จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1925

เวลานี้ในที่สุดหลินหยุนก็เข้าใจแล้วว่าทำไม หมิงหนีถึงได้วางแผนการแบบนี้

โดยนำตัวเย่เยว่มายังโลกรัก

และบุกเบิกต้าเต๋าสะบั้นรัก และต้าเต๋าแห่งความโศกเศร้าขึ้น

หลังจากที่เปิดเต๋าแล้ว ก็ฟันจิตมารของเขาทิ้ง เพื่อมาผสานเข้ากับเย่เยว่ เวลานี้ เย่เยว่จึงกลายเป็นสถานที่ฝากฝังจิตมารของเขาแล้ว

ต้าเต๋าสะบั้นรักสามารถทำให้เย่เยว่ไม่กลับกลายมาเป็นคนเดิมอีก

ถึงแม้หลินหยุนจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกหวั่นไหวแม้แต่น้อย ส่วนต้าเต๋าแห่งความโศกเศร้านั้น สามารถที่จะลบล้างความเป็นมารลงได้อย่างต่อเนื่อง

รอจนกว่าที่จะให้จิตมารและความเป็นมารสูญสิ้นไป หมิงหนีก็สามารถที่จะกลืนและผสานเย่เยว่ได้อีกครั้ง เพื่อเก็บส่วนนี้กลับคืนมาเหมือนเดิม

เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็จะสามารถบำเพ็ญฝึกฝนระดับขั้นที่สูงขึ้นได้

แน่นอนว่า ขั้นตอนดังกล่าวจำเป็นต้องใช้ระยะเวลาที่ยาวนาน

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งนี้ก็ทำให้เขามองเห็นถึงความหวังได้บ้าง

โดยครั้งนี้ที่ได้พบเจอกับหลินหยุนอีกครั้งนั้น เขาก็พบว่าหลินหยุนเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมมากกว่าเย่เยว่เสียอีก

มือสองข้างของหลินหยุนจับกระบี่ยาวสีดำแน่น และมองไปยังเย่เยว่ที่อยู่ระยะใกล้

เจ็บปวดทรมานจิตใจถึงขั้นที่ไม่สามารถจะทนรับไหวแล้ว

ขณะเดียวกัน ความโกรธแค้นในจิตใจ ก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุด

เขาปล่อยกระบี่มารนั้นลง ลอยเหาะถอยไปด้านหลัง โดยที่เวลานี้เขาเหมือนจะไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างไรอย่างนั้น แล้วก็มองไปที่หมิงหนี “หมิงหนี นายสมควรตาย! ”

หมิงหนีพูดขึ้นว่า “นายพ่ายแพ้แล้ว! ”

หลินหยุนกัดฟันแน่น “ฉันแพ้แล้วเหรอ? หมิงหนีนายบอกกับฉันมาหน่อยว่า หล่อนคือเย่เยว่อย่างนั้นเหรอ? เดิมทีฉันคิดว่า ไม่ว่าอย่างไรนายก็ถือว่าเป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง แต่ตอนนี้ ฉันว่านายไม่ได้ต่างไปจากเดรัจฉานเลย ระดับความจอมปลอม ความน่ารังเกียจของนาย ถึงขั้นที่ฉันจำเป็นต้องสังหารนายแล้ว! ”

หมิงหนีพูดว่า “นายสังหารฉันไม่ได้หรอก! ”

หลินหยุนไม่ต้องการจะพูดพร่ำเพรื่ออีก จึงหันหลังตะโกนไปยังท้องฟ้า “เถ่หนิว นำตัวเย่เยว่ไปเดี๋ยวนี้! ”

เถ่หนิวกวัดแกว่งทวนยาวในมือ แล้วก็กระโดดขึ้นมาในอากาศ

เย่เยว่เห็นดังนั้นแล้ว ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา แล้วก็ทำการสู้รบกับเถ่หนิวทันที

เถ่หนิวตกเป็นรองทันที

ต่อให้จะผสานสามทวนเป็นหนึ่งแล้ว ก็ยังคงถูกเย่เยว่ปราบได้อยู่หมัด

เวลานี้ฟางก็ได้เดินออกมา ร่วมรบกับเถ่หนิวเพื่อจะจัดการจับตัวเย่เยว่

แต่พลังบำเพ็ญของพวกเขาสองคนนั้นไม่สามารถที่จะทำถึงขั้นนี้ได้

แต่ทั้งสามคนกลับกลายเป็นว่าอยู่ในสถานการณ์ที่ตื้อตันทำอะไรต่อไม่ได้

หมิงหนีพูดขึ้นว่า “นายยังจะลงมือต่ออีกไหม? นายยังมีไพ่เด็ดท่าไม้ตายอะไรอีกไหม? ถ้าหากไม่มีแล้ว อย่างนั้นก็เข้ามาในแท่นบัวทองของฉันเถอะ! ”

แท่นบัวทองพลันขยายใหญ่ขึ้น

ส่องประกายแสงสีทองออกมา เพื่อต้องการจะแผ่ปกคลุมตัวของหลินหยุนเอาไว้

ในขณะนั้นเอง กระบี่ยาวที่เก่าแก่เล่มหนึ่ง ที่ถล่มทลายจักรวาลอย่างไม่สิ้นสุด ได้พุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นกระบี่เล่มนี้แล้ว ทุกคนต่างก็พากันสูดหายใจลึกกันทั้งหมด

“คือกระบี่วิญญาณฟ้าแห่งโลกกระบี่! ”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”

“กระบี่วิญญาณฟ้าทำไมถึงปรากฏขึ้นในเวลานี้ได้? ”

“นี่มาเพื่อช่วยหลินชางฉองอย่างนั้นเหรอ? ”

“คงไม่หรอก! ตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยได้ยินมาว่าโลกกระบี่กับโลกชางฉองนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันเลย! ”

“......”

ขณะนั้น ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าน่าเหลือเชื่ออย่างที่สุด

เพราะว่าคิดไม่ถึงอย่างแน่นอน

กระบี่วิญญาณฟ้าเหาะพุ่งตรงเข้ามา แล้วก็หยุดขวางอยู่ที่ระหว่างตรงกลางของหลินหยุนกับหมิงหนี ลำแสงกระบี่สีเขียวเปล่งประกายขึ้น และฟาดฟันลำแสงสีทองจากแท่นบัวทองที่พุ่งเข้าใส่หลินหยุนจนขาดสะบั้น

หมิงหนีเคลื่อนสายตาไปมา จากนั้นก็พูดว่า “คิดไม่ถึงว่า นายจะลงมืออีก! ”

น้ำเสียงที่กำเริบเสิบสานของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากโลกกระบี่ที่ห่างไกล “เรื่องที่นายยังคาดคิดไม่ถึงนั้นมีอยู่อีกมาก! ”

หมิงหนีพยักหน้า และหลังจากที่มองไปยังทิศที่ตั้งของโลกกระบี่แล้ว ก็แกว่งมือเพื่อสะบัดให้เถ่หนิวและฟางร่นถอยหลังไป

เย่เยว่หันหลังกลับเข้ามายังภายในของแท่นบัวทอง

หมิงหนีควบคุมให้แท่นบัวทองสูญหายวับไปกลางอากาศ

ส่วนหลินหยุนนั้นนังคงยืนอยู่กับที่

โดยมองไปที่เถ่หนิงและฟาง และพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่ว่า “พวกเราก็กลับไปกันก่อนเถอะ! ”