยว่เย็นชามากๆ เธอเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอเกลียดน้องสาวคนนี้มากๆ

สี่เยว่สัมผัสได้ถึงสายตาของเขา เธอเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาเหมือนกัน "กลับสำนัก! ฉันขอเตือนพวกคุณ ตอนนี้ฉันเป็นเจ้าสำนักแทน ฉันไม่สนว่าพวกคุณจะพอใจหรือเปล่า แต่ควรฟังคำพูดของฉันให้ดีๆ มิฉะนั้น ฉันอาจจะต้องใช้กำลังแก้ปัญหาแล้ว! ถ้าให้ดีที่สุด อย่ามาท้าทายฉัน!"

เมื่อพูดจบ เธอก็สะบัดมือทันที และพาทุกคนจากไป

ทางด้านสุดหล้าทะเล

มีสำนักอริยสัจเป็นผู้นำ ตามด้วยนักบำเพ็ญเซียนหลายพันคนพุ่งเข้าไปในสุดหล้าทะเลทันที

เมื่อเทียบกับการประลองเก้าสำนักใหญ่เมื่อสักครู่ มีจำนวนคนเพิ่มขึ้นเกือบสิบเท่า

สุดหล้าทะเลที่ไม่ค่อยใหญ่นัก ตอนนี้เกือบจะไม่มีที่ให้ยืนแล้ว

แน่นอนว่า ตรงนี้เป็นด้านนอกสุดของสุดหล้าทะเล ไม่ใช่สวนลึกของสุดหล้าทะเล

ถ้าเข้าไปจากปากทางเข้าหุบเขาที่อยู่ตรงนั้น ถึงจะเป็นส่วนลึกของสุดหล้าทะเล

ตอนนี้ปากทางเข้าหุบเขา ถูกหลินหยุนสร้างค่ายกลไว้แล้ว คนทั่วไปไม่กล้าเข้าไปอยู่แล้ว

เพราะไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าด้านในมีอันตรายอะไรหรือเปล่า

ตอนนี้มีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากเข้ามา มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งจำนวนมาก พวกเขาทั้งหมดอยู่บริเวณรอบๆปากทางเข้าหุบเขา และพวกเขาก็ค่อยๆปล่อยพลังจิตของตัวเองออกมา

เพียงแต่พลังจิตเข้าไปในหมอกควันแล้ว ราวกับหยดน้ำที่ไหลลงไปในทะเล มันหายไปเลย

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ไม่มีใครกล้าใช้พลังจิตเข้าไปตรงนั้นอีกเลย

มีบางคนยังไม่เข้าใจสถานที่แห่งนี้ด้วยซ้ำ

"ถ้าทุกท่านจะเข้าไปตอนนี้ อาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็ได้!"

"และถ้ามันส่งผลกระทบต่อการสังหารอสุรกายอย่างหลินชางฉองละก็ อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

"ทุกท่าน คิดให้ดีๆก่อนทำ!"

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้หญิงวัยกลางคน มีชายชราคนหนึ่งโค้งคำนับทันทีและพูดด้วยรอยยิ้ม "สหายเสิ่นฉงพูดล้อเล่นแล้ว การที่พวกเรามารวมตัวกันตรงนี้ ไม่ใช่เพราะอยากเข้าไปหาสมบัติล้ำค่า แต่พวกเราคิดว่าหลินชางฉองคนนั้น อาจจะซ่อนตัวอยู่ด้านในก็ได้!"

หลังจากชายชราพูดจบ ก็มีชายวัยกลางคนร่างใหญ่พยักหน้าและพูด "สหายว่านซานพูดถูก! พวกเรากังวลว่าอสุรกายอย่างหลินชางฉองอาจจะซ่อนตัวอยู่ด้านในนั้น!"

"ก่อนที่จะเริ่มการประลองเก้าสำนักใหญ่ สหายเสิ่นฉงก็เคยค้นหาสถานที่แห่งนี้มาแล้ว แต่ก็ไม่พบเบาะแสอะไรของหลินชางฉองเลย เรื่องนี้ทำให้พวกเราไม่เข้าใจจริงๆ!"

"ตอนที่เริ่มการประลองเก้าสำนักใหญ่ หลินชางฉองก็คงออกจากสถานที่แห่งนี้ไม่ได้!"

"ตอนนี้มีคนจำนวนมากมาที่นี่ หลินชางฉองต้องคิดถึงเรื่องนี้อยู่แล้ว บางทีเขาอาจจะไม่มีทางเลือกและเข้าไปด้านในแล้วก็ได้!"

"การที่พวกเรามาตรงนี้ อันที่จริงเพื่อช่วยเหลือสำนักอริยสัจด้วย!"

"พวกเราไม่ได้มีความคิดที่จะเข้าไปค้นหาสมบัติล้ำค่าต่างๆที่อยู่ด้านในเลย หวังว่าสหายเสิ่นฉงอย่าเข้าใจพวกเราผิดเลย!"

หลังจากชายวัยกลางคนพูดจบ นักบำเพ็ญเซียนที่อยู่บริเวณรอบๆก็พยักหน้าทันที

ใช่แล้ว!

พวกเราไม่ได้ต้องการค้นหาสมบัติล้ำค่าในเผ่าสาปฟ้า พวกเราต้องการช่วยสำนักอริยสัจต่างหาก!

พวกเราจริงใจมากๆ!

ถ้าคุณคิดไม่ดีกับพวกเรา มันคงทำให้พวกเราเสียใจมากๆ!

แน่นอนว่าเสิ่นฉงรู้อยู่แก่ใจว่าคนพวกนี้คิดยังไง แต่ในเวลานี้เธอก็ไม่ควรแสดงออกมา เธอแอบหัวเราะดูถูกอยู่ในใจ แต่สีหน้าของเธอเป็นมิตรมากขึ้น

เธอพยักหน้าเบาๆ มองไปที่ทุกคนและพูด "ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็ต้องขอบคุณสหายทุกคนจริงๆ! หลังจากสังหารหลินชางฉองแล้ว เสิ่นฉงจะมีค่าตอบแทนให้ทุกคน!"