จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 354

“ผลกำไรห้าสิบเปอร์เซ็นต์! ” ฉินหลันตกใจ: “ท่านประธานกรรมการ นี่มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ! ”

หวางซูเฟินยิ้มเล็กน้อย: “ไม่มากเลย สูตรยานี้คุ้มค่ากับราคานี้! ”

“คุณหลิน นายเห็นด้วยไหม? ”

หลินหยุนส่ายศีรษะ: “ฉันไม่เห็นด้วย”

หวางซูเฟินกับฉินหลันขมวดคิ้ว หลินหยุนคงคิดที่จะต้องการราคาที่มากกว่านี้แน่เลย!

แต่ว่าตอนนี้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปกำลังอยู่ในช่วงวิกฤต โดยที่หลินหยุนมีสูตรยาอัศจรรย์ที่สามารถทำให้กิจการร้านอาหารภายใต้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปกลับมารุ่งโรจน์ขึ้นอีกครั้ง ซึ่งการเสนอราคาที่สูงก็ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา

ฉินหลันจ้องมองไปที่หลินหยุน: “ไอ้หนุ่มน้อย ท่านประธานกรรมการแบ่งผลกำไรให้นายครึ่งหนึ่ง นายยังไม่พอใจอีกเหรอ! นายรู้ไหมว่ากิจการร้านอาหารมีต้นทุนสูงมากแค่ไหน? ”

“ฉินหลัน! ” หวางซูเฟินจ้องมองไปที่ฉินหลัน ฉินหลันก็ไม่กล้าที่จะพูดขึ้นอีก

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย แล้วก็มองไปที่ฉินหลันอย่างแปลกประหลาด: “พี่ฉินหลัน คุณอย่าเพิ่ง รีบร้อน รอฟังที่ฉันจะพูดให้จบก่อนสิ! ”

หลินหยุนเก็บรอยยิ้ม และพูดอย่างจริงจัง: “ฉันไม่ต้องการผลประโยชน์อะไรทั้งนั้น ของสิ่งนี้ฉันมอบให้ฟรี แต่ฉันต้องการที่จะให้ประธานกรรมการตกลงกับฉันเรื่องหนึ่ง วางใจได้ว่า เรื่องนี้ไม่ผิดกฎหมายของประเทศจีน และก็จะไม่ทำให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปสูญเสียผลกำไรแน่นอน”

หวางซูเฟินขมวดคิ้ว คิดไม่ออกว่าหลินหยุนกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่กันแน่

“คุณหลิน คุณคิดจะให้ฉันตกลงอะไรกับคุณล่ะ? ตอนนี้สามารถพูดออกมาได้เลย ถ้าหากว่าฉันสามารถทำได้ ฉันจะตกลงอย่างแน่นอน” หวางซูเฟินพูด

หลินหยุนส่ายศีรษะ: “ขอโทษด้วย เรื่องนี้แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังคิดไม่ออก แต่ฉันสามารถรับรองได้ว่า ท่านประธานกรรมการจะสามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย”

หวางซูเฟินครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน เธอคิดว่าหลินหยุนไม่มีทางที่จะให้ร้ายเธอ ซึ่งหากว่าไม่ใช่หลินหยุน ในการประชุมสุดยอดจงโจวนั้น บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปก็คงจะถูกกำจัดสิ้นซากไปแล้ว

“ตกลง ฉันสัญญากับคุณ เพียงแค่เรื่องนี้ไม่ฝ่าฝืนต่อกฎหมายของประเทศจีน ฉันจะต้องทำมันได้อย่างแน่นอน”

“ตกลงตามนี้! ” หลินหยุนดีใจจนยิ้มออกมา

ฉินหลันไม่วางใจอยู่บ้าง โดยที่ปฏิเสธผลกำไรห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่กลับต้องการคำมั่นสัญญาจากประธานกรรมการ

ไอ้หนุ่มนี้มันคิดจะทำอะไร?

หลินหยุนดีใจอย่างมาก ที่ได้รับคำมั่นสัญญาจากคุณแม่ ต่อไปเขาทำอะไรก็สามารถที่จะทำได้อย่างเต็มที่แล้ว หากว่าทำให้คุณแม่ไม่พอใจ ก็หยิบยกคำมั่นสัญญานี้ออกมาได้

ที่จริงแล้วตอนนี้หลินหยุนก็คิดออกแล้วว่าจะให้หวางซูเฟินตกลงเรื่องอะไรกับเขา ก็คือหากวันใดวันหนึ่งที่ทราบถึงสถานะของหลินหยุนแล้ว หวางซูเฟินห้ามที่จะโกรธเคือง

แต่ว่าตอนนี้ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ ไม่อย่างนั้นหวางซูเฟินคงจะเกิดความสงสัยเป็นแน่

เงินทอง อำนาจบารมีสำหรับหลินหยุนแล้ว มันก็เป็นเพียงแค่ความว่างเปล่า

แต่หนึ่งคำมั่นสัญญาของคุณแม่ สำหรับหลินหยุนก็เหมือนกับแผ่นทองอภัยโทษเลยทีเดียว!

บริษัท หัวอัน กรุ๊ป ที่ห้องทำงานของส้งหัวอัน

ส้งอันหมิงยังคงนั่งอยู่บนรถเข็น รายงานความเคลื่อนไหวของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปในช่วงที่ผ่านมา

“คุณพ่อ พูดไปก็น่าแปลก บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอยู่ดี ๆ ก็หยุดการขายทิ้งโรงแรมและร้านอาหารเหล่านั้นภายใต้บริษัทลง หวางซูเฟินคิดจะทำอะไรกันแน่? ”

ส้งหัวอันยิ้มเล็กน้อย: “หากว่าเธอไม่ขายทิ้ง ก็ดีเป็นอย่างมาก แบบนี้จะทำให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปล้มละลายลง แล้วพวกเราก็จะได้รับผลประโยชน์โดยไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลย”

“ข้าเพียงแต่กังวลว่า ไอ้หนุ่มหลินหยุนนั่นจะทำอะไรขึ้นมาอีก”

ส้งอันหมิงพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้ ต่อให้ไอ้หนุ่มนั่นมีพลังบู๊ที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่ว่าเขาคงจะไม่สามารถที่จะกลั่นยาได้หรอก? ”

ส้งหัวอันพยักหน้า: “นี่ก็จริงอยู่ ได้ยินเยนเป่ยเฟยพูดว่า หากต้องการที่จะเป็นนักกลั่นยา เงื่อนไขและคุณสมบัติค่อนข้างจะเข้มงวดมาก ไม่ใช่ว่ามีพลังบู๊ที่แกร่งกล้าแล้วก็จะสามารถทำได้”

“นายไปจัดเตรียมการให้พร้อม เมื่อกิจการร้านอาหารของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปถูกพวกเราโจมตีจนล้มไม่เป็นท่าแล้ว ก็จะได้เปิดสงครามกับบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอย่างเด็ดขาดในทันที! ”

ส้งอันหมิงดีอกดีใจ: “ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้! ”

หอจื่อหยุน ร้านอาหารสาขาหลักของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

เชฟอ้วนถือช้อนขึ้น: “ประธานกรรมการ ข้าก็ลองชิมดูก่อน! ”

“ตามสบายเลย! ” หวางซูเฟินยิ้มและพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

เชฟอ้วนยิ้มอย่างเย็นชาให้กับหลินหยุน ตักซุปขึ้นมา แล้วก็ค่อย ๆ ดื่มเข้าไป

เพิ่งดื่มเพียงคำแรก เขาก็ถึงกับตะลึงขึ้นเล็กน้อย

“น่าแปลกเสียจริง วันนี้รสชาติของซุปถ้วยนี้อร่อยกว่าเมื่อก่อนเป็นสิบเท่า! ดื่มลื่นชุ่มคอ แถมยังมีรสชาติเฉพาะที่เป็นกลิ่นจากธรรมชาติที่สดชื่น ซึ่งก็เหมือนกับได้ออกจากเมืองที่มีมลพิษ ไปยัง ป่าเขาในช่วงหลังฝนตกแล้วหายใจสูดรับอากาศที่เป็นธรรมชาติ”

จากนั้น เขาก็ดื่มอีกหนึ่งคำใหญ่

ตอนนี้ แขนขวาของเขาที่ถือมีดหั่นผักเป็นเวลานาน จนทำให้เกิดอาการปวดเมื่อยนั้น นึกไม่ถึงว่าเพียงชั่วครู่ก็ไม่มีอาการเจ็บปวดแล้ว

“นี่มัน......” เชฟอ้วนมองไปที่หลินหยุนด้วยความตกตะลึง

หลินหยุนยังคงเอามือสองข้างล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง สีหน้าท่าทางเฉยเมย

ฉินหลันยิ้มและพูดติดตลกว่า: “เชฟฟ่าง เป็นอย่างไรบ้าง? ”

“ภาพลวงตา คงเป็นภาพลวงตาอย่างแน่นอน! ”

เชฟอ้วนแอบหยิกเนื้อตนเองหนึ่งครั้ง จนปวดจนต้องแสยะปาก แต่สามารถที่จะพิสูจน์ได้ว่าทุกอย่างไม่ใช่ภาพลวงตา

ครั้งนี้ ในที่สุดเชฟอ้วนก็เชื่อแล้ว

“ประธานกรรมการ ผู้ช่วยฉิน และชายหนุ่มคนนี้ สามารถบอกข้าได้ไหมว่าในน้ำนี้ ได้เพิ่มใส่อะไรเข้าไปบ้าง? นี่มันช่างน่าอัศจรรย์เสียจริง! ” เชฟอ้วนมีสีหน้าท่าทางที่น้อมรับในคำแนะนำ

หวางซูเฟินกับฉินหลันไม่ได้รีบที่จะตอบเชฟอ้วนกลับไป แต่เดินเข้าไปข้างหน้าพร้อมกัน หยิบช้อนสองคันขึ้นมา ตักดื่มกันคนละคำ

ทันใดนั้น ทั้งสองคนหลับตาและแสดงท่าทางที่สุขสบายใจ