จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1929

หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ "ได้!"

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดจบ ด้านบนของหมื่นจักรวาล และด้านล่างของโลกชางฉอง จู่ๆก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทันที

ในหมื่นจักรวาล ในท้องฟ้าของหมื่นจักรวาล จู่ๆก็เกิดการเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง

มีลำแสงต่างๆพุ่งออกมาจากโลกต่างๆ และมารวมตัวกันที่สวรรค์อย่างรวดเร็ว

เมื่อลำแสงสว่างส่องขึ้นมานั้น ทำให้โลกใบนั้นเกิดการแตกสลาย และเกิดพายุและน้ำท่วมหนัก

สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนถูกทำลายและดับสูญ แม้แต่นักบำเพ็ญเซียนแดนดั่งเทพก็ไม่เว้น

พลังที่น่ากลัวมากๆ กำลังปกคลุมไปทั่วฟ้าดินและหมื่นจักรวาล

ส่วนลึกของท้องฟ้ามียอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆกำลังลืมตาขึ้นมา และมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสายตาที่หวาดกลัว

"มันคืออะไรกันแน่?"

"ฉันมองเห็นต้าเต๋าแห่งความเป็นความตาย!"

"ยังมีต้าเต๋าแห่งกระบี่!"

"ต้าเต๋าห้าธาตุ!"

"ต้าเต๋าแห่งการกลับชาติ!"

"……"

ใช่แล้ว ลำแสงหนึ่งอันก็คือต้าเต๋าหนึ่งอย่าง

พลังต้าเต๋าจำนวนมากถูกดูดขึ้นมาและรวมตัวกันบนท้องฟ้า

"ใครกำลังดูดพลังแรกเริ่มของหมื่นจักรวาล!"

"เลวทรามมากๆ!"

"ชั่วช้ามากๆ!"

มีแต่เสียงด่าทอด้วยความโกรธ ดูเหมือนคำพูดเหล่านี้จะทะลุทั่วจักรวาลและดังขึ้นในหมื่นจักรวาล

สิ่งมีชีวิตจำนวนมหาศาล พวกเขากำลังเงยหน้ามองท้องฟ้าและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

ด้านในโลกชางฉอง สีหน้าของหมังเซิงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "พี่หลิน ด้านนอกเกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมฉันสัมผัสได้ว่าพลังต้าเต๋าจำนวนมากปรากฏตัว!"

สีหน้าของหลินหยุนนิ่งสงบมากๆ เขาไม่สนใจอะไรเลย การเปลี่ยนแปลงของหมื่นจักรวาล เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนอยู่แล้ว

"มีคนกำลังดูดพลังแรกเริ่มของหมื่นจักรวาล ดูเหมือนมีสิ่งที่น่ากลัวมากๆกำลังจะตื่นแล้ว!"

มหากษัตริย์มังกรฟ้าขมวดคิ้วและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "เกิดอะไรขึ้นกันแน่!"

มหากษัตริย์เขตน้ำเอ่ยปากพูด "พลังอันนี้ น่ากลัวมากๆ เขาเป็นใครกันแน่?"

ด้านล่างต้นรุ่งอรุณ อจละขมวดคิ้ว เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าและถอนหายใจ "ถูกเขาค้นพบแล้วจริงๆ อมิตาพุทธ!"

เขาพูดอมิตาพุทธออกมาเบาๆ จากนั้นร่างกายของเขาก็หายไป

เวลาต่อมา จู่ๆเขาก็ปรากฏตัวด้านในของโลกชางฉอง

หลินหยุนขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ว่าอจละมาถึงแล้ว

"ทะลุได้ทุกจักรวาล วิชาพระธรรมมหายาน เป็นวิชาที่น่ากลัวจริงๆ!"

อจละโค้งคำนับให้หลินหยุน "เรื่องทั้งหมด ต้องของคุณโยมหลินมากๆ!"

หมังเซิงถามด้วยความหวาดกลัว "คุณทำได้ยังไง?"

อจละหัวเราะออกมา "วิชาพระธรรมมหายาน ทุกคนสามารถเป็นพระอรหันต์ได้ ทุกคนเป็นพระอรหันต์ได้ ทุกคนสามารถเป็นฉันได้"

"ฉันคือทุกสรรพสิ่ง ทุกสรรพสิ่งก็คือฉัน"

"โยมหลินก็คือฉัน โยมหมังก็คือฉันเหมือนกัน"

จู่ๆหลินหยุนก็เข้าใจทันที "ทุกสรรพสิ่งคือฉัน บนโลกนี้ไม่มีเขาอีก"

"ดูเหมือนคุณจะเข้าใจวิชาพระธรรมมหายานอย่างถ่องแท้แล้ว!"

"ถ้างั้นการเปลี่ยนแปลงในหมื่นจักรวาล น่าจะเป็นเพราะคุณใช่ไหม!"

หลินหยุนคาดเดาความจริงทั้งหมดออกมาได้แล้ว

อจละพยักหน้า "ไม่แปลกใจเลยที่โยมหลินสามารถสร้างวิชาพระธรรมมหายานขึ้นมาได้ คุณมองเห็นพลังและความแข็งแกร่งของวิชาพระธรรมมหายานแล้ว"

"เขาทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว"

หมังเซิงขมวดคิ้ว "เขา คือใครเหรอ?"

อจละเงยหน้ามองท้องฟ้า "เขาก็คือสวรรค์ที่ไร้ความปรานีไง"

หมังเซิงพูดด้วยความหวาดกลัว "คุณพูดว่าจิตเทียนเต้ารอไม่ไหวและกำลังจะเปิดเผยตัวตนแล้วเหรอ!"

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

อจละมองหน้าหลินหยุน เขายิ้มออกมาแต่กลับไม่พูดอะไรเลย

หลินหยุนพูดเบาๆ "เพราะการปรากฏตัวของวิชาพระธรรมมหายาน มันได้คุกคามและส่งผลกระทบต่อจิตเทียนเต้าแล้ว!"

"เรื่องนี้ แม้แต่จิตเทียนเต้าก็คงคาดคิดไม่ถึงเหมือนกัน!"

อจละพยักหน้า "สรรพสิ่งคือฉัน สรรพสิ่งคือพระอรหันต์ เทียนเต้าก็คือฉัน ฉันก็คือเทียนเต้า"

หลินหยุนนิ่งเงียบ ไม่แปลกใจเลยที่จิตเทียนเต้าทนดูไม่ไหวอีกแล้ว

วิชาพระธรรมมหายานน่ากลัวมากๆ

ถ้าให้เวลาที่มากพอกับอจละ เขาคงสามารถควบคุมเทียนเต้าได้

เขาอาจจะสามารถสร้างกฎเกณฑ์เทียนเต้าอันใหม่ได้ด้วย

หมังเซิงมองหน้าอจละด้วยสายตาที่หวาดกลัว จากนั้นก็มองหน้าหลินหยุน "ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี?"

"จิตเทียนเต้าควบคุมพลังอันยิ่งใหญ่ของต้าเต๋า ถ้าเขาปรากฏตัวจริงๆ ยังมีใครที่สามารถต่อสู้กับเขาได้อีกเหรอ?"

"วิชาพระธรรมมหายานของคุณสู้ไหวไหม?"หมังเซิงมองหน้าอจละด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง

อจละส่ายหัว "ถ้าสามารถฝึกฝนจนวิชาพระธรรมมหายานสมบูรณ์แบบ ฉันสามารถรับมือเขาได้อยู่แล้ว"

"แต่ว่าตอนนี้ ฉันกับเขายังห่างไกลกันมากๆ"

หลินหยุนมองหน้าเขา "ในเมื่อคุณมาถึงโลกชางฉองของฉันแล้ว คุณน่าจะมีอะไรที่ต้องการพูดกับฉันใช่ไหม!"

อจละพยักหน้า "ถึงแม้ฉันจะสู้จิตเทียนเต้าไม่ไหว อย่างไรก็ตาม ฉันมีวิธีต่อกรกับมันแล้ว!"

"วิธีอะไรเหรอ?"หมังเซิงถามด้วยความตื่นเต้น

อจละเผยรอยยิ้มออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไรเลย อย่างไรก็ตาม ในดวงตาของเขามีโลกใบหนึ่งปรากฏขึ้นมา

หลินหยุนรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ด้านหน้าเปลี่ยนไป เขามาถึงโลกแห่งหนึ่ง ด้านหน้ามีพระพุทธรูปใหญ่มากๆอยู่องค์หนึ่ง

"โยมหลิน การสนทนาด้านนอก ถึงแม้จะอยู่ในโลกชางฉอง เรื่องที่สนทนานั้น อาจจะถูกจิตเทียนเต้ารับรู้ได้"

"ดังนั้นฉันก็เลยดึงจิตวิญญาณของคุณเข้ามาในโลกพระธรรมของฉัน"

หลินหยุนพยักหน้าและถาม "ทำยังไงถึงจะเอาชนะจิตเทียนเต้าได้?"

อจละพูด "เทียนเต้าเป็นรากฐานของทุกสรรพสิ่ง เป็นกฎเกณฑ์ที่ใช้สำหรับรักษาหมื่นจักรวาลและการเคลื่อนไหวของดวงดาว"

"เดิมทีเทียนเต้าน่าจะไร้ความรู้สึก อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียนเต้ามีความคิดของตัวเอง นี่ก็คือต้นต่อของความวุ่นวาย"

"ถ้าเทียนเต้าฉลาดมากขึ้น มันก็จะไม่ใช่เทียนเต้าอีกแล้ว มันจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่มีความรู้สึก"

"ในหมื่นจักรวาลแห่งนี้ ทุกอย่างจะถูกมันทำลาย รวมถึงเผ่าชะตากับเผ่าสาปฟ้าด้วย"

"อย่างไรก็ตาม เทียนเต้าควบคุมพลังต้าเต๋าทั้งหมด เมื่ออยู่ตรงนี้มันเป็นคนที่มีอำนาจและแข็งแกร่งที่สุด มันคือสวรรค์ของทุกสรรพสิ่ง ถึงแม้มหากษัตริย์ที่แข็งแกร่งมากๆ ในสายตาของมันก็ไม่ต่างอะไรกับมดตัวเล็กๆเท่านั้น

"ถ้าอยากจะเอาชนะมัน ต้องใช้พลังที่ไม่ได้มีอยู่ในหมื่นจักรวาล!"

หลินหยุนขมวดคิ้ว "พลังที่ไม่ได้มีอยู่ในหมื่นจักรวาล?"

ดูเหมือนหลินหยุนจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว

พระพุทธรูปองค์ใหญ่เผยรอยยิ้มออกมา "โยมหลินน่าจะนึกออกแล้ว ใช่แล้ว นั้นก็คือพลังแห่งสรรพสิ่งที่อยู่ในหมื่นจักรวาล!"

"ถึงแม้พวกเขาจะถือกำเนิดจากหมื่นจักรวาล แต่มันเป็นพลังที่เทียนเต้าไม่ค่อยคุ้นเคย และเป็นพลังที่เทียนเต้าไม่สามารถควบคุมได้"

"ถ้าสามารถฝึกฝนพลังแห่งสรรพสิ่งสำเร็จ ก็จะสามารถต่อกรกับพลังเทียนเต้าได้"

"ตอนที่ฉันสร้างต้าเต๋าแห่งการหลุดพ้นนั้น ฉันเข้าใจวิธีการฝึกฝนพลังแห่งสรรพสิ่งโดยบังเอิญ"

"อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขากำลังเฝ้าดูฉันอยู่ บางทีฉันยังไม่ทันฝึกฝนพลังแห่งสรรพสิ่งสำเร็จ เขาก็คงมาสังหารฉันแล้ว"

"ฉันจะสอนวิธีนี้ให้คุณ ให้คุณเป็นคนปกป้องหมื่นจักรวาล"

เมื่อพูดจบ ในสมองของหลินหยุนมีสิ่งของบางอย่างถูกเพิ่มเข้ามา

สิ่งที่อยู่ในสมองนั้น ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย แต่บางทีก็มีความรู้สึกไม่คุ้นเคยด้วย

ในชั่วพริบตา ดูเหมือนเขานึกอะไรบางอย่างออก แต่กลับนึกไม่ออกว่ามันคืออะไร

หลินหยุนลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้เขากลับมาที่โลกชางฉองแล้ว

อจละได้หายตัวไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ในสมองของหลินหยุนกลับมีเสียงของเขาดังขึ้น

"วิธีควบคุมพลังแห่งสรรพสิ่ง ฉันได้สอนคุณไปหมดแล้ว โยมหลิน รีบๆศึกษาและฝึกฝนให้สำเร็จ เพราะเวลาของคุณเหลือน้อยมากๆแล้ว "

"คุณอย่าคิดจะสอนวิธีการฝึกฝนพลังแห่งสรรพสิ่งให้คนอื่นๆเลย มีเพียงคนที่เข้าใจวิชาพระธรรมมหายานเท่านั้น ถึงจะสามารถฝึกฝนพลังแห่งสรรพสิ่งได้ นี่คือเหตุผลหลักที่ฉันมาหาคุณ"

"อนาคตข้างหน้า หน้าที่ปกป้องหมื่นจักรวาล คงต้องรบกวนคุณแล้ว"

เมื่อพูดจบ จู่ๆหลินหยุนก็เงยหน้ามองท้องฟ้า

"อมิตาพุทธ!"

คำพูดนี้ดั่งไปทั่วหมื่นจักรวาล มีพระพุทธรูปสีทององค์ใหญ่มากๆปรากฏตัวบนท้องฟ้า

สีหน้าของหลินหยุนแย่มากๆ "พระไวโรจนะพุทธะ!"