จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1911

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "หอซิวซินร้ายกาจจริงๆ!"

ขณะพูด หลินหยุนก็รับป้ายทองกับแผ่นหยกไว้ในมือตัวเองทันที

หลังจากเก็บป้ายทองแล้ว หลินหยุนรีบเปิดดูข้อมูลในแผ่นหยก

ด้านในของแผ่นหยกมีตัวหนังสือไม่ค่อยเยอะ

มีตัวหนังสือแค่สองประโยค

ตัวหนังสือประมาณสิบกว่าตัว

แต่เมื่อมองเห็นตัวหนังสือพวกนี้ ทำให้สีหน้าของหลินหยุนแย่มากๆ

สายตาของหลินหยุน มองไปที่แผ่นหยกตลอดเวลา

ตัวหนังสือสิบกว่าตัวนี้ ดูเหมือน……

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆหลินหยุนก็หายใจเข้าลึกๆ เขาเก็บแผ่นหยกและเอ่ยปากพูด "ขอบคุณหัวหน้าหอมากๆ นี่คือพลังกฎเกณฑ์แปดแสนอัน! ฉันขอตัวก่อนก็แล้วกัน!"

เมื่อพูดจบ หลินหยุนก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและออกจากหอซิวซิน

เขตแสงม่วงที่อยู่ในหอปราบทะเล

จื่อหวนเดินไปข้างหน้า เมื่อมองเห็นสีหน้าที่แย่มากๆของหลินหยุน เขาก็เลยเอ่ยปากถาม "นายน้อยโลกชางฉอง คุณเป็นอะไรเหรอ? ในหอซิวซินไม่มีข้อมูลที่คุณต้องการเหรอ?"

เขาเป็นหัวหน้าหอปราบทะเล

ทำให้จื่อหวนรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น

และสุดหล้าทะเลก็อยู่ใกล้กับเขามากๆ

เรื่องนี้ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของเขาได้อยู่แล้ว

หลินหยุนพูด "หัวหน้าหอจื่อหวน ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะให้คุณช่วยเหลือ!"

จื่อหวนรีบเอ่ยปากพูด "นายน้อยโลกชางฉองพูดออกมาได้เลย ไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "หลังจากนี้ฉันจะเดินทางไปโลกดาบ! แต่ถ้าฉันมีการเคลื่อนไหวใดๆ ทุกคนในหมื่นจักรวาลก็จะรู้เรื่องทันที ดังนั้นฉันอยากจะไปที่โลกดาบอย่างลับๆ หัวหน้าหอช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

เมื่อจื่อหวนได้ยิน เขาก็โล่งอกและพูด "เป็นเรื่องนี้นี่เอง เรื่องนี้ไม่ยากเลย นายน้อยโลกชางฉองวางใจได้เลย! เพียงแต่……"

หลินหยุนพูด "เพียงแต่อะไร ?"

สายตาของจื่อหวนมองไปที่หลินหยุน เธอมองดูหลินหยุนและอดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นก็พูด "เพียงแต่ครั้งนี้คงต้องลำบากนายน้อยโลกชางฉองแล้ว! ถ้านายน้อยโลกชางฉองออกไปแบบนี้ก็คงไม่ได้!จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย นายน้อยโลกชางฉองน่าจะรู้ความสามารถของพวกเรา ถ้าคุณยอมเปลี่ยนแปลงตามที่พวกเราแนะนำ นอกจากอยู่ต่อหน้ามหากษัตริย์ ไม่งั้นก็คงไม่มีใครสามารถจำคุณได้ เพียงแต่นายน้อยโลกชางฉองจะต้อง……ปลอมตัวเป็นผู้หญิง!"

หลินหยุนไม่ได้คิดอะไรมาก เขาพยักหน้าทันทีและพูด "โอเค ขอแค่สามารถรอดพ้นจากสายตาของคนอื่นๆได้ เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว!"

จื่อหวนรีบเก็บรอยยิ้มของตัวเอง เธอพยักหน้าและพูด "โอเค นายน้อยโลกชางฉองจะออกเดินทางเมื่อไหร่?"

หลินหยุนพูด "ยิ่งเร็วยิ่งดี!"

จื่อหวนพยักหน้าและพูด "ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว งั้นก็อย่าชักช้าเลย ฉันจะรีบไปเตรียมการทันที ต้องใช้เวลาประมาณสามวัน!"

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

จื่อหวนออกจากเขตแสงม่วงประมาณหนึ่งชั่วโมง จากนั้นเธอก็กลับมาที่เขตแสงม่วงอีกครั้ง

เมื่อเธอสะบัดมือก็มีถังอาบน้ำขนาดใหญ่ปรากฏตัวที่ด้านหน้าของหลินหยุน

ด้านในมีน้ำร้อนอยู่

และมีกลิ่นอ่อนแปลกๆที่อธิบายไม่ถูกอยู่ด้วย

หลินหยุนมองหน้าจื่อหวน "นี่คือ……"

จื่อหวนพูด "นายน้อยโลกชางฉองเข้าไปได้เลย!"

หลินหยุนพยักหน้าและเข้าไปในถังอาบน้ำทันที

อย่างไรก็ตาม หลินหยุนถูกจื่อหวนหยุดเอาไว้ จื่อหวนหน้าแดงทันทีและพูด "นายน้อยโลกชางฉอง ต้องถอดเสื้อผ้า……ทั้งหมดแล้วค่อยเข้าไป มิฉะนั้น ผลลัพธ์จะไม่ค่อยดี!"

หลินหยุนมองหน้าเธอด้วยความสงสัย "ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?"

หลินหยุนพุ่งเข้าไปด้านในทันที

โลกดาบ

มีโลกบำเพ็ญเซียนเล็กๆใหญ่ๆทั้งหมดสิบสามอัน

โลกบำเพ็ญเซียนอันที่ใหญ่ที่สุดก็คือสถานที่อยู่ของจ้าวครองเต๋าเป่ยเสวี่ยที่เป็นหัวหน้าของโลกดาบ

หลินหยุนเข้าไปด้านในเลย

ทำให้หลินหยุนสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งของต้าเต๋าแห่งดาบ

สำหรับหลินหยุนที่มีต้าเต๋าแห่งดาบแล้ว ทำให้เขารู้สึกคุ้นชินกับพลังพวกนี้มากๆ ทำให้หลินหยุนเข้าใจและรู้สึกว่าต้าเต๋าแห่งดาบของตัวเองแข็งแกร่งมากๆขึ้น

แต่เขามาถึงที่นี่ในครั้งนี้ ไม่ได้มาเพื่อศึกษาและสัมผัสต้าเต๋าแห่งดาบ

ด้านเหนือของโลกบำเพ็ญเซียน มีตำหนักใหญ่ที่มีรูปร่างเหมือนกับดาบยาวตั้งตระหง่านอยู่

หลินหยุนบินอยู่บนท้องฟ้า เขามาถึงด้านบนของตำหนักใหญ่อย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ ต้าเต๋าแห่งดาบของเธอก็ปะทุออกมา

เมื่อสัมผัสต้าเต๋าแห่งดาบที่ปะทุออกมาจากร่างกายของเธอ ภายในชั่วพริบตา ด้านในของตำหนักใหญ่ มีพลังที่แข็งแกร่งมากๆจากยอดฝีมือหลายๆคนปะทุออกมา

จากนั้น มีหลายๆคนปรากฏตัว พวกเขายืนอยู่ด้านหน้าหลินหยุน

คนที่เป็นผู้นำเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างกำยำ เมื่อมองเห็นใบหน้าอันงดงามของหลินหยุน เดิมทีเขาอยากจะระเบิดความโกรธออกมา แต่เมื่อมองเห็นความงามของหลินหยุน คำพูดที่จะด่าออกมานั้น ติดอยู่ที่ลำคอทันที

"แม่นาง คุณเป็นใครเหรอ? ทำไมคุณต้องบุกรุกเข้ามาในเขตหวงห้ามของโลกดาบด้วย?"

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "ฉันเป็นใครก็ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ วันนี้ฉันมาหาหัวหน้าของพวกคุณ เรียกจ้าวครองเต๋าเป่ยเสวี่ยออกมาเจอฉันเดี๋ยวนี้!"

ชายวัยกลางคนรูปร่างกำยำไม่อยากจะพูดจาไม่ดีกับคนสวยๆอย่างหลินหยุน ตอนนี้เขาก็เลยพูดเกลี้ยกล่อม "แม่นาง หัวหน้าของพวกเรามีฐานะสูงส่ง ไม่ใช่คนที่คุณสามารถพบเจอได้ง่ายๆอยู่แล้ว คุณลองพูดมาก่อนว่าตัวเองเป็นใคร ฉันจะไปรายงานเรื่องนี้ให้หัวหน้าทราบ?"

หลินหยุนขมวดคิ้ว สายตาของเขามองผ่านคนอื่นๆและมองไปยังด้านในตำหนัก จากนั้นเขาก็ตะโกนทันที "เป่ยเสวี่ย คุณออกมาเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณไม่ยอมออกมา ฉันจะเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย!"