“ผลกำไรห้าสิบเปอร์เซ็นต์! ” ฉินหลันตกใจ: “ท่านประธานกรรมการ นี่มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ! ”
หวางซูเฟินยิ้มเล็กน้อย: “ไม่มากเลย สูตรยานี้คุ้มค่ากับราคานี้! ”
“คุณหลิน นายเห็นด้วยไหม? ”
หลินหยุนส่ายศีรษะ: “ฉันไม่เห็นด้วย”
หวางซูเฟินกับฉินหลันขมวดคิ้ว หลินหยุนคงคิดที่จะต้องการราคาที่มากกว่านี้แน่เลย!
แต่ว่าตอนนี้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปกำลังอยู่ในช่วงวิกฤต โดยที่หลินหยุนมีสูตรยาอัศจรรย์ที่สามารถทำให้กิจการร้านอาหารภายใต้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปกลับมารุ่งโรจน์ขึ้นอีกครั้ง ซึ่งการเสนอราคาที่สูงก็ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา
ฉินหลันจ้องมองไปที่หลินหยุน: “ไอ้หนุ่มน้อย ท่านประธานกรรมการแบ่งผลกำไรให้นายครึ่งหนึ่ง นายยังไม่พอใจอีกเหรอ! นายรู้ไหมว่ากิจการร้านอาหารมีต้นทุนสูงมากแค่ไหน? ”
“ฉินหลัน! ” หวางซูเฟินจ้องมองไปที่ฉินหลัน ฉินหลันก็ไม่กล้าที่จะพูดขึ้นอีก
หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย แล้วก็มองไปที่ฉินหลันอย่างแปลกประหลาด: “พี่ฉินหลัน คุณอย่าเพิ่ง รีบร้อน รอฟังที่ฉันจะพูดให้จบก่อนสิ! ”
หลินหยุนเก็บรอยยิ้ม และพูดอย่างจริงจัง: “ฉันไม่ต้องการผลประโยชน์อะไรทั้งนั้น ของสิ่งนี้ฉันมอบให้ฟรี แต่ฉันต้องการที่จะให้ประธานกรรมการตกลงกับฉันเรื่องหนึ่ง วางใจได้ว่า เรื่องนี้ไม่ผิดกฎหมายของประเทศจีน และก็จะไม่ทำให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปสูญเสียผลกำไรแน่นอน”
หวางซูเฟินขมวดคิ้ว คิดไม่ออกว่าหลินหยุนกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่กันแน่
“คุณหลิน คุณคิดจะให้ฉันตกลงอะไรกับคุณล่ะ? ตอนนี้สามารถพูดออกมาได้เลย ถ้าหากว่าฉันสามารถทำได้ ฉันจะตกลงอย่างแน่นอน” หวางซูเฟินพูด
หลินหยุนส่ายศีรษะ: “ขอโทษด้วย เรื่องนี้แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังคิดไม่ออก แต่ฉันสามารถรับรองได้ว่า ท่านประธานกรรมการจะสามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย”
หวางซูเฟินครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน เธอคิดว่าหลินหยุนไม่มีทางที่จะให้ร้ายเธอ ซึ่งหากว่าไม่ใช่หลินหยุน ในการประชุมสุดยอดจงโจวนั้น บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปก็คงจะถูกกำจัดสิ้นซากไปแล้ว
“ตกลง ฉันสัญญากับคุณ เพียงแค่เรื่องนี้ไม่ฝ่าฝืนต่อกฎหมายของประเทศจีน ฉันจะต้องทำมันได้อย่างแน่นอน”
“ตกลงตามนี้! ” หลินหยุนดีใจจนยิ้มออกมา
ฉินหลันไม่วางใจอยู่บ้าง โดยที่ปฏิเสธผลกำไรห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่กลับต้องการคำมั่นสัญญาจากประธานกรรมการ
ไอ้หนุ่มนี้มันคิดจะทำอะไร?
หลินหยุนดีใจอย่างมาก ที่ได้รับคำมั่นสัญญาจากคุณแม่ ต่อไปเขาทำอะไรก็สามารถที่จะทำได้อย่างเต็มที่แล้ว หากว่าทำให้คุณแม่ไม่พอใจ ก็หยิบยกคำมั่นสัญญานี้ออกมาได้
ที่จริงแล้วตอนนี้หลินหยุนก็คิดออกแล้วว่าจะให้หวางซูเฟินตกลงเรื่องอะไรกับเขา ก็คือหากวันใดวันหนึ่งที่ทราบถึงสถานะของหลินหยุนแล้ว หวางซูเฟินห้ามที่จะโกรธเคือง
แต่ว่าตอนนี้ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ ไม่อย่างนั้นหวางซูเฟินคงจะเกิดความสงสัยเป็นแน่
เงินทอง อำนาจบารมีสำหรับหลินหยุนแล้ว มันก็เป็นเพียงแค่ความว่างเปล่า
แต่หนึ่งคำมั่นสัญญาของคุณแม่ สำหรับหลินหยุนก็เหมือนกับแผ่นทองอภัยโทษเลยทีเดียว!
บริษัท หัวอัน กรุ๊ป ที่ห้องทำงานของส้งหัวอัน
ส้งอันหมิงยังคงนั่งอยู่บนรถเข็น รายงานความเคลื่อนไหวของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปในช่วงที่ผ่านมา
“คุณพ่อ พูดไปก็น่าแปลก บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอยู่ดี ๆ ก็หยุดการขายทิ้งโรงแรมและร้านอาหารเหล่านั้นภายใต้บริษัทลง หวางซูเฟินคิดจะทำอะไรกันแน่? ”
ส้งหัวอันยิ้มเล็กน้อย: “หากว่าเธอไม่ขายทิ้ง ก็ดีเป็นอย่างมาก แบบนี้จะทำให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปล้มละลายลง แล้วพวกเราก็จะได้รับผลประโยชน์โดยไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลย”
“ข้าเพียงแต่กังวลว่า ไอ้หนุ่มหลินหยุนนั่นจะทำอะไรขึ้นมาอีก”
ส้งอันหมิงพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้ ต่อให้ไอ้หนุ่มนั่นมีพลังบู๊ที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่ว่าเขาคงจะไม่สามารถที่จะกลั่นยาได้หรอก? ”
ส้งหัวอันพยักหน้า: “นี่ก็จริงอยู่ ได้ยินเยนเป่ยเฟยพูดว่า หากต้องการที่จะเป็นนักกลั่นยา เงื่อนไขและคุณสมบัติค่อนข้างจะเข้มงวดมาก ไม่ใช่ว่ามีพลังบู๊ที่แกร่งกล้าแล้วก็จะสามารถทำได้”
“นายไปจัดเตรียมการให้พร้อม เมื่อกิจการร้านอาหารของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปถูกพวกเราโจมตีจนล้มไม่เป็นท่าแล้ว ก็จะได้เปิดสงครามกับบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอย่างเด็ดขาดในทันที! ”
ส้งอันหมิงดีอกดีใจ: “ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้! ”
หอจื่อหยุน ร้านอาหารสาขาหลักของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...