จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1761

หลังจากจูอวิ๋นซานเผาเลือดสารจิงอย่างบ้าคลั่ง ทำให้พลังของเขาเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆอู๋ฮวนไม่ได้มองเขาอยู่ในสายตาเลย เขามองจูอวิ๋นซานและยิ้มอย่างเย็นชา "แกอยากตายเหรอ!"

ชายวัยกลางคนชี้นิ้วออกมาอีกครั้ง จูอวิ๋นซานเผาเลือดสารจิงอย่างบ้าคลั่ง ทำให้พลังกฎเกณฑ์เพิ่มสูงขึ้น และทำให้ดาบของจูอวิ๋นซานทรงพลังมากขึ้นหลายเท่า

ดาบยาวโจมตีออกมา

พลังของดาบปกคลุมไปทั่วบริเวณ!

ท้องฟ้าสั่นสะเทือนไปหมด!

อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วพลังของดาบก็โดนนิ้วของชายวัยกลางคนโจมตีจนแตกสลาย!

พลังของดาบยาวไม่ได้โจมตีโดนอีกฝ่ายเลย ชายวัยกลางคนสะบัดแขน และทำลายกฎเกณฑ์ดาบจนแตกสลายไปด้วย

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายวัยกลางคนตกตะลึงเล็กน้อย เขาต่อยหมัดออกไป พลังหมัดโจมตีจูอวิ๋นซานปลิวออกไปทันที

เมื่อมองเห็นจูอวิ๋นซานได้รับบาดเจ็บสาหัส สีหน้าของหญิงวัยกลางคนที่ใส่ชุดขาวก็เปลี่ยนไป เธอรีบบินเข้ามาและรับร่างกายของจูอวิ๋นซานเอาไว้

"อวิ๋นซาน คุณเป็นยังไงบ้าง?"

ถึงแม้จูอวิ๋นซานได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ความโกรธที่อยู่ในจิตใจของเขาไม่ได้ลดลงเลย

"นางแพศยา! ไสหัวออกไปซะ!"

จูอวิ๋นซานหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าของเขาขาดซีดมากๆ เขามองอู๋ฮวนและชายวัยกลางคนชุดดำ และพูดด้วยความโกรธ "ดีมากๆ! ตระกูลอู๋แห่งยานเป่ย ถึงฉันจะตายเป็นผีจริงๆ ฉันก็จะไม่ปล่อยพวกคุณไว้อย่างแน่นอน!"

ขณะพูด จูอวิ๋นซานหันหลังกลับไปมองหญิงวัยกลางคนที่ใส่ชุดขาว เขากัดฟันจนเกิดเสียงดังและพูดด้วยความโกรธ "ยังมีนางแพศยาอย่างแกด้วย ตอนนี้ฉันขอสาปแช่งให้นางแพศยาอย่างแกไม่ได้ตายดี!"

"พวกแกอยากจะฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ?"

"ถ้างั้นก็ดีเลย! พวกแกไม่ต้องลงมือ! พวกแกไม่คู่ควรจะลงมือสังหารฉัน! ฉันก็ไม่ยอมตายด้วยน้ำมือชายโฉดหญิงชั่วอย่างพวกแก!"

"ฉันลงมือเอง!"

เมื่อพูดจบ จูอวิ๋นซานยกฝ่ามือขึ้นมาและโจมตีโลกกำลังภายในตัวของตัวเองทันที!

เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หญิงวัยกลางคนชุดขาวก็ตะโกนออกมา "อวิ๋นซาน! อย่าทำแบบนั้น!"

ในเวลานี้ มีคนๆหนึ่งกำลังบินมา เขาชี้นิ้วออกมาและทำให้จูอวิ๋นซานปลิวออกไปทันที และหยุดการฆ่าตัวตายของจูอวิ๋นซานเอาไว้

คนที่มาไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือหลินหยุน!

เมื่อมองเห็นหลินหยุน สายตาของทุกคนเปล่งประกาย จูอวิ๋นซานก็ตกตะลึงมากๆ หลินหยุนมองหน้าอีกฝ่ายและพูด "ทั้งๆที่คุณฝึกฝนถึงแดนสู่ธรรมะตอนกลาง แต่ทำไมคุณต้องคิดสั้นแบบนี้?"

จูอวิ๋นซานอดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆและพูด "คุณ……คุณเป็นใครกันแน่?"

หลินหยุนพูดเบาๆ "ฉันแค่บินผ่านตรงนี้เท่านั้น !"

ขณะพูด หลินหยุนหันหน้ากลับไปมองอู๋ฮวนและชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆและพูด "เป็นแค่ชายโฉดหญิงชั่วก็แล้วไป ยังคิดจะฆ่าคนปิดปากอีกเหรอ พวกแกทำเกินไปหรือเปล่า! ดูเหมือนตระกูลอู๋ของยานเป่ย มีสันดานเลวๆที่แก้ไม่ได้สักที!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน สีหน้าของอู๋ฮวนกับชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปทันที ชายวัยกลางคนชุดดำพูดอย่างเคร่งขรึม "เด็กหนุ่ม แกเป็นใครกันแน่? แกมีความแค้นกับตระกูลอู๋ของเราเหรอ?"

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "ไม่ได้มีความแค้นอะไรหรอก แต่ฉันมองคนอื่นถูกรังแกแบบนี้ไม่ได้!"

เมื่อชายวัยกลางคนได้ยิน เขาก็เปล่งเสียงเย็นชาออกมา "เป็นพวกชอบเสือกเรื่องชาวบ้านนี่เอง แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆน้อยๆเลย! ในเมื่อแกอยากเสือกเรื่องนี้ งั้นก็ตายไปพร้อมกับมันเลย!"

เมื่อพูดจบ ชายวัยกลางคนชี้นิ้วมือออกมาอีกครั้ง มีกฎเกณฑ์แห่งลมที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าพุ่งเข้ามาหาหลินหยุนทันที

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย กระบี่เฮ่าเทียนอยู่ในมือ เขาโจมตีออกไปและทำลายพลังกฎเกณฑ์ของอีกฝ่าย

เมื่อชายวัยกลางคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป "คิดไม่ถึงจริงๆ แกจะมีความสามารถขนาดนี้! ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าเสือกเรื่องของคนอื่น!"