จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 360

เมืองหลวง สถาบันวิจัยที่ครบวงจรที่สุดของประเทศจีน

ชายชราในชุดคลุมสีขาว เดินเข้ามาในห้องปฏิบัติการทดลองปลอดเชื้อสีขาว

นักวิจัยชั้นยอดหลายคนที่อยู่ในห้องปฏิบัติการทดลอง แสดงท่าทางเคารพนอบน้อม

“ท่านหลิว ทำไมท่านถึงต้องมาด้วยตนเองเลย มีเรื่องอะไรเหรอ เพียงแค่สั่งการให้กับทุกคนเท่านี้ ก็ได้แล้ว! ”

ท่านหลิวหัวเราะเหอะเหอะแล้วพูดว่า: “ทำไม พวกคุณรังเกียจว่าข้าแก่ชราเกินไปแล้วใช่ไหม? ”

“เปล่าสักหน่อย ร่างกายของท่านหลิวทำให้พวกเราต่างก็อิจฉากันมาโดยตลอด! ”

“พอได้แล้ว พวกเราเริ่มกันเถอะ! ” ถ้าหากสามารถตรวจสอบส่วนผสมในซุปถ้วยนี้ออกมาได้ ก็จะถือว่าเป็นความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่และสำคัญมากสำหรับวงการแพทย์ในจีนของพวกเรา!

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ไม่ว่าเจ้าหน้าที่จะทำการตรวจสอบมากหลายหลายครั้งแล้วก็ตาม แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการอยู่ดี

“ท่านหลิว ไม่สำเร็จ! พวกเราทำการตรวจสอบมากมายหลากหลายรูปแบบเป็นสิบกว่าครั้งแล้ว ส่วนประกอบในซุปนี้ ก็เป็นเพียงวัตถุดิบธรรมดาทั่วไป เหมือนกับซุปธรรมดาทั่วไป ไม่มีความแตกต่างอะไรเลย”

ท่านหลิวถอนหายใจ: “ข้าทราบแล้ว”

ออกมาจากห้องปฏิบัติการทดลอง ท่านหลิวมีท่าทางที่จำใจ: “ดูเหมือนว่าถ้าหากต้องการทราบสูตรของซุปนี้อย่างชัดเจน จำเป็นต้องไปมณฑลจงโจวเพื่อสอบถามประธานกรรมการบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปด้วยตนเองแล้ว”

“ถ้าหากนำสูตรของซุปนี้ มาปรุงแต่งขึ้นเป็นยาโดยเฉพาะ และใช้ไปทั่วทั้งประเทศจีนที่กว้างใหญ่ นั่นคงจะเป็นเรื่องที่ดีและสร้างความสุขให้กับประชาชนชาวจีนกันถ้วนหน้า! ”

ท่านหลิวรีบโทรศัพท์ไปหาหลานสาวของตน: “เสี่ยวหาน ไปมณฑลจงโจวเป็นเพื่อนข้าอีกสักรอบหนึ่งนะ! ”

มณฑลจงโจว สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา ที่ห้องทำงานของเจิ้งหยางรองผู้บัญชาการ

เยนเป่ยเฟย ส้งหัวอันนั่งอยู่บนโซฟาที่ใกล้กับหน้าต่าง จิบชาอยู่อย่างสงบ

เจิ้งหยางที่ทั้งร่างกายมีแต่ไขมัน นั่งอยู่ด้านหลังของโต๊ะทำงาน ยกแก้วน้ำชาในมือขึ้น ยิ้มและพูดว่า: “คุณเยน ท่านประธานส้ง นี่คือของขวัญที่ผู้จัดการโรงงานยาแห่งหนึ่งมอบให้ข้า ซึ่งก็คือชาทิกวนอิมระดับพรีเมี่ยม ทั้งสองท่านลองลิ้มชิมรสชาติดูสิ! ”

“เชิญ! ” เยนเป่ยเฟยยกแก้วชาขึ้น ดื่มไปคำหนึ่ง: “ชาชั้นยอด! ”

“สามารถทำให้คุณเยนถูกปากได้ ถือเป็นเกียรติของข้าจริง ๆ! ” เจิ้งหยางยิ้มและพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

“ผู้บัญชาการเจิ้ง ผู้หญิงคนนั้นแห่งบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป มาหาท่านแล้วหรือยัง? ” เยนเป่ยเฟย ถามขึ้นด้วยรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์

เจิ้งหยางกระหยิ่มยิ้มย่อง: “ได้เคยโทรศัพท์มาหาลูกน้องของข้าแล้ว แต่ข้าไม่ได้สนใจเธอ”

เยนเป่ยเฟยพุดขึ้นด้วยความกังวลว่า: “วิธีการนี้สามารถที่จะทำให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปล้มลงได้เหรอ? เพราะว่าที่จริงพวกเราก็ไม่มีหลักฐานที่เกี่ยวกับวัตถุดิบส่วนผสมที่ผิดกฎหมายเลย”

เจิ้งหยางหัวเราะเหอะเหอะ: “เรื่องแบบนี้ ไม่จำเป็นที่จะต้องมีหลักฐานอะไรเลย เพียงแค่ยื้อเธอเอาไว้สิบวันหรือครึ่งเดือน พวกเธอก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากความผิดที่เกิดขึ้นได้! ”

“ต่อให้ปลดปล่อยพวกเธอหลังจากที่เหตุการณ์จบลง ก็คงไม่มีใครที่จะกล้าซื้อซุปสมุนไพรบำรุงร่างกายของพวกเธออีก”

เยนเป่ยเฟยพูดชื่นชมว่า: “ถึงอย่างไรผู้บัญชาการเจิ้งก็มีวิธีการที่เจ๋งอยู่แล้ว! ”

เจิ้งหยางมองไปที่เยนเป่ยเฟยด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์: “คุณเยน หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว ที่ท่านได้ตกลงกับข้าไว้เรื่องเพลงฝึกบู๊ ห้ามกลับคืนคำโดยเด็ดขาดนะ! ”

“วางใจได้ ตระกูลเยนของข้าเป็นถึงวงศ์ตระกูลนักบู๊ที่สูงศักดิ์ เพลงฝึกบู๊มากมายนับไม่ถ้วน หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว จะมอบให้ท่านอย่างแน่นอน! ” เยนเป่ยเฟยพูดให้คำมั่นสัญญา

“ตกลง ถ้าอย่างนั้นข้าก็ขอขอบคุณคุณเยนล่วงหน้า! ” เจิ้งหยางท่าทางตื่นเต้นดีใจ ความสามารถของตระกูลเยนนั้นเขาได้ฟังมาก่อนหน้านี้แล้ว โดยที่เขาวาดฝันเอาไว้ว่าอยากจะเป็นนักบู๊ แต่เพลงฝึกบู๊นั้นล้ำค่ามาก เขาไม่สามารถมีในครอบครองได้

ต้องเป็นตระกูลเยนแบบนี้ที่เป็นวงศ์ตระกูลนักบู๊ที่สูงศักดิ์ จึงไม่ได้สนใจอะไรมากนักเกี่ยวกับ เพลงฝึกบู๊

แม้ว่าเจิ้งหยางจะผ่านพ้นอายุของการฝึกฝนบู๊แล้ว แต่เขามีลูกชาย เขาสามารถที่จะนำเพลงฝึกบู๊นี้ไว้เป็นมรดกล้ำค่าสำหรับสืบทอดตระกูล ต่อไปตระกูลเจิ้งของเขาก็จะกลายเป็นวงศ์ตระกูลนักบู๊ที่สูงศักดิ์ด้วยเช่นกัน

ส้งหัวอันที่นั่งอยู่ด้านข้างรู้สึกตกตะลึงในใจบ้างเล็กน้อย

“ข้าว่าที่เจิ้งหยางคนนี้กล้าถึงขนาดเสี่ยงอันตรายอย่างมากเพื่อช่วยเหลือเยนเป่ยเฟย ที่จริงแล้วเยนเป่ยเฟยเตรียมที่จะมอบเพลงฝึกบู๊ให้เขาเป็นสิ่งตอบแทนนี่เอง! ”

“เยนเป่ยเฟยยอมที่จะให้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ! ”

เวลานี้ ด้านนอกมีคนเคาะประตูขึ้น

“เข้ามาได้! ” เจิ้งหยางพูดด้วยเสียงที่จริงจัง

“ผู้บัญชาการเจิ้ง ประธานกรรมการบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปต้องการพบท่าน! ” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเปิดประตูแล้วพูดขึ้น

ท่านหลิวกับหลิวจื่อหานลงมาจากรถแท็กซี่ แล้วแหงนมองไปที่อักษรสี่ตัว บริษัท ตงหวาง กรุ๊ป บนตึกอาคาร แล้วก็เบาใจลงเล็กน้อย

“ก็คือที่นี่ พวกเราเข้าไปด้านในกันเถอะ! ”

“คุณปู่ ระวังขั้นบันได! ” หลิวจื่อหานพูดเตือน

ในห้องโถง พนักงานต้อนรับหญิงที่สวยงาม ใบหน้ามีรอยยิ้มที่สุภาพทางการ: “ขอประทานโทษ ท่านประธานกรรมการของพวกเราไม่อยู่! ”

หลิวจื่อหานขมวดคิ้ว ถามขึ้นว่า: “แล้วเธอไปไหนเหรอ? ”

“เรื่องนี้ฉันก็ไม่ทราบแน่ชัด” พนักงานต้อนรับหญิงพูดขึ้นอย่างสุภาพ

หลิวจื่อหานมองไปที่คุณปู่ ถามขึ้นว่า: “เอาอย่างไรกันดีคุณปู่? หรือว่าจะให้ฉันโทรศัพท์หาคนเพื่อช่วยสอบถาม? ”

ท่านหลิวส่ายศีรษะ: “ไม่ต้อง พวกเราก็รอกันอยู่ที่นี่แล้วกัน! ”

“งั้นก็ตามนี้! ” แม้ว่าหลิวจื่อหานจะไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ขัดขืนท่านหลิวไม่ได้

พนักงานต้อนรับหญิงถามขึ้นว่า: “ขอถามหน่อยว่าพวกคุณมาหาท่านประธานกรรมการมีธุระอะไรเหรอ? ”

ท่านหลิวพูดว่า: “ไม่มีธุระอะไรพิเศษ ข้าก็เพียงจะสอบถามและขอคำแนะนำบางเรื่องเกี่ยวกับซุปสมุนไพรบำรุงร่างกายนั้น”

“ขอประทานโทษจริง ๆ ซุปสมุนไพรบำรุงร่างกายเกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อย ท่านประธานกรรมการเหมือนกับว่าจะไปจัดการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเหล่านี้” พนักงานต้อนรับหญิงพูดขึ้น

“เกิดปัญหาอะไรขึ้นงั้นเหรอ? ” ท่านหลิวขมวดคิ้วและถามขึ้น

พนักงานต้อนรับหญิงพูดเบา ๆ ว่า: “เมื่อสองวันก่อน เจ้าหน้าที่จากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยามาที่ร้านอาหาร แล้วบอกว่าพวกเราทำโฆษณาประชาสัมพันธ์หลอกลวงผู้คน ประกอบวิชาการแพทย์โดยไม่มีใบอนุญาต ทำให้ร้านอาหารของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปทั้งหมด ได้ถูกสั่งปิดกิจการเป็นที่เรียบร้อย”

“ท่านประธานกรรมการของพวกเราถามไปตั้งหลายรอบแล้ว ทางสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยานั้นก็บอกตลอดว่าผลการตรวจสอบยังไม่ออกมา ยืดเยื้อมาก็หลายวันแล้ว ท่านประธานกรรมการอดทนรอต่อไปไม่ไหว ช่วงเช้าของวันนี้จึงไปที่สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา”

ท่านหลิวมีสีหน้าที่เคร่งขรึม: “ข้าเข้าใจแล้ว”

“เสี่ยวหาน พวกเราไปสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยากัน”