จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1400

เมื่อหลินหยุนลืมตาขึ้นมา ด้านในดวงตาของเขามีดวงดาวนับไม่ถ้วนปรากฏ

มีพลังที่ร้ายกาจมากๆปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

บนร่างกายของหลินหยุน มีแสงสีทองเจ็ดเส้นล้อมรอบ แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว เพราะถูกยาทองดูดพลังทั้งหมดเข้าไป

ทำให้หอว่างหยุนเงียบสงบทันที

สายตาของหลินหยุนมองไปที่ด้านนอกทันที ราวกับเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้านนอก

ในเวลานี้ ด้านนอกของหอว่างหยุน เวลาหนึ่งก้านธูปใกล้จะหมดแล้ว

มีลมพัดผ่าน ทำให้ขี้ธูปหลุดจากก้านธูปและตกลงมาในกระถางธูป แสงเล็กๆที่อยู่บนก้านธูปก็ดับไปทันที

ในเวลานี้ สายตาของเจ้าสำนักอริยสัจก็เปล่งประกายทันที เขามองไปที่หอว่างหยุนและตะโกนทันที "หลินชางฉอง ถึงแม้คุณจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากๆ แต่คุณกลับเป็นเต๋าหัวหด คุณในฐานะลูกผู้ชาย แต่กลับไม่มีความรับผิดชอบเลย!"

"น่าเสียดายที่ฉันยังเอาคุณไปเปรียบเทียบกับสุดยอดอัจฉริยะของโลกคุนชางในอดีต!"

"เมื่อดูจากตอนนี้ คุณไม่คู่ควรที่จะไปเปรียบเทียบกับสุดยอดอัจฉริยะพวกนั้นเลย!"

"ในเมื่อคุณไม่ยอมออกมา ถ้างั้นฉันคงต้องใช้กำลังทำลายหอว่างหยุนแล้ว แม้แต่ค่ายกลฮู่ซานของสำนักหยุนเยว่ก็ไม่สามารถขัดขวางฉันได้ คุณคิดว่าค่ายกลเล็กๆอันนี้จะสามารถปกป้องชีวิตของคุณได้เหรอ?"

"มันเป็นเรื่องที่ตลกมากๆ!"

ขณะพูด บนฝ่ามือของเขาก็มีแสงส่องสว่างขึ้นมา ไม้บรรทัดเหล็กสีดำก็ปรากฏบนฝ่ามือของเขาทันที

แต่ในเวลานี้ จู่ๆก็เห็นหอว่างหยุนสั่นสะเทือน หน้าต่างบนชั้นสามก็ถูกเปิดออก จากนั้นก็มีคนๆหนึ่งบินออกมาและยืนอยู่บนท้องฟ้า

สายตาของทุกคนต่างมองไปที่คนๆนั้นทันที

หลินหยุนในเวลานี้ใส่ชุดสีขาวราวกับหิมะ เขายืนอยู่บนท้องฟ้า เส้นผมอันเรียวยาวของเขาพลิ้วไสวไปมา

สายตาของเขาลึกล้ำมากๆ เขามองเจ้าสำนักอริยสัจกับเจ้าสำนักเทียนหยุนและคนอื่นๆด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

หลินหยุนมองพวกเขา พวกเขาก็มองหลินหยุนเช่นกัน

"คนๆนี้คือมารร้ายหลินชางฉองเหรอ?"

"มองดูแล้วไม่ค่อยเหมือนเลย!"

"ความสง่างามของคนๆนี้ ดูจะเหนือกว่าบุตรอริยสัจ บุตรธยานะและคนอื่นๆที่เคยเห็นก่อนหน้านี้!"

"เขาเก็บซ่อนพลังทั้งหมดเอาไว้ ทำให้คนอื่นๆคาดเดาไม่ออกเลยว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน!"

"……"

ชั่วพริบตา ทุกคนต่างสนทนาเรื่องนี้ทันที และเอาหลินหยุนไปเปรียบเทียบกับบุตรอริยสัจ บุตรธยานะและอัจฉริยะคนอื่นๆทันที

แต่พวกเขารู้สึกว่าหลินหยุนน่าจะร้ายกาจกว่าอัจฉริยะพวกนั้น

นี่คือการสัมผัสจากพลังและความรู้สึกเท่านั้น

ในเวลานี้ เจ้าสำนักอริยสัจมองไปที่หลินหยุนและพูดอย่างโหดเหี้ยม "คุณคือหลินชางฉองเหรอ?"

สีหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึมมากๆ เขามองอีกฝ่ายทันที จากนั้นก็ชี้ไปที่สองเยว่และสิบเยว่แล้วพูด "ถ้าคุณปล่อยตัวพวกเธอสองคน บางทีฉันอาจจะให้คุณเสียชีวิตโดยมีศพที่สมบูรณ์!"

นี่คือคำพูดที่เจ้าสำนักอริยสัจพูดกับเขาก่อนหน้านี้

ในเวลานี้ หลินหยุนก็ใช้คำพูดเดิมพูดกับอีกฝ่าย

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน เจ้าสำนักอริยสัจหัวเราะออกมาทันทีและพูด "เด็กหนุ่ม คุณอวดดีมากเกินไปแล้ว คุณกล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ คุณลืมไปแล้วเหรอ ตอนนี้คุณอยู่ในสถานการณ์แบบไหน?"

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "แล้วไง? ถ้าฉันอยากสังหารคุณ ทั่วโลกคุนชาง ไม่มีใครสามารถขัดขวางฉันได้อยู่แล้ว!"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ ก็มีคนใส่ชุดขาวบินมาจากด้านหลังทันที

สายตาของทุกคนมองไปที่คนๆนั้นทันที เขาคือบุตรอริยสัจ

ก่อนหน้านี้ บุตรอริยสัจนั่งดูเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างเงียบๆ

ถึงแม้จะเกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่นอกหุบเขา เขาก็ไม่ได้คิดที่จะลงมือเลย แม้แต่ตอนที่เสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงจะโดนสังหาร เขาก็ไม่ได้คิดที่จะช่วยเหลือด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าการต่อสู้ระดับนั้น ไม่ใช่คนอย่างเขาสามารถเข้าร่วมได้อยู่แล้ว