บริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ที่ห้องทำงานของประธานกรรมการ
หวางซูเฟินเพิ่งจะวางสายโทรศัพท์จากร้านสาขาแห่งหนึ่ง ก็รับสายจากร้านสาขาอีกแห่งหนึ่งต่อ โดยที่กิจการร้านอาหารภายใต้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปทั้งหมด แค่ภายในวันเดียว กิจการตกต่ำดำดิ่งลงไปอย่างน่าใจหาย
สามารถที่จะใช้คำพูดที่ว่าลูกค้าน้อยมากและเงียบเหงาเหลือเกินมาบรรยายถึงกิจการร้านอาหารภายใต้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ซึ่งก็คงไม่เกินเลยไปนัก
ร้านอาหารภายใต้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปกว่าสามสิบหกสาขา ภายในวันเดียว ขาดทุนเป็นจำนวนตัวเลขที่มากมายนับไม่ถ้วน
ฉินหลันเดินเข้ามาด้วยสีหน้าท่าทางที่เคร่งเครียด และพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า: “ท่านประธานกรรมการ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ท่านลองดูนี่สิ! ”
ฉินหลันได้นำใบโปรชัวร์ประชาสัมพันธ์ของบริษัทร้านอาหารภายใต้บริษัท หัวอัน กรุ๊ปยื่นให้กับหวางซูเฟิน
“ซุปอเนกประสงค์? โฆษณาแบบนี้ยังมีคนเชื่ออีกเหรอ? ” หวางซูเฟินไม่เข้าใจว่า ในตอนนี้ประชาชนทั่วไปคงไม่น่าจะโง่เขลา ที่จะหลงเชื่อโฆษณาที่น่าตลกขบขันแบบนี้ได้!
สิ่งที่ฉินหลันได้นำกลับมา ยังมีอีกหนึ่งถุงพลาสติก ซึ่งด้านในบรรจุซุปอเนกประสงค์ของบริษัทหัวอัน กรุ๊ป
“ท่านประธานกรรมการ คำโฆษณาประชาสัมพันธ์ของบริษัท หัวอัน กรุ๊ป เป็นความจริง! ”
“ซุปนี้ มีประสิทธิผลที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง! ”
“อะไรนะ! ” หวางซูเฟินตื่นตระหนกตกใจ: “มันเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน! ”
ไม่ว่าคนธรรมดาทั่วไปคนไหน ที่ได้ยินว่าบำรุงรักษาทุกโรคแบบนี้ ในตอนแรกต่างก็คงจะรู้สึกว่าเป็นการหลอกลวง หวางซูเฟินก็ไม่ยกเว้นเช่นกัน
ฉินหลันเดินเข้าไป นำซุปถ้วยนั้นวางลงบนโต๊ะทำงานของหวางซูเฟิน: “ท่านประธานกรรมการ ท่านลองดื่มสักคำก็คงจะทราบผลแล้ว! ”
หวางซูเฟินมองดูวัตถุดิบส่วนผสมในซุปถ้วยนั้นอย่างน่าสงสัย: “ในซุปนี้ก็ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลย! เก๋ากี๊ อินทผาลัม ลำไย......ก็เป็นเพียงแค่วัตถุดิบส่วนผสมธรรมดาทั่วไป มีสรรพคุณสามารถช่วยบำรุงร่างกายได้ แต่คงไม่มีสรรพคุณน่าอัศจรรย์ตามที่โฆษณาประชาสัมพันธ์ไว้อย่างแน่นอน! ”
พูดจบ หวางซูเฟินก็ได้ดื่มเข้าไปเล็กน้อย เพื่อจิบชิมรสชาติ เคี้ยวห้ละเอียดแล้วกลืนลง
“รสชาติไม่เลว ดีกว่าร้านอาหารของพวกเรามาก” หวางซูเฟินประเมินอย่างเป็นกลาง
ฉินหลันสีหน้าเคร่งเครียด ไม่ได้พูดจาอะไร เพียงแค่มองไปที่หวางซูเฟินอย่างเงียบ ๆ
ผ่านไปชั่วครู่ ทันใดนั้น หวางซูเฟินก็มีสีหน้าท่าทางที่เปลี่ยนไป โดยได้บิดต้นคอไปมาอย่างรุนแรง
“นี่......ต้นคอของฉันไม่เจ็บปวดแล้ว! ”
เพราะว่าช่วงนี้กิจการร้านอาหารของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปเกิดปัญหามากมาย เมื่อคืนหวางซูเฟินกว่าจะได้นอนก็ดึกดื่นแล้ว จึงทำให้นอนตกหมอน
เมื่อวานก็เจ็บไปทั้งวัน ขนาดหัวยังไม่กล้าหมุนเลย
แต่ว่า หลังจากที่ดื่มซุปเข้าไปหนึ่งคำ อาการปวดจากการนอนตกหมอนของเธอก็หายเป็นปกติในทันที!
หวางซูเฟินมองไปที่ฉินหลันด้วยความตกตะลึง ถ้าหากว่าเป็นเพราะประสิทธิผลของซุปถ้วยนี้ จริง ๆ บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปก็คงจะต้องพบกับปัญหาใหญ่ขึ้นแน่แล้ว
ฉินหลันทราบดีว่าหวางซูเฟินกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่ทันรอให้เธอถามออกมา ก็ได้พยักหน้าด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม: “ไม่ผิดแน่ เป็นเพราะประสิทธิผลของซุปถ้วยนี้ ฉันได้เคยลองกับตัวเองมาแล้ว”
“อีกทั้งฉันยังได้ไปทำการตรวจสอบมามากมาย กับผู้ที่เคยได้ดื่มน้ำซุปอเนกประสงค์ของบริษัท หัวอัน กรุ๊ป โดยได้แบ่งแยกทำการจดบันทึก ไม่ว่าจะเป็นโรคกระดูกคอเสื่อม หรือว่าโรคทาง นรีเวช ซึ่งทั่วไปจะมีอาการที่ดีขึ้น”
“ซุปนี้ตรงตามที่ทางบริษัท หัวอัน กรุ๊ปได้โฆษณาประชาสัมพันธ์เอาไว้ มีโรครักษาโรค ไม่มีโรคก็บำรุงร่างกาย! ”
หวางซูเฟินร่างกายทรุดลงทันที ถอนหายใจแล้วพูดว่า: “นี่มันใช่ซุปอเนกประสงค์ที่ไหนกันล่ะ มันคือยาทิพย์ยาวิเศษต่างหาก! บริษัท หัวอัน กรุ๊ปไปนำสูตรชนิดนี้มาจากที่ไหนกัน? ”
“ก่อนหน้านี้พวกเราทำไมถึงไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย? ”
ฉินหลันวิเคราะห์ว่า: “ฉันคิดว่าบริษัท หัวอัน กรุ๊ปน่าจะเพิ่งได้รับสูตรชนิดนี้เมื่อไม่นานมานี้ ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้ตอนที่ร้านอาหารของพวกเขาถูกกดดันอย่างหนักมาเป็นเวลานาน ถ้าหากว่ามีสูตรที่อัศจรรย์นี้แล้ว พวกเขาก็คงจะใช้มันไปตั้งนานแล้ว คงจะไม่รอจนถึงตอนนี้แน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...