จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1443

นี่กำลังด่าฟ้าเหรอ?

บรรพบุรุษโลหิตแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

แต่หลังจากคิดดูแล้ว ตัวเองก็ไม่มีเงื่อนไขอะไรมาพูด ถ้าไม่ตกลง หมอนี้อาจจะฆ่าเขาทิ้งเลยก็ได้

มันไม่คุ้มหรอก

จะทิ้งอะไรก็ได้แต่จะทิ้งชีวิตตัวเองไม่ได้

ตราบใดที่หลินชางฉองไม่ฆ่าเขา ก็แค่ชะลอความเร็วในการพัฒนาตนแค่นั้นเอง

เนื่องจากเขาสามารถพูด ว่าจะออกจากดาวไกอา หมายความว่าเขาต้องรู้วิธีการออกไปจากที่นี้

สำหรับตัวเขาเองในที่นี้ เขาจะไม่ไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

สถานะดาวไกอาในปัจจุบัน มันอาจจะใช้เวลาไม่นานกว่าที่มันจะกลายเป็นดาวบำเบ็ญที่มีชี่ทิพย์ที่เข้มข้น การอยู่ที่นี่ เขาเป็นกลุ่มผู้ฝึกเวทมนตร์ที่ทรงพลังที่สุด

ถึงกระทั่งที่ว่าหลินชางฉองจากไปจริงๆ

เช่นนั้นเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้น ดาวไกอาที่กว้างใหญ่และเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นมา

ทรัพยากรบนโลกใบนี้เป็นของเขาทั้งหมด

เขาไม่รู้ว่าทำไมหลินหยุนถึงบอกว่าจะจากไป แต่ว่าเขาพูดมาแล้ว ก็แสดงว่าเขาจะไปจริงๆ

เขาสามารถรอได้

ถึงเวลานั้น ถ้าไม่มีหลินหยุน เขาก็สร้างทาสโลหิตได้มากเท่าที่เขาต้องการไม่ใช่เหรอ?

ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ บรรพบุรุษโลหิตก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า "เอาล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็ตกลงตามคำขอของนาย! แต่ว่า นายต้องบอกฉันว่าเจ้านายของฉันอยู่ที่ไหน!"

หลินหยุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ไม่มีปัญหา!"

พร้อมด้วยสะบัดมือ เขาพาบรรพบุรุษโลหิตและเซี่ยหยู่เวยกลับไปที่ทะเลสาบเยว่หยา

ทะเลสาบเยว่หยา

หลินหยุนมองไปที่บรรพบุรุษโลหิตอีกครั้ง โบกแขนของเขา และปลดผนึกบนตัวเขา และพูดว่า “ตอนนี้ขึ้นอยู่กับนายแล้ว!” 

“ตอนนี้นายจะทำอะไรก็ทำเลย!” 

“ผมให้เวลานายสามวัน!” 

“ถ้าภายในสามวัน นายยังทำไม่สำเร็จ งั้นผลก็คือ…ฉันขอไม่พูดอะไรมากก็แล้วกัน!” 

“แม้ว่าฉันจะปลดผนึกของนายแล้ว แต่ก็ยังมีร่องรอยอยู่!” 

“นายไม่มีทางจะหลบมันได้หรอก!” 

"ไปเถอะ!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน บรรพบุรุษโลหิตก็พูดอย่างเร่งรีบ "นี่...ภายในสามวัน มันจะเป็นไปได้อย่างไร? แม้ว่าทาสโลหิตเหล่านั้นจะถูกสร้างขึ้นโดยฉัน แต่นายคิดว่าฉันเป็นใคร?"

“ต้องทำสำเร็จภายในสามวัน อย่าว่าแค่ฉันคนเดียวเลย ร้อยคนก็ทำไม่ได้!” 

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "ทาสโลหิต นายไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อรองกับฉัน ฉันบอกว่าสามวัน มันคือเวลาที่มากพอสำหรับนายแล้ว!"

“อย่าทำให้ฉันผิดหวังเลยดีกว่า!” 

“เพื่อชีวิตเล็กๆ ของนายเอง!” 

บรรพบุรุษโลหิตโกรธมาก "นาย... ถ้าจะเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นนายก็ฆ่าฉันตอนนี้ไปเลย เวลาสามวัน ฉันก็ทำไม่ได้อยู่แล้ว!"

ในขณะนี้ เสียงของเจียซินดังขึ้นอีกครั้งในหัวของหลินหยุน"อย่าเชื่อเรื่องไร้สาระของเขา! ภายในสามวันนี้เขาทำได้แน่นอน!"

"เพียงแค่จะต้องชดใช้ไม่น้อย!"

“ไอ่เวรนี้ เขาแค่ต้องการรอให้คุณจากไป เขาก็จะทำทุกอย่างที่เขาต้องการ”

“ตอนนี้ไม่อยากชดใช้มากกว่านี้!” 

“คุณอย่าได้ดูถูกเขาเด็ดขาด!” 

หลินหยุนพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ถามถึงรายละเอียด และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องพูดอะไรไร้สาระ ฉันแค่ดูผลลัพธ์”

บรรพบุรุษโลหิตถอนหายใจอย่างหนักเมื่อได้ยินคำนั้น จากนั้นจึงหันหลังเดินจากไป

เมื่อเห็นบรรพบุรุษโลหิตเดินจากไป หลินหยุนก็หันกลับมา ดวงตาของเขาจ้องไปที่เซี่ยหยู่เวย และก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เธอก็ยังไม่พร้อมที่จะคืนครอบครัวของฉันเหรอ?” 

เซี่ยหยู่เวยหัวเราะเยาะเย้ย มองไปทางอื่น ไม่ได้พูดอะไรสักคำ