จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 273

“ท่านประธาน เกิดเรื่องแล้ว!” เสียงของยัยเฉินกระวนกระวายใจมาก และตะโกนมาตามสายโทรศัพท์

หวางซูเฟินขมวดคิ้ว “เป็นอะไรไป คุณพูดช้าๆ!”

ยัยเฉินพูดว่า “ประธานหวาง ประธานจ้าวและประธานคณะกรรมการคนอื่นๆ ได้ถอนหุ้นออกไปหมดแล้ว ฉันไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ และทัศนคติของพวกเขาก็แน่วแน่ ท่านประธาน คุณรีบกลับมาควบคุมสถานการณ์โดยเร็ว!”

หวางซูเฟินเข่าทรุด สายตามืดมน และก็เกือบจะเป็นลม!

ฉินหลันมีสายตาที่ว่องไวและมือไว และรีบคว้าตัวหวางซูเฟินไว้ และพูดอย่างตื่นตระหนก “ท่านประธาน ท่านเป็นอะไร? เกิดเรื่องอะไร?”

สีหน้าหวางซูเฟินซีดเซียว แต่ไม่ได้อธิบายสถานการณ์ให้ฉินหลันฟัง

ข่าวนี้ห้ามแพร่ออกไป และต้องบล็อกไว้ทันที

เมื่อข่าวนี้แพร่ไปถึงหูตระกูลส้ง บริษัทตงหวางกรุ๊ปคงจะแย่แน่ๆ

เพียงแต่ว่า หวางซูเฟินประหลาดใจมาก ทำไมจู่ๆประธานคณะกรรมการเหล่านั้นจึงต้องถอนหุ้นออก? ตอนที่เธอมาที่งานการประชุมสุดยอดจงโจว ก็ยังดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอ?

ช่วงเวลานี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

นี่ก็ต้องโทษตอนที่ก่อตั้งบริษัทตงหวางกรุ๊ป หวางซูเฟินต้องการดึงดูดผู้ร่วมลงทุน ได้ให้เงื่อนไขที่ดีเกินไปแก่ประธานคณะกรรมการเหล่านั้น

ไม่เพียงแต่ไม่ได้ผูกมัดพวกเขาเท่านั้น แต่ยังให้อิสระแก่พวกเขาอย่างแท้จริง ถึงจะเป็นหุ้น พวกเขาก็สามารถถอนได้ตลอดเวลา

เดิมทีหวางซูเฟินคิดว่าขอเพียงบริษัทตงหวางกรุ๊ปยังคงทำกำไร เวลาล่วงเลยไปนาน ประธานคณะกรรมการเหล่านี้จะมีความรู้สึกผูกพันกับบริษัทตงหวางกรุ๊ป แม้ว่าจะไม่ใช้สัญญาผูกมัดพวกเขา พวกเขาคงจะไม่ทำสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อบริษัท

สุดท้าย ในที่สุดพวกเขาก็แทงข้างหลัง ทำให้บริษัทตงหวางกรุ๊ปอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถกู้คืนได้

“ฉินหลัน คุณรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ ไปควบคุมดูแลสถานการณ์โดยรวมของบริษัทตงหวางกรุ๊ป!” หวางซูเฟินพูดอย่างเคร่งขรึม

ฉินหลันขมวดคิ้ว และถามเบาๆด้วยความสงสัย “ท่านประธาน เกิดอะไรขึ้น?”

หวางซูเฟินส่ายหัว และพูดอย่างเคร่งขรึม “ไม่ต้องถามอะไรตอนนี้ กลับไปควบคุมดูแลสถานการณ์โดยรวมทันที เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นคุณสามารถตัดสินใจได้เองทั้งหมด รวมถึงการแต่งตั้งและเลิกจ้างบุคลากร และคุณไม่จำเป็นต้องขอคำแนะนำจากฉัน!”

ฉินหลันรู้สึกถึงความตึงเครียดอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน แม้ว่าหวางซูเฟินจะไม่พูดอะไร แต่เธอก็เดาคร่าวๆได้ว่า ภายในบริษัทตงหวางกรุ๊ป น่าจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้น

“ตกลง ฉันจะรีบกลับไปทันที แต่ว่าท่านประธานต้องเข้มแข็งนะ!” ฉินหลันพูดอย่างกังวล

“หึหึ ผู้ช่วยฉิน คุณไม่จำเป็นต้องกลับไปแล้ว พวกเขากำลังมาที่นี่แล้ว” เหยียนต้าวหมิงซึ่งยืนอยู่ข้างหลังหวางซูเฟินที่ไกลออกไป ก็เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นหวางซูเฟินก็จ้องมองเหยียนต้าวหมิง และพูดอย่างเฉียบขาด “คุณนั่นเอง! เป็นคุณใช่ไหม?”

ฉินหลันมีสีหน้างุนงง และมองหวางซูเฟินและเหยียนต้าวหมิงด้วยความงุนงงเล็กน้อย

“ท่านประธานเหยียน คุณทำอะไรลงไป!” ฉินหลันถามด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

เหยียนต้าวหมิงหัวเราะและพูดว่า “ไม่มีอะไร แค่พาประธานคณะกรรมการทุกท่าน ไปหาที่ที่เหมาะสมกว่านี้”

ฉินหลันพูดอย่างโกรธเคือง “คุณหมายความว่าอะไร? คุณเป็นถึงประธานบริษัทตงหวางกรุ๊ปแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก?” เหยียนต้าวหมิงยิ้มเยาะเย้ย “ประธานคณะกรรมการบริษัทตงหวางกรุ๊ป หึหึ ถ้าบริษัทการตงหวางกรุ๊ปล้มละลาย ประธานคณะกรรมการคนนี้จะมีประโยชน์อะไร?”

ฉินหลันพูดอย่างงุนงง “แม้ว่าช่วงนี้บริษัทตงหวางกรุ๊ปจะขาดแคลนเงินทุน แต่ท่านประธานได้หาบริษัทฉางเหอกรุ๊ปในหลิ่งเป่ยเป็นผู้ร่วมลงทุน ปัญหาด้านเงินทุนได้รับการแก้ไข แล้วมันจะล้มละลายได้อย่างไร?”

เหยียนต้าวหมิงมองไปที่หวางซูเฟินที่มีสีหน้าซีดเซียว และยิ้มอย่างดูถูก “ท่านประธานหวาง คุณคิดว่าบริษัทตงหวางกรุ๊ป อยู่ภายใต้การกดดันของบริษัทหัวอันกรุ๊ปจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน?”

หวางซูเฟินแสดงความโกรธ “ดังนั้น เพื่อเอาใจตระกูลส้ง ทรยศต่อบริษัทตงหวางกรุ๊ป และดึงประธานคณะกรรมการคนอื่นๆ มาถอนหุ้นพร้อมกัน?”

เหยียนต้าวหมิงยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “คนต้องไปในที่ที่ดีกว่า และน้ำก็ต้องไหลไปยังที่ต่ำกว่า ตอนแรกที่พวกเราร่วมมือกับบริษัทตงหวางกรุ๊ป เพื่อผลประโยชน์ ในตอนนี้ออกจากบริษัทตงหวางกรุ๊ป ก็เพื่อผลประโยชน์เหมือนกัน ทำไมพูดว่าคือการทรยศ?”

คนอื่นๆในห้องโถง ความสงสัยนั้นค่อยๆจางหายไป ทันใดนั้นก็เข้าใจ