จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1404

ส่วนอีกด้านหนึ่ง เจ้าสำนักอริยสัจและเจ้าสำนักเทียนหยุนก็ตกตะลึงเหมือนกัน

พวกเขาคิดไว้แล้วว่าหลินหยุนต้องแข็งแกร่งมากๆ ด้วยพลังที่หลินหยุนแสดงออกมาก่อนหน้านี้ น่าจะต่อสู้กับบุตรอริยสัจได้อย่างสูสี

แน่นอนว่า ถ้าพูดว่าหลินหยุนสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ เจ้าสำนักอริยสัจไม่เคยคิดแบบนี้อยู่แล้ว

บุตรอริยสัจของสำนักตัวเอง เขาแข็งแกร่งมากขนาดไหน ถึงแม้เขาจะไม่รู้ทั้งหมด แต่เขาก็สามารถมองออกบางส่วนอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม คนอย่างหลินหยุนอยู่เหนือการคาดการณ์ของเขามากๆ

เขาใช้นิ้วมือเพียงนิ้วเดียว ก็สามารถเอาชนะบุตรอริยสัจได้อย่างง่ายดาย

และแน่นอนว่าหลินหยุนไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดของตัวเองออกมาอยู่แล้ว

มิฉะนั้น บุตรอริยสัจในเวลานี้ คงจะเสียชีวิตจริงๆ อย่างที่เขาเคยเตือนก่อนหน้านี้แล้ว

ในเวลานี้ สีหน้าของทุกคนเคร่งขรึมขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะยอดฝีมือร้อยกว่าคนที่อยากจะสังหารหลินหยุน ตอนนี้สีหน้าของพวกเขาแย่มากๆ

หลินหยุนแข็งแกร่งมากๆ และอยู่เหนือการคาดเดาของทุกคน

ถ้าวันนี้สังหารหลินหยุนไม่ได้ สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเขาทั้งหมดจะต้องถูกหลินหยุนสังหารอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ฉิวหรงที่เป็นเจ้าสำนักสุริยัน ท่านเฒ่ายันต์ หลานเหอและคนอื่นๆ พวกเขาคิดที่จะหลบหนีทันที

ในกลุ่มพวกเขา นอกจากฉิวหรงมีฐานะที่ไม่ธรรมดาแล้ว ท่านเฒ่ายันต์กับหลานเหอและคนอื่นๆต่างเป็นผู้ฝึกอิสระ ถ้าพวกเขาสามารถหลบหนีไปได้ ถึงแม้หลินหยุนจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน พวกเขาก็มีโอกาสที่จะรอดชีวิต

สำหรับฉิวหรง ถ้าเขาหลบหนี สำนักสุริยันคงโดนฆ่าล้างสำนักอย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้ แต่ฉิวหรงก็มีความคิดที่จะหลบหนีเหมือนกัน

เมื่อคิดได้ก็ทำเลย สายตาของฉิวหรงเปล่งประกาย เขาหันหลังและหลบหนีทันที

เมื่อเห็นเขาหลบหนีไป ท่านเฒ่ายันต์กับหลานเหอก็หลบหนีไปคนละทิศทันที

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สายตาของเจ้าสำนักอริยสัจก็เปล่งประกายทันที จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาและดีดนิ้วตัวเอง มีพลังสีดำสามอันพุ่งออกไปทันที และพุ่งไปหาสามคนที่หลบหนีไปคนละทิศ

ชั่วพริบตา ทั้งสามคนก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของพวกเขาแตกสลาย แม้แต่ยาทองก็แตกสลายกลายเป็นผุยผง พวกเขาสามคนเสียชีวิตทันที

หลินหยุนมองพวกเขาแค่ครั้งเดียว จากนั้นก็มองไปที่เจ้าสำนักอริยสัจและเจ้าสำนักเทียนหยุนแล้วพูด "ถ้าพวกคุณไม่อยากลงมือ ถ้างั้นฉันก็ไม่เกรงใจอีกแล้ว!"

เมื่อพูดจบ หลินหยุนก็เดินไปข้างหน้าและต่อยหมัดใส่เสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสทันที

หมัดนี้ ราวกับพระอาทิตย์ส่องแสง

ราวกับท้องฟ้าแตกสลาย ขณะที่เสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงกำลังจะถูกแสงอาทิตย์กลืนกิน มีไม้บรรทัดเหล็กสีดำพุ่งลงมาทันที และหยุดหมัดที่ทรงพลังนี้เอาไว้

แต่หมัดของหลินหยุนก็ไม่ได้คิดจะเอาชีวิตของเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงอยู่แล้ว

หลังจากถูกไม้บรรทัดเหล็กต้านทานเอาไว้ ในมือของเขาก็ส่องสว่าง กระบี่เฮ่าเทียนปรากฏที่มือของเขาทันที

"เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์!"

หลินหยุนก้าวเท้าออกไปทันที น้ำเสียงที่เย็นชามากๆถูกพูดออกมาทันที

ร่างกายของหลินหยุนหายไปทันที

จากนั้นก็มีร่างลางของเทพเซียนที่ถือกระบี่ยักษ์ปรากฏตัวทันที

ร่างลางของเทพเซียนถือกระบี่แล้วแทงออกไปทันที มีพลังที่สามารถทำลายฟ้าดินพุ่งเข้าไปหาเจ้าสำนักอริยสัจทันที

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังอันน่ากลัวของวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ ทำให้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที เจ้าสำนักอริยสัจก็ไม่กล้าประมาท เขาเก็บไม้บรรทัดเหล็กกลับมา จากนั้นก็เปลี่ยนมันเป็นภูเขา และโจมตีใส่กระบี่ที่แทงเข้ามาทันที

"ตูม……"

วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์สองอันปะทะกัน ไม้บรรทัดเหล็กที่กลายเป็นภูเขายักษ์ โดนกระบี่เซียนโจมตีจนสั่นสะเทือน ราวกับว่าท้องฟ้าจะถล่มลงมา

ในที่สุดเขาก็สามารถหยุดการโจมตีของกระบี่เซียนเอาไว้ได้

ร่างกายของเจ้าสำนักอริยสัจเคลื่อนไหวทันที ไม้บรรทัดเหล็กบินกลับมาอยู่ในมือของเขา ร่างกายของหลินหยุนก็ปรากฏตัวอีกครั้ง

สีหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึมทันที แต่เจ้าสำนักอริยสัจหัวเราะอย่างเย็นชา เขามองหลินหยุนและพูด "วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่ากลัวขนาดนี้ ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจจริงๆ!"

"ถ้าให้คุณมีเวลาฝึกฝนต่อและพลังเพิ่มสูงขึ้น ทั่วทั้งโลกคุนชาง คงไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของคุณได้อีกแล้ว

"แต่คุณไม่มีโอกาสแบบนั้นอีกแล้ว!"