จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 366

เจิ้งหยางส่งหวางซูเฟินกับหลินหยุนและคนอื่นๆกลับไป

หลังจากที่หลินหยุนกลับไปแล้ว ส้งหัวอันก็นั่งบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าซีดเซียว ทั่วร่างเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ และดูเหมือนว่าร่างกายจะสูญเสียพละกำลังทั้งหมด

แม้ว่าครั้งนี้ส้งหัวอันไม่ตาย แต่หัวใจของเขาตายไปแล้ว ถูกพลังอำนาจมหาศาลของหลินหยุนฆ่าโดยตรง!

ปรมาจารย์ท่านหนึ่งที่เรียนรู้และสัมผัสได้ถึงจิตกระบี่ แต่ถูกหลินหยุนฆ่าตายอย่างง่ายดาย

แล้วความแข็งแกร่งของหลินหยุน อยู่ในแดนไหน?

มีคนอย่างหลินหยุนที่คอยช่วยบริษัทตงหวางกรุ๊ป แล้วเขาจะขัดแย้งกับบริษัทตงหวางกรุ๊ปได้อย่างไร?

เมื่อมองไปที่ศพของกู่เยว่หวาที่ยังอยู่ในห้อง ส้งหัวอันรู้สึกหดหู่ใจสุดๆ และจากไปอย่างเงียบๆ

หลังจากส่งหลินหยุนและคนอื่นๆกลับไปแล้ว เจิ้งหยางก็กลับมาที่สำนักงาน

เช่นเดียวกับส้งหัวอัน ร่างกายคล้ายกับหมดเรี่ยวแรง แล้วนอนลงบนเก้าอี้หนังนุ่ม

ศพของกู่เยว่หวายังคงอยู่ อีกนิดเดียว เขาก็เกือบจะจบชีวิตลงเหมือนกับกู่เยว่หวา

ความหวาดผวาเหมือนได้เดินผ่านยมทูตมาแล้ว พอที่จะทำให้เขาจดจำไปชั่วชีวิต

ให้คนทำความสะอาดศพของกู่เยว่หวากับเยนเป่ยเฟยอย่างเงียบๆ รวมถึงสำนักงานที่เกือบจะพังพินาศ เจิ้งหยางได้เขียนเอกสารชุดหนึ่งอย่างเงียบๆ เพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่กับผู้บัญชาการตามความเป็นจริง

บริษัทตงหวางกรุ๊ป ออฟฟิศท่านประธาน

หวางซูเฟินนั่งบนเก้าอี้ข้างโต๊ะทำงาน ฉินหลันรินชาให้ท่านหลิวและหลินหยุน

เพียงแต่ว่า หลินหยุนสังเกตเห็นอย่างชัดเจน ขณะที่ฉินหลันรินชาให้เขา มือที่ละเอียดอ่อนของเธอสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าหวาดกลัวหลินหยุนเล็กน้อย

หลินหยุนเข้าใจความคิดของฉินหลัน แม้ว่าฉินหลันจะเป็นผู้ช่วยมือขวาของหวางซูเฟิน แต่ว่า เธอก็เป็นเพียงคนธรรมดา

สำหรับพฤติกรรมของหลินหยุนที่ฆ่าคนอย่างเด็ดขาดเช่นนี้ ฉินหลันไม่กล้าแม้แต่จะคิด แต่ตอนนี้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง และก็ยังเป็นคนที่คุ้นเคย

เรื่องสะเทือนจิตใจเช่นนั้น ชั่วขณะไม่มีใครสามารถยอมรับได้

เช่นเดียวกับเพื่อนหรือเพื่อนร่วมชั้นรอบตัวที่คุ้นเคย จู่ๆก็กลายเป็นฆาตกร นอกจากความไม่เชื่อแล้ว คงจะมีความหวาดกลัวอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม สายตาของสาวน้อยหลิวจื่อหานที่มองหลินหยุน ก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง

คนที่มีความกตัญญูและความแค้นอย่างหลินหยุน และพฤติกรรมการฆ่าที่เด็ดขาดเช่นนี้ สำหรับสาวน้อยคนนี้ ช่างถูกใจเธอเหลือเกิน

เธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องของหลินหยุน แต่เนื่องจากต้องเกรงใจคุณปู่ เธอจึงไม่ค่อยกล้าแสดงออกมากเกินไป

ในท้ายที่สุด หวางซูเฟินเป็นผู้เปิดการสนทนา

“ท่านหลิว ท่านเดินทางมาตั้งไกลเพื่อมาหาฉัน ไม่ทราบว่ามีธุระอะไร?” หวางซูเฟินมีท่าทางที่สุภาพมาก

ท่านหลิวมีฐานะสูงส่ง ซื่อตรงและเสียสละ อุทิศตนเพื่อรับใช้ประเทศชาติและประชาชน และยังช่วยเหลือเธอ ไม่ว่าเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวเธอก็ควรจะขอบคุณท่านหลิว

หลิวกั๋วต้องก็สุภาพมากเช่นกัน “ท่านประธานหวาง ที่จริงที่ฉันมาครั้งนี้เพื่อสูตรซุปยาจีนเพื่อสุขภาพยาโดยเฉพาะ!”

ท่านหลิวพูดต่อว่า “ไม่ขอปิดปัง ฉันได้ให้นักศึกษาของสถาบันวิจัยชิงหวาช่วยฉันตรวจสอบวัตถุดิบในซุป แต่ฉันใช้เครื่องมือที่ล้ำหน้า ก็ยังแยกแยะวัตถุดิบในน้ำซุปไม่ได้”

“เพียงแต่ว่า ประสิทธิภาพของซุปนั้น ทำให้ตกตะลึง! ฉันคิดว่า ถ้าสามารถนำสูตรน้ำซุป มาประยุกต์ใช้ในทางการแพทย์ คงจะช่วยคนจำนวนมากที่ทรมานจากความเจ็บป่วยได้อย่างแน่นอน

สายตาของท่านหลิวมองไปที่หลินหยุน “ถ้ามีวันนั้นจริงๆ คนที่คิดค้นสูตรนี้จะเป็นวีรบุรุษที่สร้างความสุขต่อมวลชน!”

สายตาของหวางซูเฟินกวาดไปมองระหว่างท่านหลิวและหลินหยุน และเข้าใจว่า คิดว่าท่านหลิวคงรู้อยู่แล้วว่า ใครคือเจ้าของสูตรที่แท้จริง

หวางซูเฟินยิ้ม และพูดว่า “ท่านหลิว ไม่ขอปิดปัง คุณหลินเป็นผู้จัดเตรียมสูตรนี้ ดังนั้น การตัดสินใจขึ้นอยู่กับคุณหลิน”

ทัศนคติของหวางซูเฟินที่มีต่อหลินหยุน ชั่วขณะรู้สึกห่างเหิน นับถือแต่ความรู้สึกเปลี่ยนแปลงไป

หลินหยุนเข้าใจอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าการฆ่ากู่เยว่หวากับเยนเป่ยเฟย แม้แต่แม่ของเขาก็แทบจะไม่สามารถยอมรับได้

ไม่ว่ายังไงที่นี่ก็คือโลกมนุษย์!

แต่ว่า เมื่อคิดว่าในอนาคตอาจมีเรื่องมากมายที่แม่และพี่ฉินหลันไม่สามารถยอมรับได้ หลินหยุนก็ไม่คิดจะอธิบาย

ท่านหลิวเป็นคนใจเด็ด เมื่อได้ยินหลินหยุนตอบตกลง เขาก็ไม่ได้อยู่ต่อ

“ท่านประธานหวาง ลาก่อนมีวาสนาค่อยเจอกันใหม่!”

หวางซูเฟินยืนขึ้นเมื่อเห็นเขาจะกลับ ท่านหลิวเดินทางโดยสวัสดิภาพ!

หลังจากที่ท่านหลิวกลับไปแล้ว หวางซูเฟินก็คุยกับหลินหยุนเพียงลำพัง

ในออฟฟิศ ทัศนคติของหวางซูเฟินที่มีต่อหลินหยุนนั้น ต่อหน้านับถือแต่ไม่อยากใกล้ชิด

“คุณหลิน ต้องขอขอบคุณที่ช่วยให้เราพ้นจากสถานการณ์เลวร้ายในครั้งนี้!”

“ท่านประธานหวางไม่ต้องเกรงใจ ผมชื่นชมท่านมานานแล้ว ได้ร่วมมือกับท่าน มันเป็นเกียรติของผม” หลินหยุนพูดอย่างสุภาพ”

อยู่ต่อหน้าแม่เขา เขาไม่กล้าโอ้อวด

คำพูดของหลินหยุน หวางซูเฟินไม่เชื่ออย่างแน่

“คุณหลิน คุณช่วยฉันมามากแล้ว ถ้าคุณต้องการอะไร ก็พูดมาตรงๆ ไม่ต้องมาอ้อมค้อมกับฉัน” หวางซูเฟินยิ้ม

หลินหยุนดูไร้เดียงสา “ผมไม่ได้ต้องการอะไรเลย”

หวางซูเฟินพูดว่า “ในเมื่อคุณหลินไม่ยอมพูด ถ้าอย่างนั้นฉันจะตัดสินใจเอง รายได้ครึ่งหนึ่งจากซุปยาจีนเพื่อสุขภาพ แบ่งให้คุณหลิน คุณคิดอย่างไร?”

เมื่อเห็นการแสดงออกอย่างเด็ดเดี่ยวของหวางซูเฟิน หลินหยุนรู้ว่า ถ้าเขาปฏิเสธอีก เกรงว่าแม่ของเขาจะคิดว่าเขามีเจตนาอย่างอื่นจริงๆ

“ในเมื่อยังไงท่านประธานหวางก็จะให้ ก็ได้ ผมจะรับไว้”

“ในอนาคตผมจะให้คนส่งน้ำชี่ทิพย์ต่อไป แต่ซุปยาจีนเพื่อสุขภาพสามารถขายได้ในปริมาณที่จำกัดเท่านั้น และตอนนี้จะขายเฉพาะในพื้นที่จงโจวเท่านั้น

นี่คือการใช้ซุปยาจีนเพื่อสุขภาพเป็นตัวโฆษณา มากเกินไปจะทำให้เกิดผลเสีย

หวางซูเฟินพยักหน้า “ตกลง”