จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1913

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ผู้หญิงวัยกลางคนก็หยุดการกระทำของตัวเองและล้างมือทันที จากนั้นเธอก็หันหน้ากลับมามองหน้าหลินหยุน

"ไม่แปลกใจที่คุณเป็นนายน้อยโลกชางฉอง ขณะอยู่ในโลกรักของพวกเรา ยังกล้าพูดจาข่มขู่เทพธิดาของโลกรักด้วย คุณพูดจาโอหังเกินไปไหม? หรือคุณไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ?"

น้ำเสียงของเธอน่าฟังมากๆ เธอมีผ้าแพรปิดหน้า ทำให้มองเห็นใบหน้าของเธอไม่ค่อยชัดเจน แต่รู้ได้เลยว่าเธอต้องเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ

น้ำเสียงของเธออ่อนโยนมากๆ ราวกับไม่ได้ตั้งใจพูดจาโจมตีหลินหยุนเลย แต่เมื่อคำพูดที่เธอพูดออกมานั้น คำพูดของเธอแข็งกร้าวและดูถูกมากๆอย่างเห็นได้ชัด

สำหรับอีกฝ่ายสามารถจำตัวเองได้ หลินหยุนไม่ได้รู้สึกแปลกใจอยู่แล้ว

หมื่นจักรวาลในตอนนี้ คนที่ไม่รู้จักหลินหยุนมีน้อยมากๆ

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "เทพธิดาน่าจะเก็บความโกรธของตัวเองไว้บ้าง ถ้าต้องลงมือกันจริงๆ คุณไม่เพียงต้องสูญเสียลูกชายไปเท่านั้น ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเทพธิดาอาจจะไม่ได้อยู่อย่างสุขสบายเหมือนตอนนี้แล้วก็ได้!"

เมื่อพูดจบ ต้าเต๋าสามสิบกว่าอันของหลินหยุนก็ปะทุออกมาและปกคลุมพื้นที่บริเวณโดยรอบทั้งหมดเอาไว้

เมื่อสัมผัสพลังต้าเต๋าที่แข็งแกร่งมากๆและเยอะมากๆที่อยู่ด้านบนศีรษะ ทำให้สีหน้าของเทพธิดาเหลียนโยวแย่มากๆ เพราะเธอรู้เรื่องที่หลินหยุนจับตัวติงเสวียนที่อยู่หน้าประตูของภพศักดิ์สิทธิ์เต่ามังกรก่อนหน้านี้แล้ว

เรื่องนี้ ทุกคนในหมื่นจักรต่างรู้ดี

แต่พลังของติงเสวียนนั้นสู้เธอไม่ได้อยู่แล้ว

ก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้มองหลินหยุนอยู่ในสายตาอยู่แล้ว

จำนวนต้าเต๋าของเธออาจจะไม่ได้เยอะกว่าหลินหยุน แต่เธอได้ทำวงรอบสำเร็จแล้ว และเตรียมตัวที่จะผ่านการดับจิต เสียชีวิตและเน่าเสีย

ดังนั้นเธอก็เลยรู้สึกว่าหลินหยุนสู้เธอไม่ได้อยู่แล้ว

แต่ตอนนี้ เมื่อหลินหยุนปลดปล่อยพลังต้าเต๋าสามสิบกว่าอันออกมา ทำให้สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป สายตาของเธอมีแต่ความเหลือเชื่อและพูด "คุณ……ทำไมคุณถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?"

ถึงแม้พลังต้าเต๋าของเธอจะครบวงรอบแล้ว แต่เมื่อเจอต้าเต๋าเยอะขนาดนี้ เธอก็สู้ไม่ไหวอยู่แล้ว

นอกจากเธอจะพ้นทุกข์จากการดับจิต เสียชีวิตและเน่าเปื่อย

หลินหยุนเก็บต้าเต๋าทั้งหมดกลับมา จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา "ฉันมาครั้งนี้ ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับโลกรักและอยากจะถามสหายเหลียนโยวเท่านั้น!"

ขณะพูด มือของหลินหยุนก็มีแสงสว่างปรากฏ จากนั้นก็มีรูปวาดของเย่เยว่ปรากฏ

หลินหยุนพูด "สหายคงน่าจะรู้จักคนๆนี้ใช่ไหม?"

เมื่อมองเห็นรูปวาดของเย่เยว่ สายตาของเหลียนโยวเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเธอก็พูดปฏิเสธ "ไม่ ฉันไม่เคยเจอคนๆนี้มาก่อนเลย!"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็พูดอย่างเย็นชา!"ถ้าพูดแบบนี้ แปลว่าสหายไม่อยากจะพูดความจริงใช่ไหม? ในเมื่อฉันมาถึงที่นี่แล้ว สหายน่าจะรู้ว่าฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว"

"ฉันแค่อยากจะรู้ โลกชางฉองกับโลกรักไม่เคยมีความสัมพันธ์ต่อกัน ยิ่งไม่เคยบาดหมางต่อกันด้วย ทำไมโลกรักต้องทำเรื่องแบบนี้ด้วย?"

"สหาย วันนี้ฉันไม่ได้ไปที่โลกรัก แต่มาหาสหายที่อยู่ตรงนี้ เพราะฉันรู้สึกว่าต้องมีเรื่องบางอย่างที่พวกเราเข้าใจผิดอยู่"

"มันเป็นการแสดงว่าฉันไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับโลกรัก!"

"นี่คือความจริงใจจากฉัน!"

"สหายคิดว่าโลกชางฉองของพวกเรากลัวโลกรักเหรอ!"

"ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้คำตอบจากสหายละก็ หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น……"

สายตาของหลินหยุนมีแต่รังสีฆ่าฟัน เขาพูดออกมาทีละคำ "หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ไม่สามารถรับประกันได้!"

สีหน้าของเหลียนโยวเปลี่ยนไปทันที เธอพูดอย่างเคร่งขรึม "นายน้อยโลกชางฉองคิดจะข่มขู่โลกรักของพวกเราเหรอ? โลกรักของพวกเราอยู่ในหมื่นจักรวาลมาหลายหมื่นปี ถึงแม้จะไม่ใช่สุดยอดสำนัก แต่พวกเราก็ไม่เคยกลัวคำข่มขู่ของใครอยู่แล้ว!"

หลินหยุนหัวเราะออกมา "ถ้าพูดแบบนี้ แปลว่าสหายได้ตัดสินใจแล้วใช่ไหม? ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะส่งลูกชายของคุณไปลงนรกเดี๋ยวนี้เลย!"