จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1561

พอมีแผนที่เขตพื้นที่ภาคเหนือนี้แล้ว

ทุกอย่างมันก็ชัดเจนขึ้นมาเยอะเลย

จากการพิจารณาของหลินหยุน

หลังจากที่เย่เยว่มาถึงยังดาวนกขาว เส้นทางน่าจะไม่ต่างกับของเขามากนัก

เย่เยว่จะต้องการกลับหมื่นจักรวาลแน่นอน

ในเมื่อเป็นแบบนี้

มาที่เขตกลางฟ้า มีเพียงที่เขตกลางฟ้าถึงจะมีค่ายกลที่สามารถส่งตัวย้ายข้ามมิติได้ ถึงจะเป็นเส้นทางที่ถูกต้อง

อย่างไรเสียตอนที่เธอออกไปจากดาวไกอานั้น

ก็มีพลังแค่แดนจิตปฐม

เดินทางด้วยการย้ายข้ามมิติจะเป็นวิธีเดียว

และมีเพียงหลังจากไปถึงหมื่นจักรวาลแล้ว ผลการฝึกตนถึงจะแข็งแกร่งขึ้นมา

ความเร็วการเพิ่มขึ้น ก็จะเร็วขึ้นมากด้วย

และมีเพียงการเพิ่มพลังที่หมื่นจักรวาลเท่านั้น ถึงจะแข็งแกร่งอย่างจริงจัง

เพราะว่าโลกก็คือโลก

ไม่ว่าจะเป็นโลกที่ใหญ่แค่ไหน

ก็เป็นโลก

ต่างกับจักรวาลอย่างมาก

กฎเกณฑ์แห่งเต๋าสวรรค์ก็ไม่เหมือนกัน

จักรวาลมีกฎเกณฑ์เป็นของตนเอง

หมื่นโลกก็มีกฎเกณฑ์เป็นของตนเอง

เดินทางที่จักรวาล

มีผลดีต่อการเข้าใจต่อเต๋าสวรรค์

เพราะว่าในจักรวาล มีหลักเกณฑ์ของจักรวาลที่สมบูรณ์กว่า

และใกล้เคียงกับดึกดำบรรพ์มากกว่า

หรืออีกอย่างหนึ่งก็คือ ใกล้เคียงกับยุคแรกเริ่มจักรวาล

หมื่นจักรวาลนั้น

ล้วนวิวัฒนาการมาจากยุคแรกเริ่มของจักรวาล

แน่นอนว่า

ก็มีตำนานเหมือนกัน มีผู้บำเพ็ญเซียนสุดยอดอัจฉริยะคนหนึ่ง บุกเบิกจักรวาลออกมาจากยุคแรกเริ่มของจักรวาล

ส่วนหมื่นโลก

ทุกๆโลกล้วนปรากฏสุดยอดอัจฉริยะบุกเบิกเป็นโลกของตนเองภายใต้พื้นฐานของจักรวาล

พอมีโลกเยอะมากขึ้น ก็กลายเป็นหมื่นโลก

แต่ว่า ทฤษฎีนี้ก็ยังถูกตั้งข้อสงสัยอยู่ตลอด

เพราะว่าด้านในยังมีจุดที่น่าสงสัยอีกมากมาย

อย่างเช่น เผ่ามนุษย์

ตอนนี้เห็นได้ชัดก็คือส่วนหลักของหมื่นจักรวาล

โลกที่เป็นของเผ่ามนุษย์ หรือถูกเผ่ามนุษย์ควบคุมนั้นมีเยอะมาก

หรือว่าเผ่ามนุษย์จะเป็นคนที่บุกเบิกโลกนับไม่ถ้วนนี้ออกมางั้นหรือ?

มันดูเกินเกินจริงไป

อีกอย่าง

การบุกเบิกเปิดโลกแบบนี้ มันเป็นตำนานเกินจริงอยู่แล้ว

อย่างน้อย

พลังวิชาของมหากษัตริย์หลินหยุนในชาติก่อน

ก็ไม่ได้ไปสัมผัสอะไรเลย

เขาก็ไม่รู้ด้วยว่าจะไปบุกเบิกโลกได้อย่างไรด้วยซ้ำ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการไปบุกเบิกโลกเลย

ต่อให้ทั้งหมื่นจักรวาล ถึงแม้เขาจะเดินทางไปหลายที่ แต่ก็เป็นแค่สถานที่สำคัญๆ เท่านั้น

ไม่อาจจะเดินทางไปทั่วทั้งหมดได้

ดังนั้น

สำหรับเรื่องที่บุกเบิกโลกแบบนี้ หลินหยุนก็ยังข้องใจอยู่เหมือนกัน

เพราะว่าผลการบำเพ็ญมหากษัตริย์ของเขานั้น

ได้อยู่ในที่สูงสุดของจักรวาลแล้ว！

ถ้าหากว่าเป็นเหมือนตำนานที่เล่ากันมาจริง อย่างน้อยเขาก็ต้องสัมผัสได้ถึงความเกี่ยวเนื่องกันของเต้าสวรรค์กับฮุ่นตุ้นแล้ว！

แต่จริงๆ นั้นกลับไม่มีเลย

……

ดูๆ ไปครู่หนึ่ง หลินหยุนก็เก็บแผนที่แล้วออกเมืองไป

กลับไปยังวิมาน

หันไปพูดกับผู้หญิงสองคนว่า “ต่อจากนี้พวกเราจะไปเมืองฉงเซียวทีห่างออกไปสามแสนลี้จากนี้ ที่นั่นเป็นเมืองขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่นี่ที่สุด”

“หลังปถึงที่เมืองฉงเซียวแล้ว！”

“ก็ใช้ค่ายกลทะลุมิติของเมืองฉงเซียว พวกเราถึงจะไปถึงเมืองผิงเฉิงของที่นี่ได้！”

หลินหยุนชี้ไปที่จุดดำๆ บนแผนที่

ที่นั่นเป็นที่ตั้งของเมืองผิงเฉิง

หลินหยุนพูดต่ออีกว่า “ที่เมืองผิงเฉิง เป็นพื้นที่ใต้สุดของการควบคุมของสำนักพญาทะเล！ในเมืองผิงเฉิง มีค่ายกลทะลุมิติขนาดใหญ่อยู่ สามารถเคลื่อนย้ายพวกเราถึงศูนย์สวรรค์ได้！”

นิ่งไปครู่หนึ่ง หลินหยุนก็มองไปยังโม่หยู่ แล้วพูดว่า “หลังจากพวกเราออกไปจากที่นี่แล้ว ห็หาพื้นที่สงบๆ แล้วคุณก็รีบฝึกให้มีระดับจิตปฐมก็แล้วกัน！”

“ถ้าคุณถึงระดับจิตปฐมแล้วละก็”

“พลังก็จะเพิ่มขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง！”

พอได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ โม่หยู่ก็พยักหน้าอย่างตื่นเต้นขึ้นมาทันที

หลินหยุนพูดอีกว่า “ผมจะบอกกับคุณไว้ก่อน หลังจากผมไปศูนย์สวรรค์แล้ว ก็น่าจะไม่อยู่นาน เพราะว่าผมจะไปจักรวาล ดังนั้น......ผมอยากจะให้คุณอยู่ที่ศูนย์สวรรค์！”

“ผมจะกลับมาแน่นอน！”

“พวกคุณก็ฝึกวิชารออยู่ที่ศูนย์สวรรค์ไปก่อนแล้วกัน！”

“ดังนั้น เพื่อที่จะให้มีพลังสามารถดูแลตนเองได้ ผลการฝึกตนของคุณจะต้องรีบสูงขึ้นให้เร็วที่สุด！”

คำพูดของหลินหยุน ทำให้โม่หยู่กับฉินหลันสีหน้าเปลี่ยนกันไปหมด

โม่หยู่เป็นคนบังคับของวิเศษที่ใช้เหาะเหินมาโดยตลอด

เพราะว่าไม่ถือว่าเร็วมาก แต่มีความอดทน

วันนี้

พวกเขาทั้งหลายก็มุ่งหน้าลงใต้กันอีก

หลินหยุนก็ยังคงนั่งสมาธิฝึกวิชาเหมือนเดิม

ในตอนนี้เอง เขาก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมองไปยังโม่หยู่

“ทนไม่ไหวแล้วไหม?”

ตอนนี้ที่หน้าผากของโม่หยู่ก็มีเหงื่อออกมาจำนวนมาก

พอได้ยินหลินหยุนถาม ก็พยักหน้าอย่างลำบาก

หลินหยุนก็พูดว่า “ถ้าทนได้ก็ทนอีกหน่อย มันเป็นผลดีต่อการที่คุณจะบรรลุขึ้นไปอีกหนึ่งขั้น！”

พูดไป หลินหยุนก็ลุกขึ้นไปบังคับของวิเศษที่ใช้เหาะเหินแทน

ให้โม่หยู่เดินไปนั่งข้างๆ

โม่หยู่รีบนั่งขัดสมาธิลงทันที แล้วก็เริ่มควบคุมความรู้สึกตื่นเต้นนั้นไป

เห็นได้ชัดว่า ถ้าอยากจะควบคุมมันไว้ มันได้มาถึงจุดหนึ่งที่ยากจะควบคุมแล้ว

หลินหยุนก็ไม่ไปสนใจ

บังคับของวิเศษที่ใช้เหาะเหินให้ขับเคลื่อนลงใต้ต่อไป

แต่ว่าเขาก็ไม่ได้บังคับเร็วเหมือนกัน

เพราะว่าที่นี่ค่อนข้างโล่งกว้าง

ถือว่าเหมาะกับการที่จะบรรลุขั้นต่อไปเหมือนกัน

จะไม่มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น！

สองวันผ่านไป

ในที่สุดโม่หยู่ก็ควบคุมต่อไปไม่ได้แล้ว

เลยพูดไปทางหลินหยุนว่า “พี่หลิน ฉันควบคุมต่อไปไม่ไม่ไหวแล้ว！”

หลินหยุนพยักหน้า

แล้วบังคับของวิเศษที่ใช้เหาะเหินให้ร่อนลงพื้น

แล้วก็ระเบิดเป็นถ้ำหนึ่งที่ไม่ใหญ่ขึ้นมา

ให้โม่หยู่เข้าไปด้านใน

ในขณะเดียวกัน ก็ใช้หินทิพย์กับธงค่ายกล สร้างค่ายกลมหันต์ทิพย์ขึ้นมา！

หินทิพย์หนึ่งล้าน

เพียงพอแน่นอน

พอเห็นหลินหยุนเอาหินทิพย์ออกมาเยอะแยะมากมายขนาดนี้

โม่หยู่ก็ตกใจเหมือนกัน

แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

รีบนั่งขัดสมาธิลงในค่ายกล แล้วเริ่มที่จะบรรลุระดับขั้น

หลินหยุนมองเธอ แล้วพูดเบาๆ ว่า “บรรลุระดับขั้นต่อไปอย่างสบายใจๆ เถอะ！”

พูดแล้ว ก็เดินออกถ้ำไป！