จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 371

ท่านหลิวสีหน้าท่าทางไม่ได้เคร่งเครียดธรรมดา แล้วก็เดินเข้าไปยังด้านข้างของหลินหยุน จากนั้นก็ยืนประจันหน้าอยู่ตรงข้ามกับหลินหยุน โดยไม่พูดไม่จาแม้แต่คำเดียว

หลินหยุนก็ลืมตาขึ้น มองไปที่ท่านหลิว โดยสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก

กรรมการทั้งสิบคนที่อยู่บนแท่นเวที ก็ได้มองมาทางนี้กันทั้งหมด ในแววตาเผยให้เห็นถึงความคาดหวัง

ราชาแพทย์ฉู่หยุนหวาก็มองมาทางนี้เช่นกัน โดยหรี่สายตาเล็กน้อย

ซ่างกวงเย่าสือที่มีสีหน้าสงบนิ่ง ในที่สุดก็แสดงออกถึงท่าทางที่เคารพเลื่อมใส ลมหายใจค่อยๆ แผ่วเบาลงบ้างเล็กน้อย

กู่เชียนซานก็มองไปที่ท่านหลิวด้วยสีหน้าท่าทางที่อยากรู้อยากเห็น

ฉู่หมิงเฉิงกับซ่างกวงชิงฉันพวกวัยรุ่นเหล่านี้ ยิ่งแทบที่จะชะเง้อยืดคอยาวออกมา เพื่อรอคอยฟังคำตอบของท่านหลิว

โจวชิงเหอกับโม่หัวถิง รวมถึงเซี่ยเจี้ยนโก๋คู่สามีภรรยาทั้งสองคน จิตใจเป็นกังวล โดยที่ไม่รู้ว่า ท่านหลิวจะนำข่าวดีหรือข่าวร้ายมาบอกกล่าวกัน

ภายในห้องโถงเงียบสงบอย่างผิดปกติ ถึงขนาดที่เข็มตกลงพื้นก็ยังได้ยินเสียง

นี่คือ ทันใดนั้นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาก็ดังขึ้น “ฮึ เห็นสีหน้าท่าทางที่เคร่งขรึมของประธานหลิวแล้ว ก็ทราบได้เลยว่า คงจะถูกไอ้หนุ่มหลินหยุนนั่นโกหกหลอกลวงเอาเสียแล้ว”

คนที่พูดขึ้น ก็คือกู่เซิงยู่

หลายคนต่างก็ได้คาดเดาอยู่ภายในใจ ตกลงว่าท่านหลิวประสบความสำเร็จในการกลั่นเมลาโนคอร์วันตินหรือไม่ ซึ่งคำพูดของกู่เซิงยู่ได้ทำให้ทุกคนหันเหคิดไปในทิศทางของความล้มเหลว

ต่อให้ท่านหลิวประสบความสำเร็จ ก็จะลดความตื่นตะลึงของทุกคนลง

เป็นไปตามนั้น มีบางคนก็เชื่อว่ามันคือความจริง จึงได้หัวเราะเยาะเย้ยตามและพูดว่า “ไอ้หนุ่มนี้ เขานึกว่าเขาเป็นใครกัน? กล้าที่มาจะจับผิดปัญหาตำรับยาของประเทศจีน ช่างเพ้อเจ้ออย่างที่สุดเสียจริงเชียว!"

“ถูกต้อง ไอ้หนุ่มนี้ช่างหลงระเริงเกินไปแล้ว ประธานหลิว คนแบบนี้ไม่เหมาะสมที่จะเข้าร่วมการแข่งขันราชาการแพทย์ ควรจะขับไล่เขาออกไป!"

“ใช่เลย การแข่งขันราชาการแพทย์คือเรื่องที่ศักดิ์สิทธิ์ อย่าได้ให้เขาคนรุ่นหลังผู้ที่หลงระเริงมาทำให้เกิดเป็นมลทินเลย!"

คนจำนวนหนึ่งตะโกนโวยวาย อยากที่จะเข้าไปรุมทำร้ายหลินหยุนจนทนไม่ไหวแล้ว

กรรมการผู้หนึ่งตะโกนขึ้นอย่างเคร่งขรึม “ทุกคนเงียบ! รอฟังว่าประธานหลิวจะชี้แจงอย่างไร”

ทุกคนจึงได้เบี่ยงเบนความสนใจ หันกลับมาสู่ที่ตัวของท่านหลิวอีกครั้ง

ท่านหลิวจ้องมองหลินหยุนอยู่นาน สีหน้าท่าทางค่อนข้างซับซ้อน มีทั้งความสงสัย ความปลาบปลื้มใจ และที่มากที่สุดคือความตกตะลึง!

จากนั้น ท่านหลิวที่อยู่ภายใต้สายตาของทุกคน ทันใดนั้นก็ได้โค้งคารวะให้กับหลินหยุน “คุณหลินคือผู้มีพรสวรรค์และความสามารถ ข้าเลื่อมใสยิ่งนัก!"

สถานที่แห่งนี้ได้เงียบกริบลง!

ทุกคนต่างก็เบิกตาโพลง มองดูภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเหลือเชื่อ

ผ่านไปสักพักหนึ่ง ทุกคนถึงได้สติกลับคืนมา!

“ไม่ใช่บอกว่าล้มเหลวแล้วหรอกเหรอ? แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกได้ว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะ?"

“ไม่ใช่ความรู้สึก มันประสบความสำเร็จแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นประธานหลิวจะโค้งคารวะให้กับเขาทำไมกันล่ะ?” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งพึมพำขึ้น

โม่หัวถิงกับเซี่ยเจี้ยนโก๋ ดีใจจนแทบจะปรบมือและตะโกนโห่ร้อง “ดี ดีเลย ดีมากเลย! หมอเทพหลินเก่งกาจมีความสามารถจริงๆ!"

ฉู่หมิงเฉิงลดเสียงลง และอุทานขึ้นด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่ “เป็นไปได้อย่างไรกัน! เขาสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงตำรับยาของชาวจีนได้จริงๆ ด้วย!"

ในดวงตาที่งดงามของซ่างกวงชิงฉัน เปล่งประกายแสงงดงาม “หลินหยุน นายช่างทำให้คน ตื่นตะลึงได้จริงๆ!"

ฉู่หยุนหวา ซ่างกวงเย่าสือ กู่เชียนซาน ต่างก็มีสีหน้าท่าทางที่แตกต่างกันออกไป แต่ว่า ความระแวดระวังในจิตใจของพวกเขาที่มีต่อหลินหยุนนั้น ก็ได้เพิ่มขึ้นอีกหลายระดับในทันที

“ไอ้หนุ่มน้อยนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว!"

เดิมทีใบหน้าที่งดงามของกู่เซิงยู่ ก็หม่นหมองเกือบที่จะมีน้ำตาไหลหยดออกมา “ช่างสมควรตาย ไม่นึกว่าเขาจะทำมันได้สำเร็จจริงๆ!"

“ดูจากสีหน้าท่าทางของท่านหลิวแล้ว เหมือนกับว่าเมลาโนคอร์วันตินนั้นจะล้ำค่าเป็นอย่างมาก ไอ้หนุ่มนี้ ช่างมีโชคชะตาที่ดีเสียจริง!"

หลินหยุนลุกยืนขึ้น ใช้มือข้างหนึ่งประคองร่างของท่านหลิวขึ้นเบาๆ และพูดว่า “ท่านหลิวเชิญลุกขึ้นเถอะ!"

ท่านหลิวจึงได้ยืนตัวตรงขึ้น แล้วมองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่จริงจัง และให้คำมั่นสัญญาว่า “คุณหลินวางใจได้ ที่คุณได้บอกวิธีการกลั่นยาให้กับข้านั้น ข้าจะไม่เปิดเผยออกมาเด็ดขาด นี่คือเกียรติยศสำหรับคุณเพียงคนเดียว หากว่าจะประกาศเผยแพร่ออกไป ก็คงจะได้รับความสนใจจากทั่วโลก หากว่าคิดจะจำหน่ายต่อ ก็สามารถมาหาข้าได้ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อให้ราคาได้ตรงตามที่คุณต้องการ”

ทุกคนตกตะลึงกันไปหมด!

เป็นที่สนใจจากทั่วโลก!

คำพูดของท่านหลิวที่ว่าเป็นที่สนใจจากทั่วโลกนั้น แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงระดับความล้ำค่าของเมลาโนคอร์วันติน

รางวัลโนเบลกลับยังเป็นรอง โดยเกรงว่าจะทำให้เป็นที่ครึกโครมโด่งดังไปทั่วโลก!

เวลานั้น ชื่อเสียงของหลินหยุนจะก้าวกระโดดจนเป็นที่รู้จักและโด่งดังไปทั่ว กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงระดับโลก!

สายตาของหลายคนที่มองมายังหลินหยุนนั้น เต็มไปด้วยความอิจฉา!

“ไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นผู้ที่สอนไอ้หนุ่มคนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะโชคดีได้ถึงขนาดนี้!"

“ใช่สิ ยังไงวัยรุ่นก็มีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว! แม้แต่ตำรับยาของประเทศจีนก็ยังกล้าที่จะตั้งข้อสงสัย ถ้าหากเปลี่ยนเป็นพวกเราที่อาวุโสเหล่านี้แล้ว ใครกล้าที่จะไม่เคารพตำรับยาของประเทศจีนกันล่ะ จิตใจเกรงว่าจะไม่สงบสุขเอาได้!"

“ถูกต้อง ก็คงจะมีเพียงแต่พวกวัยรุ่นที่ใจกล้าเท่านั้น ถึงจะมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวและมีโชคชะตาที่ดีแบบนี้!"

ทุกคนต่างก็ถือว่าความสำเร็จในการค้นพบเมลาโนคอร์วันตินของหลินหยุนนั้น ยกความดีความชอบให้กับความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวและโชคชะตา

ก็คงใช่ เพราะว่าหลินหยุนนั้นเป็นเพียงวัยรุ่นที่มีอายุแค่ยี่สิบปี ต่อให้ตอนนี้เขาจะประสบความสำเร็จจนทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง แต่ทุกคนส่วนใหญ่ต่างก็จะพูดว่าเขาโชคดีก็เท่านั้น

นอกจากว่าเขาสามารถประสบความสำเร็จหลายเรื่องที่ทำให้ทุกคนตกตะลึง แบบนี้จึงจะถือว่าเป็นความสามารถที่แท้จริงของเขา

ในบางครั้ง อายุก็เป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงความสามารถของคนคนหนึ่ง

หลินหยุนมองไปที่ท่านหลิว ที่มีสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมและเตรียมที่จะทำการให้คำสาบาน แล้วยิ้มเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า “ข้าจะนำวิธีการกลั่นยานี้ มอบให้กับท่านหลิวโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน และต่อไป ไม่ว่าจะทำการเผยแพร่หรือจะจำหน่ายต่อ ก็แล้วแต่ท่านว่าเลย”

ท่านหลิวตะลึงงันในทันที เหมือนกับว่าฟังไม่ชัดเจนอย่างไรอย่างนั้น และถามขึ้นด้วยเสียงที่สั่นว่า “คุณหลิน ที่คุณพูดเมื่อครู่นี้ สามารถพูดซ้ำอีกครั้งได้ไหม?"

หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ข้าพูดว่าวิธีการกลั่นยานี้ ข้ามอบให้กับท่าน ต่อไปจะนำไปใช้ทำอะไร ก็แล้วแต่ท่านเลย!"

ท่านหลิวขยับถอยหลังออกมาหลายก้าว และมองไปที่หลินหยุนด้วยความตกตะลึง “คุณหลิน เรื่องแบบนี้ คุณอย่าได้มาล้อเล่นกับข้าโดยเด็ดขาด คุณไม่รู้หรือไงว่าวิธีการกลั่นยานี้มีความล้ำค่ามากขนาดไหนกัน?"

“มันมากพอที่จะส่งผลกระทบไปทั่วทั้งโลกเลยทีเดียว!"

หลินหยุนกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม และพูดขึ้นว่า “ท่านหลิว ตอนนี้ข้าอยากรู้ว่า ข้าผ่านการทดสอบรอบแรกแล้วหรือยัง?"

ท่านหลิวมองไปที่หลินหยุนอย่างลึกซึ้ง เขามองออกว่า หลินหยุนไม่ได้ล้อเล่น เขาเต็มใจที่จะมอบวิธีกลั่นยานี้ให้กับเขาอย่างจริงใจ

แต่ว่า เขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมหลินหยุนถึงได้มอบวิธีการกลั่นยาที่ล้ำค่าอย่างมากที่สุดนี้ให้กับเขา?

อีกทั้งไม่ต้องการเงินค่าตอบแทนใดๆ แม้แต่น้อย!

“คุณหลิน เพราะอะไรเหรอ?" ท่านหลิวถามขึ้นด้วยเสียงที่สั่นไหว

หลินหยุนตอบอย่างจริงจังว่า “เพราะท่านคู่ควรเหมาะสม!"

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......” ท่านหลิวเงยหน้าหัวเราะขึ้น เสียงหัวเราะดังลั่น เต็มไปด้วยความฮึกเหิมเร่าร้อน

“ตกลง เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณหลินเชื่อมั่นและไว้ใจในตัวของข้า ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะรับของขวัญที่ยิ่งใหญ่นี้ของคุณเอาไว้ ข้ารับประกันต่อคุณหลินไว้ว่า ต่อไปนี้เมลาโนคอร์วันตินที่อยู่ในประเทศจีน จะประชาสัมพันธ์และแจกจ่ายให้ใช้ฟรี หากว่าผู้ใดกล้าที่จะลักลอบมีผลประโยชน์แต่เพียงเล็กน้อย จะต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสมมิอาจให้อภัยได้!"

คำมั่นสัญญานี้ของท่านหลิว คงจะขาดทุนเสียหายไปเป็นแสนล้านเลยก็ว่าได้

แต่ หลินหยุนเชื่อมั่นว่า ในเมื่อท่านหลิวกล้าที่จะให้คำมั่นสัญญาขนาดนี้ เขาก็คงจะสามารถปฏิบัติตามได้อย่างแน่นอน!

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงกับการกระทำของหลินหยุนอีกครั้งหนึ่งแล้ว!

“เขาได้มอบวิธีการกลั่นยาอันล้ำค่านี้ออกไปโดยที่ไม่รับค่าตอบแทนอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ?"

“ไอ้หนุ่มนี้มันบ้าไปแล้วหรือเปล่า? นั่นเป็นเกียรติยศที่เพียงพอจะทำให้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังไป ทั่วโลกได้เลยทีเดียว!"

“มอบให้กันแบบนี้ง่ายๆ เลยเหรอเนี่ยะ?"

ทุกคนต่างก็มีสีหน้าท่าทางที่แตกต่างกันออกไป มีทั้งเสียดาย อิจฉาริษยา และยิ้มหัวเราะอย่างเย็นชา

แต่ ที่มากที่สุดก็คืออาการตกตะลึง!

โจวชิงเหอมองไปที่หลินหยุน ด้วยสีหน้าที่เลื่อมใส “ผู้ที่เป็นแพทย์ สิ่งสำคัญที่สุดคือศีลธรรมทางการแพทย์ ส่วนคำว่าหมอเทพสองคำนี้ หมอเทพหลินคู่ควรและเหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง!"

“ถูกต้องเลย คู่ควรและเหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง!" โม่หัวถิงก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เลื่อมใส

แววตาของฉู่หยุนหวากับซ่างกวงเย่าสือเผยถึงความตกตะลึงออกมาบ้างเล็กน้อย “ไอ้หนุ่มนี้ คิดไม่ถึงว่าจะมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวขนาดนี้!"

“ช่างทำให้คนแปลกใจเสียจริง ตกลงว่าที่เขาต้องการมันคืออะไรกันแน่?"

กู่เชียนซานยิ้มอย่างแปลกประหลาด “น่าสนใจ น่าสนใจทีเดียว!"

ฉู่หมิงเฉิงกับซ่างกวงชิงฉันมีสีหน้าท่าทางอย่างเหลือเชื่อ “เขาได้มอบวิธีกลั่นยาอันล้ำค่านี้ให้แล้วจริงๆ ด้วย”

“ไม่เข้าใจเลยจริงๆ"