จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1929

หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ "ได้!"

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดจบ ด้านบนของหมื่นจักรวาล และด้านล่างของโลกชางฉอง จู่ๆก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทันที

ในหมื่นจักรวาล ในท้องฟ้าของหมื่นจักรวาล จู่ๆก็เกิดการเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง

มีลำแสงต่างๆพุ่งออกมาจากโลกต่างๆ และมารวมตัวกันที่สวรรค์อย่างรวดเร็ว

เมื่อลำแสงสว่างส่องขึ้นมานั้น ทำให้โลกใบนั้นเกิดการแตกสลาย และเกิดพายุและน้ำท่วมหนัก

สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนถูกทำลายและดับสูญ แม้แต่นักบำเพ็ญเซียนแดนดั่งเทพก็ไม่เว้น

พลังที่น่ากลัวมากๆ กำลังปกคลุมไปทั่วฟ้าดินและหมื่นจักรวาล

ส่วนลึกของท้องฟ้ามียอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆกำลังลืมตาขึ้นมา และมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสายตาที่หวาดกลัว

"มันคืออะไรกันแน่?"

"ฉันมองเห็นต้าเต๋าแห่งความเป็นความตาย!"

"ยังมีต้าเต๋าแห่งกระบี่!"

"ต้าเต๋าห้าธาตุ!"

"ต้าเต๋าแห่งการกลับชาติ!"

"……"

ใช่แล้ว ลำแสงหนึ่งอันก็คือต้าเต๋าหนึ่งอย่าง

พลังต้าเต๋าจำนวนมากถูกดูดขึ้นมาและรวมตัวกันบนท้องฟ้า

"ใครกำลังดูดพลังแรกเริ่มของหมื่นจักรวาล!"

"เลวทรามมากๆ!"

"ชั่วช้ามากๆ!"

มีแต่เสียงด่าทอด้วยความโกรธ ดูเหมือนคำพูดเหล่านี้จะทะลุทั่วจักรวาลและดังขึ้นในหมื่นจักรวาล

สิ่งมีชีวิตจำนวนมหาศาล พวกเขากำลังเงยหน้ามองท้องฟ้าและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

ด้านในโลกชางฉอง สีหน้าของหมังเซิงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "พี่หลิน ด้านนอกเกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมฉันสัมผัสได้ว่าพลังต้าเต๋าจำนวนมากปรากฏตัว!"

สีหน้าของหลินหยุนนิ่งสงบมากๆ เขาไม่สนใจอะไรเลย การเปลี่ยนแปลงของหมื่นจักรวาล เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนอยู่แล้ว

"มีคนกำลังดูดพลังแรกเริ่มของหมื่นจักรวาล ดูเหมือนมีสิ่งที่น่ากลัวมากๆกำลังจะตื่นแล้ว!"

มหากษัตริย์มังกรฟ้าขมวดคิ้วและพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "เกิดอะไรขึ้นกันแน่!"

มหากษัตริย์เขตน้ำเอ่ยปากพูด "พลังอันนี้ น่ากลัวมากๆ เขาเป็นใครกันแน่?"

ด้านล่างต้นรุ่งอรุณ อจละขมวดคิ้ว เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าและถอนหายใจ "ถูกเขาค้นพบแล้วจริงๆ อมิตาพุทธ!"

เขาพูดอมิตาพุทธออกมาเบาๆ จากนั้นร่างกายของเขาก็หายไป

เวลาต่อมา จู่ๆเขาก็ปรากฏตัวด้านในของโลกชางฉอง

หลินหยุนขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ว่าอจละมาถึงแล้ว

"ทะลุได้ทุกจักรวาล วิชาพระธรรมมหายาน เป็นวิชาที่น่ากลัวจริงๆ!"

อจละโค้งคำนับให้หลินหยุน "เรื่องทั้งหมด ต้องของคุณโยมหลินมากๆ!"

หมังเซิงถามด้วยความหวาดกลัว "คุณทำได้ยังไง?"

อจละหัวเราะออกมา "วิชาพระธรรมมหายาน ทุกคนสามารถเป็นพระอรหันต์ได้ ทุกคนเป็นพระอรหันต์ได้ ทุกคนสามารถเป็นฉันได้"

"ฉันคือทุกสรรพสิ่ง ทุกสรรพสิ่งก็คือฉัน"

"โยมหลินก็คือฉัน โยมหมังก็คือฉันเหมือนกัน"

จู่ๆหลินหยุนก็เข้าใจทันที "ทุกสรรพสิ่งคือฉัน บนโลกนี้ไม่มีเขาอีก"

"ดูเหมือนคุณจะเข้าใจวิชาพระธรรมมหายานอย่างถ่องแท้แล้ว!"

"ถ้างั้นการเปลี่ยนแปลงในหมื่นจักรวาล น่าจะเป็นเพราะคุณใช่ไหม!"

หลินหยุนคาดเดาความจริงทั้งหมดออกมาได้แล้ว

อจละพยักหน้า "ไม่แปลกใจเลยที่โยมหลินสามารถสร้างวิชาพระธรรมมหายานขึ้นมาได้ คุณมองเห็นพลังและความแข็งแกร่งของวิชาพระธรรมมหายานแล้ว"

"เขาทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว"

หมังเซิงขมวดคิ้ว "เขา คือใครเหรอ?"

อจละเงยหน้ามองท้องฟ้า "เขาก็คือสวรรค์ที่ไร้ความปรานีไง"

หมังเซิงพูดด้วยความหวาดกลัว "คุณพูดว่าจิตเทียนเต้ารอไม่ไหวและกำลังจะเปิดเผยตัวตนแล้วเหรอ!"

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"