เธอเคลื่อนไหวผลการฝึกตนอย่างบ้าคลั่ง เพื่อที่จะลุกขึ้นจากพื้น แต่ไม่ว่ายังไง ก็ไม่สามารถทำได้
ลมปราณบนตัวลดลงอย่างต่อเนื่อง แม้แต่เสาวิญญาณในมือ ก็สั่นรุนแรงจนน่ากลัว
อันที่จริง เธอยังมีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์แข็งแกร่ง ที่ยังไม่ได้ใช้ออกมา แต่ในตอนนี้ ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
เพราะเธอสัมผัสได้ถึงความหวาดผวา ที่มาจากส่วนลึกของวิญญาณ เธอสัมผัสได้ถึงสัญญาณแห่งความตาย
ถ้าพลังนี้ยังอยู่ต่อไปเรื่อยๆ เธอต้องตายแน่ๆ
ถ้าเป็นคนอื่น เธอคงเริ่มอ้อนวอนขอชีวิตแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ได้เผชิญหน้ากับคนอื่น แต่เป็นหลินหยุน
เธอไม่อยากอ้อนวอนขอชีวิต และไม่สามารถอ้อนวอนขอชีวิต
บนโลกนี้ เธอสามารถร้องขอชีวิตกับใครก็ได้ แต่ไม่ใช่กับหลินหยุน!
ถึงต้องตาย เธอก็ไม่อ้อนวอนขอชีวิตจากหลินหยุนเด็ดขาด
ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เชื่อว่าหลินหยุนจะกล้าฆ่าเธอ เพราะคนในครอบครัวหลินหยุน อยู่ในมือเธอ นี่เป็นไพ่ใบสำคัญของเธอ
หลินหยุนหยุดใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ เหาะลงมา มองเซี่ยหยู่เวยที่ตัวสั่นงันงก ล้มอยู่บนพื้น แววตาเขาไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย
เงียบอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันพูดไปแล้ว ถึงเธอจะวางแผนต่างๆ นานา อยู่ต่อหน้าฉันล้วนไม่ได้ผล ตอนนี้บอกฉันมาว่าคนในครอบครัวฉันอยู่ไหน พาพวกเขาออกมาให้ฉัน!”
“ฉันจะไม่ฆ่าเธอ!”
“ฉันหวังว่าเธอจะคว้าโอกาสนี้ไว้!”
เซี่ยหยู่เวยฝืนลุกขึ้นมาจากพื้น ตัวยังโงนเงน เธอไม่สามารถทรงตัวได้ และล้มลงไปอีกครั้ง
แต่หลังจากได้ยินคำพูดของหลินหยุน เธอกลับหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
สิ้นเสียงหัวเราะ เธอมองหลินหยุนด้วยสีหน้าประชดประชัน แววตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “หลินหยุน หลินชางฉอง คุณชายชางฉอง ฮ่าๆๆๆ นายเก่งจริงๆ!”
“ให้ตายเถอะ ถึงฉันจะจัดการยังไง สุดท้ายก็ทำอะไรนายไม่ได้เลย!”
“แต่ทำไมนายถึงไม่ฆ่าฉันล่ะ”
“อย่าสะกดกลั้นความโกรธในใจนายเลย ตอนนี้ฉันตกอยู่ในกำมือนายแล้ว!”
“นายฆ่าฉันเลยสิ!”
“ฆ่าฉัน นายจะได้ลดศัตรูไปได้หนึ่งคน!”
“ไม่ต้องกังวลว่าต่อไปฉันจะมาหาเรื่องอีก!”
“บนโลกนี้จะได้ลดคนที่อยากฆ่านายแล้วมีความสุขไปได้หนึ่งคน!”
“สำหรับนายแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ลำบากแค่ครั้งเดียว สบายไปตลอด!”
“ฮ่าๆๆ แต่น่าเสียดายที่นายไม่กล้า!”
“เพราะคนในครอบครัวนายยังอยู่ในมือฉัน!”
“แต่นายวางใจเถอะ ฉันไม่บอกนายเด็ดขาด ว่าพวกเขาอยู่ไหน!”
“หลินชางฉอง นายยอมแพ้ซะเถอะ!”
“ถ้านายมีปัญญา ก็ฆ่าฉันตอนนี้เลยสิ!”
“แต่ถ้านายอยากรู้ว่าคนในครอบครัวนายอยู่ไหน”
“ฝันไปเถอะ!”
“นายจำเอาไว้ คนอย่างเซี่ยหยู่เวย จะทำให้นายไม่ได้เจอคนในครอบครัวไปตลอดชีวิต!”
“ฉันจะให้นายได้สัมผัสความเจ็บปวดอย่างไม่สิ้นสุด!”
“ฮ่าๆๆๆ ถึงนายเก่งแค่ไหน ผลการฝึกตนแข็งแกร่งแค่ไหน เฉลียวฉลาดจนเหนือธรรมชาติแค่ไหน แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ”
“นายจะหาคนในครอบครัวเจอได้ยังไง!”
หลินหยุนสูดหายใจ ตอนนี้เซี่ยหยู่เวย กลายเป็นคนที่น่ารำคาญไปแล้ว
ฆ่าไม่ได้ แล้วก็ปล่อยไปไม่ได้เหมือนกัน นี่ทำให้หลินหยุนรู้สึกโมโหและรู้สึกยุ่งยาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...