สรุปเนื้อหา บทที่ 1537 วิชาหุ่นไม้ – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1537 วิชาหุ่นไม้ ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เสียงพูดจบลง พลังแห่งจิตวิญญาณอันทรงพลังและไร้ขอบเขตถูกปลดปล่อยออกมาในทันใด
ทันใดนั้น เส้นบางที่มองไม่เห็นที่ควบคุมตัวหลินหยุนอยู่ก็ถูกตัดขาด
สุดท้ายแล้ว
อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของอีกฝ่ายเรียกได้ว่าวิชาหุ่นเชิด นั่นล้วนแล้วเป็นการยกย่องอีกฝ่ายเลย
หรือพูดได้ว่าวิชาหุ่นไม้ถึงจะเหมาะสมยิ่งกว่า
หุ่นชักสายเชิด
และเส้นด้ายนี้ถูกควบแน่นไปด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณ
เมื่อเผชิญหน้ากับผลการฝึกตนที่อ่อนแอกว่าเขาเล็กน้อย หรือผลการฝึกตนที่เท่ากัน พลังแห่งจิตวิญญาณคู่ต่อสู้เทียบเคียงกันได้
เขาสามารถควบคุมอีกฝ่ายได้อย่างไม่มีขอบเขต
แต่ว่า
เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพลังแห่งจิตวิญญาณเห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งกว่าเขามาก
งั้นก็อาจจะมีความเสี่ยงที่เส้นด้ายของเขาจะถูกตัดขาดไปจนกระทั่งแตกเป็นเสี่ยงๆ
ตอนนี้ก็เป็นเช่นนี้
หลินหยุนไม่ได้ขอให้เจียซินลงมือเลยด้วยซ้ำ
อาศัยพลังแห่งจิตวิญญาณของตนเองล้วน ๆภายใต้การโคจรเต็มกำลัง
ทันใดนั้นก็ฉีกเส้นด้ายของอีกฝ่ายจนป่นปี้
วินาทีถัดมา
แสงแวววับในมือของหลินหยุน ปรากฏกระบี่เฮ่าเทียน
เพลงกระบี่พลังผกผันอันทรงพลังก็แสดงออกมาอย่างกะทันหัน
สองคนที่คิดว่าจะชนะในวินาทีสุดท้าย จู่ ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป
ผู้อาวุโสจิตปฐมตอนต้นคนนั้น แทบจะรับรู้ได้ถึงเจตนาฆ่าอันแรงกล้าในชี่กระบี่ของหลินหยุน
จากนั้นก็ตะลึงงันทันที
เนื่องจากระยะใกล้เกินไป
กระบี่ของหลินหยุนก็มาเร็วเกินไป
เหนือจินตนาการของเขาไปโดยสิ้นเชิง
และในอีกด้านหนึ่ง ผู้อาวุโสจิตปฐมตอนกลางก็ได้ตะโกนเสียงดัง
คว้าผู้อาวุโสแห่งจิตปฐมตอนต้นที่อยู่ข้างๆมาขวางไว้ตรงหน้า
ชี่กระบี่หลินหยุนตัดสลับกัน แทงเข้าไปในโลกกำลังภายในตัวตันเถียนของผู้อาวุโส
ในสายตาของผู้อาวุโสพัดกระพือคลื่นที่โหมกระหน่ำ
พลังชีวิตไหลไปอย่างรวดเร็ว
แต่ตอนนี้ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่เชื่อแล้ว ศิษย์พี่ของตัวเองในเวลานี้คิดไม่ถึงว่าจะกระทำออกมาเช่นนี้
เลือดพุ่งออกจากปาก
เขาหันหน้าด้วยความลำบากที่จะมองไปที่ศิษย์พี่ที่อยู่ข้างหลังเขา
เขาอยากพูดอะไรบางอย่าง
แต่ในเวลานี้โลกกำลังภายในตัวตันเถียนถูกชี่กระบี่ทำลายจนปั่นป่วนไปหมด และเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว
ในขณะนี้ ผู้อาวุโสจิตปฐมสูดหายใจลึกๆและพูดว่า “ศิษย์น้อง คุณไม่ต้องห่วง เพื่อพี่ชายฉันจะล้างแค้นแทนคุณแน่นอน! เร็วๆนี้!”
พอพูดจบ
ผู้อาวุโสทิ้งศิษย์พี่และศิษย์น้องไว้ข้างๆ
ดวงตาที่แก่และขุ่นมัวมองมาที่หลินหยุน
มีเจตนาฆ่าสีแดงเข้มในดวงตา
“พ่อหนุ่ม ฉันกับศิษย์น้องของฉันเป็นเพื่อนกันมาทั้งชีวิต”
“ตอนนี้จู่ๆคุณฆ่าศิษย์น้องของฉันแล้ว!”
“ถ้าฉันไม่ฆ่าคุณเพื่อแก้แค้น!”
“ไม่อย่างงั้นฉันก็ไม่ใช่คน!”
กระบี่ยาวในมือของผู้อาวุโสสั่นทันที
พลังแห่งเพลิงไฟพุ่งขึ้นเหนือกระบี่ยาว
อุณหภูมิในห้องทั้งหมดก็เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันเช่นกัน
ผู้อาวุโสกล่าวว่า “ฉันไม่อยากใช้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของสำนักเทียนหั่วฆ่าคุณ เพราะอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของสำนักฉันแข็งแกร่ง แต่เมื่อมันปรากฏออกมา มันจะต้องมีความเคลื่อนไหวมาก! "
“แต่ว่าตอนนี้!”
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”
“แม้ว่าจะมีเบื้องหลังที่มีอำนาจมากก็ตาม ฉันก็ยังจะฆ่าแก!”
“ไปตายซะ!”
เพียงแป๊บเดียว
แสงกระบี่กวาดรวดเร็วและรุนแรง
พลังแห่งเพลิงไฟที่ไร้ขอบเขตได้กลืนกินหลินหยุน
สายตาหลินหยุนเป็นประกาย
รู้สึกได้ถึงพลังแห่งการเผาไหม้อันน่าเหลือเชื่อในทันที
ความรู้สึกแสบซ่ารุนแรงพุ่งเข้ามาอย่างดุเดือด
เปลวไฟนี้เป็นพลังสองเท่า
ข้างนอกเผาเนื้อ
ข้างในเผาพลังแห่งจิตวิญญาณ
ให้พลังแห่งจิตวิญญาณของหลินหยุนลดลงอย่างรวดเร็ว
ในตอนนี้
ท่าห้ามสิ่งวายชนม์แห่งท่าที่ห้าของสิบแปดท่าต้าเต๋าของหลินหยุนก็แสดงออกมาทันที
ทันใดนั้นวินาทีถัดมา
หลินหยุนใช้กระบี่ฟันทันที
และก็เป็นเพลงกระบี่พลังผกผัน
ในระยะใกล้
รวดเร็วปานสายฟ้า
พื้นที่แคบ
เพลงกระบี่พลังผกผันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
ในช่วงพริบตาเดียว
ชี่กระบี่ พุ่งทะลุเปลวไฟที่โหมกระหน่ำโดยตรง
วินาทีถัดมา ชี่กระบี่ก็ทะลุกระดูกสะบักของผู้อาวุโส
หลังจากทำสิ่งนี้เสร็จอย่างรวดเร็ว หลินหยุนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
จากนั้นก็รีบออกไปจากประตูอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังห้องของคุณชายหั่วหยุน
และทุกห้อง ต่างก็มีการป้องกันของตัวมันเอง
แน่นอน
พลังการป้องกันไม่ถือว่าแข็งแกร่งเท่าไหร่
อย่างน้อยสำหรับผู้บำเพ็ญเซียนของแดนจิตปฐมแล้ว
ก็สามารถทำให้แตกได้เลย
แต่ก็จะก่อให้เกิดความเคลื่อนไหวเล็กน้อยอย่างแน่นอน
อันที่จริง สามารถทำได้เพียงตักเตือนในระดับหนึ่งเท่านั้น
มิฉะนั้น
ห้องเฟิร์สคลาสมีมากมายขนาดนี้ ถ้าหากระดับการป้องกันถูกตั้งไว้ในระดับที่แม้แต่ผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมไม่สามารถทะลุทะลวงได้
งั้นก็เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรอย่างมหาศาลแล้ว
ไม่มีใครมีความสามารถนี้ที่จะทำได้หรอก
แม้ว่าเป็นสำนักระดับสูงของเขตกลางฟ้า ก็น่าจะไม่มีความเป็นไปได้นี้
หลินหยุนเคาะประตูห้องของหั่วหยุน
ในตอนนี้
หั่วหยุนที่อยู่ในห้องก็รอผลลัพธ์อย่างใจจดใจจ่อ
เมื่อได้ยินเสียงหน้าประตู
ไม่มีความลังเลใดๆเลย ก็ไปเปิดประตูออกอย่างเรื่อยเปื่อยเลย
ในวินาทีถัดมา หลินหยุนก็พุ่งเข้ามาทันที
ปิดประตู
หลินหยุนควบคุมหั่วหยุนไว้อย่างสมบูรณ์ทันที
เป็นเพียงแค่ผู้บำเพ็ญตนแห่งแดนยาทองคนหนึ่ง
ยิ่งสบายมากไม่ต้องพูดถึงเลย
หั่วหยุนนึกไม่ถึงว่า คนที่กลับมาจะไม่ใช่สองผู้อาวุโส แต่กลับเป็นหลินหยุน
มองดูใบหน้านั้นของหลินหยุน
หั่วหยุนก็ตกใจหน้าซีดทันที!
พูดด้วยความตกใจอย่างสุดขีด “หลินหยุน ทำไมถึงเป็นคุณได้?”
หลินหยุนพูดจาเสียงเย็นชา “ไปถามผู้อาวุโสทั้งสองของคุณเถอะ!”
หลินหยุนยื่นดวงจิตย์เทพออกมา
ผลการฝึกตนหมุนโคจร
ตัดพลังของหั่วหยุนออกโดยตรง
แม้แต่ถุงเก็บของเขาก็ถูกเก็บออกไป
ทันใดนั้นเปลวเพลิงก็ลุกขึ้น ไหม้ร่างกายจนกลายเป็นเถ้าถ่านโดยสมบูรณ์
ไม่เหลือร่องรอยแม้แต่น้อย
กลับไปที่ห้องของตัวเอง
หลินหยุนถอนหายใจยาวๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...