จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 366

เจิ้งหยางส่งหวางซูเฟินกับหลินหยุนและคนอื่นๆกลับไป

หลังจากที่หลินหยุนกลับไปแล้ว ส้งหัวอันก็นั่งบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าซีดเซียว ทั่วร่างเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ และดูเหมือนว่าร่างกายจะสูญเสียพละกำลังทั้งหมด

แม้ว่าครั้งนี้ส้งหัวอันไม่ตาย แต่หัวใจของเขาตายไปแล้ว ถูกพลังอำนาจมหาศาลของหลินหยุนฆ่าโดยตรง!

ปรมาจารย์ท่านหนึ่งที่เรียนรู้และสัมผัสได้ถึงจิตกระบี่ แต่ถูกหลินหยุนฆ่าตายอย่างง่ายดาย

แล้วความแข็งแกร่งของหลินหยุน อยู่ในแดนไหน?

มีคนอย่างหลินหยุนที่คอยช่วยบริษัทตงหวางกรุ๊ป แล้วเขาจะขัดแย้งกับบริษัทตงหวางกรุ๊ปได้อย่างไร?

เมื่อมองไปที่ศพของกู่เยว่หวาที่ยังอยู่ในห้อง ส้งหัวอันรู้สึกหดหู่ใจสุดๆ และจากไปอย่างเงียบๆ

หลังจากส่งหลินหยุนและคนอื่นๆกลับไปแล้ว เจิ้งหยางก็กลับมาที่สำนักงาน

เช่นเดียวกับส้งหัวอัน ร่างกายคล้ายกับหมดเรี่ยวแรง แล้วนอนลงบนเก้าอี้หนังนุ่ม

ศพของกู่เยว่หวายังคงอยู่ อีกนิดเดียว เขาก็เกือบจะจบชีวิตลงเหมือนกับกู่เยว่หวา

ความหวาดผวาเหมือนได้เดินผ่านยมทูตมาแล้ว พอที่จะทำให้เขาจดจำไปชั่วชีวิต

ให้คนทำความสะอาดศพของกู่เยว่หวากับเยนเป่ยเฟยอย่างเงียบๆ รวมถึงสำนักงานที่เกือบจะพังพินาศ เจิ้งหยางได้เขียนเอกสารชุดหนึ่งอย่างเงียบๆ เพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่กับผู้บัญชาการตามความเป็นจริง

บริษัทตงหวางกรุ๊ป ออฟฟิศท่านประธาน

หวางซูเฟินนั่งบนเก้าอี้ข้างโต๊ะทำงาน ฉินหลันรินชาให้ท่านหลิวและหลินหยุน

เพียงแต่ว่า หลินหยุนสังเกตเห็นอย่างชัดเจน ขณะที่ฉินหลันรินชาให้เขา มือที่ละเอียดอ่อนของเธอสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าหวาดกลัวหลินหยุนเล็กน้อย

หลินหยุนเข้าใจความคิดของฉินหลัน แม้ว่าฉินหลันจะเป็นผู้ช่วยมือขวาของหวางซูเฟิน แต่ว่า เธอก็เป็นเพียงคนธรรมดา

สำหรับพฤติกรรมของหลินหยุนที่ฆ่าคนอย่างเด็ดขาดเช่นนี้ ฉินหลันไม่กล้าแม้แต่จะคิด แต่ตอนนี้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง และก็ยังเป็นคนที่คุ้นเคย

เรื่องสะเทือนจิตใจเช่นนั้น ชั่วขณะไม่มีใครสามารถยอมรับได้

เช่นเดียวกับเพื่อนหรือเพื่อนร่วมชั้นรอบตัวที่คุ้นเคย จู่ๆก็กลายเป็นฆาตกร นอกจากความไม่เชื่อแล้ว คงจะมีความหวาดกลัวอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม สายตาของสาวน้อยหลิวจื่อหานที่มองหลินหยุน ก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง

คนที่มีความกตัญญูและความแค้นอย่างหลินหยุน และพฤติกรรมการฆ่าที่เด็ดขาดเช่นนี้ สำหรับสาวน้อยคนนี้ ช่างถูกใจเธอเหลือเกิน

เธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องของหลินหยุน แต่เนื่องจากต้องเกรงใจคุณปู่ เธอจึงไม่ค่อยกล้าแสดงออกมากเกินไป

ในท้ายที่สุด หวางซูเฟินเป็นผู้เปิดการสนทนา

“ท่านหลิว ท่านเดินทางมาตั้งไกลเพื่อมาหาฉัน ไม่ทราบว่ามีธุระอะไร?” หวางซูเฟินมีท่าทางที่สุภาพมาก

ท่านหลิวมีฐานะสูงส่ง ซื่อตรงและเสียสละ อุทิศตนเพื่อรับใช้ประเทศชาติและประชาชน และยังช่วยเหลือเธอ ไม่ว่าเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวเธอก็ควรจะขอบคุณท่านหลิว

หลิวกั๋วต้องก็สุภาพมากเช่นกัน “ท่านประธานหวาง ที่จริงที่ฉันมาครั้งนี้เพื่อสูตรซุปยาจีนเพื่อสุขภาพยาโดยเฉพาะ!”

ท่านหลิวพูดต่อว่า “ไม่ขอปิดปัง ฉันได้ให้นักศึกษาของสถาบันวิจัยชิงหวาช่วยฉันตรวจสอบวัตถุดิบในซุป แต่ฉันใช้เครื่องมือที่ล้ำหน้า ก็ยังแยกแยะวัตถุดิบในน้ำซุปไม่ได้”

“เพียงแต่ว่า ประสิทธิภาพของซุปนั้น ทำให้ตกตะลึง! ฉันคิดว่า ถ้าสามารถนำสูตรน้ำซุป มาประยุกต์ใช้ในทางการแพทย์ คงจะช่วยคนจำนวนมากที่ทรมานจากความเจ็บป่วยได้อย่างแน่นอน

สายตาของท่านหลิวมองไปที่หลินหยุน “ถ้ามีวันนั้นจริงๆ คนที่คิดค้นสูตรนี้จะเป็นวีรบุรุษที่สร้างความสุขต่อมวลชน!”

สายตาของหวางซูเฟินกวาดไปมองระหว่างท่านหลิวและหลินหยุน และเข้าใจว่า คิดว่าท่านหลิวคงรู้อยู่แล้วว่า ใครคือเจ้าของสูตรที่แท้จริง

หวางซูเฟินยิ้ม และพูดว่า “ท่านหลิว ไม่ขอปิดปัง คุณหลินเป็นผู้จัดเตรียมสูตรนี้ ดังนั้น การตัดสินใจขึ้นอยู่กับคุณหลิน”

ทัศนคติของหวางซูเฟินที่มีต่อหลินหยุน ชั่วขณะรู้สึกห่างเหิน นับถือแต่ความรู้สึกเปลี่ยนแปลงไป

หลินหยุนเข้าใจอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าการฆ่ากู่เยว่หวากับเยนเป่ยเฟย แม้แต่แม่ของเขาก็แทบจะไม่สามารถยอมรับได้

ไม่ว่ายังไงที่นี่ก็คือโลกมนุษย์!

แต่ว่า เมื่อคิดว่าในอนาคตอาจมีเรื่องมากมายที่แม่และพี่ฉินหลันไม่สามารถยอมรับได้ หลินหยุนก็ไม่คิดจะอธิบาย