จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1811

หลังจากที่นิ่งไป หลินหยุนขมวดคิ้วขึ้นมา และพูดต่อว่า “เดินทางจากหมื่นโลก ความเร็วยังคงรับประกันได้!”

“เพียงแค่ต้องแหวกแนวกั้นโลกต่อไปถึงได้!”

“อย่างน้อยๆก็ต้องเป็นผลการฝึกตนแดนจ้าวแห่งเต๋า!”

ถ้าหากว่าสถานการณ์เหมือนกับปิดผนึกโลกครุฑทองแบบนี้ อย่าว่าแต่จ้าวแห่งเต๋าเลย ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งมหากษัตริย์ งั้นก็ยากมากที่จะแหวกแนวกั้นโลกด้วยกำลังของตัวเอง

หลินหยุนหายใจออก ตอนนี้ดูเหมือนว่า เพิ่มระดับผลการฝึกตนโดยเร็วที่สุดต่างหากที่เป็นเรื่องจริงจัง!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินหยุนมองไปทางกลางอากาศ และในชั่วพริบตาหุ่นเชิดสีดำราวกับเนินเขาก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า

หลินหยุนพูดอย่างแผ่วเบาว่า “เถ่หนิว ต่อไป ฉันจะเตรียมตัวไปเปิดต้าเต๋าออก นายต้องช่วยฉันแหวกพื้นที่ว่าง! มีโอกาสนำพลังแห่งกฎเกณฑ์ของฉันส่งไปยังพื้นที่นั้น!”

หุ่นเชิดเถ่หนิวพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “เจ้านายวางใจได้!”

หลินหยุนพยักหน้า นั่งขัดสมาธิลงมาใหม่ เริ่มที่จะเสริมสร้างความแข็งแกร่งพลังแห่งกฎเกณฑ์ของตัวเอง และกฎเกณฑ์แห่งกระบี่

อย่ามองว่ากฎเกณฑ์แห่งอาวุธดาบของเขาโดยพื้นฐานแล้วอยู่ในสภาวะที่สมบูรณ์แบบ แต่ว่าแข็งแกร่งที่สุด ยังเป็นกฎเกณฑ์แห่งกระบี่!

ความเข้าใจของหลินหยุน ต่อกฎเกณฑ์แห่งกระบี่ และต้าเต๋าแห่งกระบี่ ก็แข็งแกร่งที่สุด!

นี่จะทำให้ตอนที่เขากำลังทำความเข้าใจต้าเต๋า ไม่มีทางเกิดความยากมากเกินไป

หนึ่งปีต่อมา

หลินหยุนออกมาจากการเก็บตัว และเถ่หนิวก็ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆ

เมื่อเห็นหลินหยุนลืมตาขึ้นมา เถ่หนิวพูดขึ้นมาว่า “เจ้านาย จะเริ่มตอนนี้ไหม?”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้เลย แต่ว่าฉันต้องการให้นายนำพลังแห่งจิตญาณของฉัน พร้อมกับกฎเกณฑ์แห่งพลัง ส่งเข้าไปในพื้นที่นั้นทั้งหมด”

พื้นที่นั้น ก็เป็นพื้นที่ที่แม่น้ำแห่งกฎเกณฑ์อยู่

เรื่องนี้หลินหยุนก็คาดเดาได้ตั้งนานแล้ว

เป็นได้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์!

ครั้งนี้เขาต้องการนำพลังแห่งจิตญาณส่งเข้าสู่ในนั้นพร้อมกัน ก็จะต้องแน่ใจเรื่องนี้

ส่วนพลังแห่งกฎเกณฑ์ นั่นก็คือต้องออกแรง หาสถานที่เหมาะที่สุดในพื้นที่นั้น ไปพัฒนาใช้ต้าเต๋า

เพียงแต่ว่า หลินหยุนก็ไม่แน่ใจว่าพลังแห่งจิตญาณจะสามารถส่งเข้าไปได้อย่างแท้จริงหรือไม่

ความเป็นไปได้นี้ไม่ใหญ่มากนัก

ต้องไปลองดู!

หลินหยุนนำกฎเกณฑ์แห่งกระบี่แสดงออกมา บีบอัด ควบแน่นอย่างต่อเนื่อง และในที่สุดก็บีบอัดให้อยู่ในระดับที่เหลือเชื่อได้สักที

ตามด้วยแตะไปบนตัวของเถ่หนิวอย่างสบายๆ พลังแห่งจิตญาณของเขาก็ห่อหุ้มเถ่หนิวไว้ทั้งหมด

พลังแห่งจิตญาณปะทุออกมาทั้งหมด ลมปราณบนตัวของเถ่หนิวเหมือนกับของเขาทุกประการจริงๆ

และในเวลานี้ หลินหยุนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ก็เข้าสู่ในร่างใหญ่ของเถ่หนิว

ทั้งร่างกายของเถ่หนิวสั่นอย่างรุนแรง ค่อยๆสงบลงมา ยื่นแขนออกไป และค่อยๆยกกฎเกณฑ์แห่งกระบี่ที่ถูกบีบอัดจนสุดขั้วอยู่ในอุ้งมือขึ้นมา

ในเวลานี้ กฎเกณฑ์แห่งกระบี่ก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาในฝ่ามือของเถ่หนิว

กฎเกณฑ์แห่งกระบี่เล็กมากเล่มหนึ่ง เหวี่ยงเบาๆครั้งหนึ่ง

ในชั่วพริบตาราวกับว่ามีพื้นที่ที่ไม่มีอยู่จริงได้เปิดขึ้น

มีเพียงรอยแตกเล็กๆถูกฟันออกมา

ถ้าหากมีใครเห็นฉากนี้ในเวลานี้ น่าจะเห็นแค่ว่ามีกฎเกณฑ์แห่งกระบี่เล็กอยู่ แต่กลับไม่สามารถมองเห็นพื้นที่รอยแตกที่เปิดออกนั้นได้

เพราะพื้นที่แปลกๆนี้ ดูเหมือนจะไม่มีอยู่ในความเป็นจริงเลย

ในขณะที่รอยแตกของพื้นที่ถูกเปิดออก พลังต้าเต๋าอันน่าสะพรึงกลัว ก็ปรากฏขึ้นมา

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ พลังแห่งต้าเต๋ายิ่งใหญ่ถึงขั้นที่เหลือเชื่อแล้ว ถึงขนาดแม้แต่หลินหยุนก็ถึงขั้นที่ค่อนข้างควบคุมไม่ได้

…….

ออกมาจากร่างกายของเถ่หนิว หลินหยุนในเวลานี้ แตกต่างกับก่อนหน้านั้นราวกับฟ้าดินจริงๆ คนทั้งคนก็ยืนอยู่ระหว่างฟ้ากับดินเหมือนกับกระบี่คมเล่มหนึ่ง

พลังต้าเต๋าห่อหุ้มเขาไว้ทั้งหมด

ก็ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ พลังแห่งต้าเต๋าถูกหลินหยุนดูดเข้าสู่ในร่างกายทั้งหมด ลมปราณของเขาถึงได้เริ่มค่อยๆคงที่ได้

เถ่หนิวที่อยู่ข้างๆเห็นเช่นนี้ พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า “แสดงความยินดีกับเจ้านายด้วย!”

หลินหยุนถอนหายใจยาวๆ ส่ายหน้าเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “ยังห่างไกลอยู่ ก็ยังต้องขอบคุณนายมากเถ่หนิว!”

แม้ว่าเถ่หนิวจะเป็นหุ่นเชิดที่หลินหยุนกลั่นออกมา แต่เขามีวิญญาณ มีการรับรู้เป็นของตัวเองอยู่

ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นชาติก่อนหรือชาตินี้ หลินหยุนไม่เคยถือว่าเถ่หนิวเป็นหุ่นเชิดจริงๆ แต่ถือว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่ง

หลังจากที่เถ่หนิวโค้งคำนับให้กับหลินหยุนอีกครั้ง ร่างขนาดใหญ่ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และหายไปจากที่เดิม

หลินหยุนถอนหายใจอีกครั้ง

ก้าวแรกถือว่าผ่านไปแล้ว ส่วนจะส่งผลไม่ดีอะไรต่อผลการฝึกตนในอนาคตหรือไม่ เขายังไม่แน่ใจ

แต่ว่าเขาต้องเดินก้าวนี้

ไม่เช่นนั้น ไม่สามารถตามหาเย่เยว่ได้!

ไม่มีผลการฝึกตนที่แข็งแกร่ง ต้องการจะทำเรื่องอะไรก็ตามก็จะถูกจำกัดทุกที่

เมื่อเห็นว่าเถ่หนิวหายตัวไป หลินหยุนละสายตากลับมาพึมพำกับตัวเองเบาๆ “ในเวลานี้หากไปเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับเทพปีศาจนั้นอีก ก็ง่ายดายเป็นอย่างมาก!”

“เพียงแต่ต่อไปยังคงต้องฝึกร่างกายถึงจะได้ ร่างกายนี้ โลกกำลังภายในตัว ก็ยังไม่สามารถแบกรับรับพลังต้าเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้ ไม่สามารถสำเร็จการควบรวมเต๋าเข้าสู่ร่างกายได้!”