จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 212

หน้าห้องผู้ป่วยNICU แผนกเด็กแรกเกิด โรงพยาบาลประชาชนเมืองหลินโจว

คณะผู้เชี่ยวชาญ10กว่าคนสีหน้าเคร่งขรึมยืนอยู่ด้านข้าง ด้านหน้านั้น ถังกั๋วหัวและหมอเทพเย่ และยังมีโจวชิงเหอ ห้อมล้อมหลินหยุนไว้

รอบนอกสุด คือพ่อแม่ของเด็กทั้ง 28 คน รวมทั้งสื่อมวลชนของค่ายต่างๆ

“สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทุกท่าน ฉันคือนักข่าวสถานีโทรทัศน์ช่องหลินโจว สำหรับกรณีที่เด็กทารกแรกเกิดจำนวน 28 คนในโรงพยาบาลหลินโจวที่ได้เกิดอาการติดเชื้อโรคติดต่อร้ายแรงนั้น ตอนนี้ก็มีความคืบหน้าที่ดีขึ้นแล้ว”

“ได้ข่าวว่า สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนได้เชิญผู้เชี่ยวชาญที่ลึกลับท่านหนึ่ง ประกาศก้าวว่าสามารถที่จะรักษาโรคของเด็ก 28 คนให้หายขาดได้ ทั้งนี้ ชีวิตของเด็กทั้ง28คนนี้จะเป็นอย่างไรนั้น ขอเชิญทุกท่านคอยติดตามชมการรายงานข่าวจากสถานีโทรทัศน์ช่องนี้ต่อไป!”

วงการสื่อสารมวลชนทุกแขนงต่างก็พยายามช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เพื่อแย่งชิงหัวข้อข่าวที่ดึงดูดความสนใจในการรายงานข่าวครั้งนี้ อย่างไรเสียสื่อสารมวลชนหลัก ก็ยังไม่หลุดพ้นจากความเป็นจริง

หน้าห้องไอซียูเด็กแรกเกิด ถังกั๋วหัวสีหน้าเคร่งขรึมมองไปยังหลินหยุนแล้วพูดว่า “ท่านหมอเทพหลิน ชีวิตเด็กทั้ง 28 คนนี้ก็ฝากไว้กับท่านแล้วนะครับ!”

เมื่อพูดจบ ถังกั๋วหัวก็โค้งคำนับหลินหยุนอย่างสุดซึ้ง

รองประธานถังคนนี้ถึงแม้ว่าจะดื้อรั้นไปบ้าง แต่ก็ยังนับว่าเป็นนักปราชญ์ที่มี จรรยาบรรณการแพทย์สูงส่งคนหนึ่ง

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้าอย่างจริงจัง

โจวชิงเหอก้าวเดินขึ้นไปข้างหน้า แล้วพูดด้วยความเป็นห่วงว่า “หมอเทพหลิน ระวังตัวด้วยนะครับ!”

“ผู้อำนวยการโจว วางใจเถอะ ผมมีวิธีควบคุมของผมเอง” หลินหยุนพูดอย่างเรียบเฉย

ผู้เฒ่าที่ยืนอยู่ข้างๆอดรนทนไม่ไหว พูดเตือนด้วยเสียงเบาว่า “รองประธาน คุณตกลงให้เขาลองรักษาดูจริงเหรอ? นี่มันก็ดูเหมือนจะง่ายดายเกินไปหน่อยนะ!”

“โรคชนิดนั้นได้สูญพันธุ์ไปจากประเทศจีนไปนานหลายปีแล้ว มันเป็นไปได้อย่างไรที่จะเกิดโรคแบบนั้นขึ้นมาได้อีก? ฉันคิดว่าเจ้าหนูน้อยคนนั้นพูดโกหกหลอกลวง”

ถังกั๋วหัวชักจะไม่พอใจ มองหน้าผู้เฒ่าคนนั้นแล้วพูดว่า “น้องอู๋ คุณพูดว่าเขาโกหกพวกเรา ถ้าเช่นนั้นคุณบอกมาซิว่าเขาโกหกพวกเราเพื่อประโยชน์อะไร?”

พ่อแม่ผู้ปกครองของเด็ก 28 คนที่อยู่ข้างหลังนั้น ยังมีผู้สื่อข่าวของค่ายสื่อสารมวลชนทุกแขนงที่อยู่ข้างหลังอีก ถ้าเขาไม่มีความมั่นใจจริง อย่าเพิ่งพูดถึงพ่อแม่ของเด็กพวกนั้นจะจัดการกับเขาอย่างไรเลย เพียงแค่ตวัดปลายปากกาและการเสนอข่าวของพวกสื่อมวลชน ก็สามารถทำให้เขาเงยหัวไม่ขึ้นไปตลอดชีวิตแล้ว!”

ทุกคนจึงไม่พูดอะไรต่อไปอีก

ถูกต้องแล้ว พวกเขาล้วนไม่เชื่อใจหลินหยุนทั้งนั้น แต่ว่า หลินหยุนโกหกพวกเขาแล้วจะได้รับผลประโยชน์อะไรเหรอ?

ถ้าหากรักษาให้หายได้ ความดีความชอบก็ตกเป็นของคณะผู้เชี่ยวชาญทั้งหมด แต่ว่าถ้ารักษาไม่ได้ ความรับผิดชอบทั้งหมดหลินหยุนก็ต้องแบกรับไว้แต่เพียงผู้เดียว

เรื่องทั้งหมดนี้มันก็เป็นการกระทำที่ทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจแล้วไม่ได้ผลตอบแทนอะไรกลับมา ถ้าเป็นคนอื่นก็คงมีแต่จะคิดหนีไปให้ไกลตัวอีกทั้งยังกลัวที่จะหลีกหนีไม่พ้นทั้งนั้น

แต่หลินหยุนกลับจงใจที่จะเอาหัวมุดเข้าไป เขาทำเช่นนี้เพื่อหวังอะไรกันเหรอ?

ทุกคนเงียบสนิท ถึงแม้พวกเขาไม่เชื่อว่าหลินหยุนจะสามารถรักษาโรคของเด็กพวกนี้ได้ แต่ว่าตอนนี้พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว

เย่เซิ่งหมิงกระโดดออกมาอีกครั้ง สีหน้าโกรธเคืองจ้องไปยังหลินหยุน “คุณปู่ครับ แต่ว่าเขาเป็นนักต้มตุ๋นจริงๆเลยนะ!”

หมอเทพเย่พูดด้วยเสียงดุดันว่า “อย่าพูดเหลวไหล! ผลการตรวจของเขาตรงกับของฉันทุกอย่าง!”

“ให้เขาลองดูก่อน!”

“.......แต่ว่า” เย่เซิ่งหมิงยังอยากจะพูดเตือนอีก แต่ถูกหมอเทพเย่ห้ามปรามด้วยสายตา จึงจำเป็นต้องยุติลง

หลินหยุนใช้หางตามองค้อนเย่เซิ่งหมิง จิตใจของคนคนนี้เมื่อเปรียบเทียบกับคุณปู่เขาแล้ว มันช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน

ที่สุดแล้วคงจะประสบความสำเร็จได้ยาก

“ผมเข้าไปแล้วนะ” หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆ สวมใส่เสื้อชุดปลอดเชื้อโรค เดินเข้าไปในห้องไอซียูเด็กแรกเกิด

ภายนอกห้อง ทุกคนต่างก็ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกของห้องไอซียูเด็กแรกเกิด ต่างก็กั้นลมหายใจไว้ จ้องไปยังหลินหยุนที่อยู่ในห้องไอซียูเด็กแรกเกิดอย่างไม่กะพริบตา

พวกถังกั๋วหัวและโจวชิงเหอนั้น แอบกำหมัดไว้แน่น “หมอเทพหลิน ชีวิตของเด็กทั้ง 28 คนนี้ ก็ต้องไหว้วอนคุณแล้ว!”

แต่ว่าในกลุ่มคณะผู้เชี่ยวชาญนั้น ก็มีหลายคนที่ใบหน้ายังคงแสยะยิ้มอยู่

“ไอ้หนูน้อย เดี๋ยวถ้าแกรักษาไม่สำเร็จแล้วล่ะก็ ฉันจะดูว่าแกจะพูดแก้ตัวยังไงกับพ่อแม่ของเด็กพวกนี้ ยังมีพวกผู้สื่อข่าวที่ดุดันราวกับเสือพวกนั้นอีก”