จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 348

ณ เมืองหลวง ของประเทศจีน

ถ้าเกิดเอาพื้นที่ทั้งหมดของชาวจีนไปเปรียบเทียบกับคน งั้น เมืองหลวงก็เป็นหัวใจ และเป็นมันสมองด้วย

คนที่มีอำนาจมากที่สุดของชาวจีน ห้องทำงานของประธานาธิบดีจีน

มีชายชราที่มีใบหน้าที่ยิ่งใหญ่ รีบเดินเข้ามา ตรงไหล่ของชายชรา บ่งบอกว่าเขาเป็นยศนายพล

“ท่านประธานาธิบดีจีน！”

นายพลวัยชราทำความเคารพด้วยท่าของทหาร น้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ

“นั่งเถอะท่านหง！” ประธานาธิบดีจีนที่กำลังดื่มชาอยู่ พูดด้วยรอยยิ้ม

ท่าทางของประธานาธิบดีจีนดูเป็นกันเอง ถ้าเกิดไม่รู้จัก ก็คงคิดว่าเป็นคนแก่ใจดีธรรมดาทั่วไป ไม่เหมือนราชาที่ค่อยปกครองประเทศจีนสักนิด

หงซานเหอไม่ได้นั่ง แต่พูดด้วยเสียงต่ำว่า “ท่านประธานาธิบดี ไอ้เจ้าเด็กที่ชื่อหลินชางฉอง ได้ทำการสังหารหลานชายของเยนหนานเทียนแล้ว！”

ประธานาธิบดีจีนยิ้มโดยที่ไม่พูดอะไร มองไปยังหงซานเหอ “จากนั้นล่ะ?”

“จากนั้น?” หงซานเหอมองไปยังประธานาธิบดีจีนด้วยความไม่เข้าใจ “นั่นเป็นถึงหลานของเทพกระบี่แห่งยุคเยนหนานเทียน ถ้าเกิดเยนหนานเทียนออกมา โลกบู๊มันจะต้องเกิดความวุ่นวายไม่ใช่รึครับ?”

“ใจเย็นๆท่านหง！”

“ฉันถามคุณหน่อย เยนหนานเทียนปิดตัวฝึกฝนกี่ปีแล้ว?”

หงซานเหอพูดว่า “สามสิบปีแล้ว”

“บทที่ตระกูลเยนถูกตามมาล้างแค้น จนแทบจะล่มสลายทั้งตระกูล เยนหนานเทียนได้ออกมาไหม?”

หงซานเหอส่ายหัว “ไม่ครับ”

“เพราะงั้นครั้งนี้เยนหนานเทียนก็คงไม่ออกมาง่ายๆเหมือนกัน” ประธานาธิบดีจีนยิ้มออกมาด้วยความมั่นใจ

หงซานเหอพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด “แต่ว่าต่อให้เยนหนานเทียนจะไม่ออกมา งั้นทางด้านหุบเขาเทพยาล่ะครับ?”

“คงรู้ใช่ไหมครับว่าหุบเขาเทพยาเป็นคนคุมเส้นทางวิชาการกลั่นยาทั้งโลกบู๊ คิดว่าประมาณครึ่งหนึ่งของโลกบู๊ ก็คงติดหนี้บุญคุณหุบเขาเทพยา ถ้าเกิดหุบเขาเทพยาออกคำสั่ง เจ้าเด็กคนนั้นจะต้องโดนโจมตีจากทั้วทั้งรอบด้าน！”

ประธานาธิบดีจีนก็ยังมีสีหน้าที่สงบเหมือนเดิม “ไม่หรอก หุบเขาเทพยาคงอยู่ที่นั่น ไปไหนไม่ได้ และไม่สามารถซ่อนตัวได้เช่นกัน พวกเขาคงไม่เคลื่อนไหวให้เตะตาคนหรอก”

ประธานาธิบดีจีนยังมีบางอย่างที่ไม่ได้พูดออกไป ถ้าเกิดหุบเขาเทพยากล้าทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ จนส่งผลกระทบต่อความสงบสุขของโลกมนุษย์ งั้นขีปนาวุธหรือไม่ก็อาวุธนิวเคลียร์ก็จะเล็งไปที่หุบเขาเทพยา นอกซะจากว่าหุบเขาเทพยาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

“แต่ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องคิดเผื่อไว้ก่อน！” หงซานเหอก็ยังไม่วางใจอยู่ดี

ประธานาธิบดีจีนยิ้มแล้วพูดว่า “แค่เยนหมิงหยู่คนเดียว ยังไม่มีค่าพอให้หุบเขาเทพยาเข้าไปเสี่ยงแบบนั้น แน่นอนว่า หุบเขาเทพยาจะต้องลงมือกับเจ้าหนุ่มคนนั้นอย่างแน่นอน แต่ว่ามันก็เป็นเรื่องโลกบู๊ของพวกเขา คุณส่งคนไปดูลาดเลาก็พอ ขอแค่พวกเขาไม่ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ก็ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง”

“ผมเข้าใจแล้วครับ！” หงซานเหอหยักน้า จากนั้นก็ทำความเคารพด้วยท่าทหาร จากนั้นก็หันหน้าแล้วเดินออกไป

แต่ว่า บทที่เดินไปถึงประตู หงซานเหอก็หยุดเดินอีกครั้ง หันกลับมาแล้วพูดว่า “ท่านประธานาธิบดี พวกเราควรจะเตือนเจ้าหนุ่มนั้นสักหน่อยไหมครับ ครั้งที่แล้วบทที่อยู่เจียงหนานเขาได้สังหารเย่จี้ซื่อ ครั้งนี้ก็ไปมีเรื่องกับตระกูลเยนกับหุบเขาเทพยาอีก เขาทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้ เกรงว่าสักวันหนึ่งเขาจะต้องก่อเรื่องใหญ่แน่！”

ประธานาธิบดีพูดว่า “สบายใจได้ เขามีคนที่เขาแคร์อยู่ในใจ แบบนั้นก็คงไม่ก่อเรื่องใหญ่หรอก”

“คนที่แคร์?” ใบหน้าของหงซานเหอเต็มไปด้วยความสงสัย มองประธานาธิบดีจีนด้วยแววตาที่ตกใจ พูดเสียงต่ำว่า “ผมเข้าใจแล้ว”

หลังจากที่หงซานเหอเดินจากไป ประธานาธิบดีก็ยืนขึ้นมา เดินไปยังข้างหน้าต่าง แล้วมองท้องฟ้าที่อยู่นอกหน้าตา แววตาเหมือนมีอะไรแอบแฝงอยู่

“หลินชางฉอง หวังว่าคุณจะสามารถเป็นเจียงร่อโจ๋คนต่อไป！”

……

หุบเขาเทพยา ควบคุมเส้นทางวิชาการกลั่นยาทั้งโลกบู๊