จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 373

ราชาแพทย์ฉู่หยุนหวา เมื่อตอนอายุสิบสองปี ก็สามารถท่องและจดจำตำรับยาของประเทศจีนได้อย่างชำนาญ

ตอนอายุสิบห้าปี ก็ประสบความสำเร็จเป็นที่รู้จักกันไปทั่วแล้ว ได้รับการขนานนามว่าหมอเทพ

หลายปีมานี้ ได้ศึกษาเรียนรู้ทั้งแพทย์แผนจีนและแพทย์แผนตะวันตก โดยเฉพาะวิชาการฝังเข็ม ที่เป็นการสืบทอดมาอย่างยาวนานของประเทศจีน จนมีความเชี่ยวชาญและเข้าใจอย่างลึกซึ้ง

วิชาการฝังเข็มปลิดชีพ กล่าวขานกันว่าสามารถที่จะยื้อแย่งชีวิตกับสวรรค์ ช่วยเหลือให้คนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

เขาจึงกลายเป็นราชาแพทย์ อย่างเหมาะสมและคู่ควรอย่างยิ่ง

ซ่างกวงเย่าสือ ทายาทแห่งวงศ์ตระกูลการแพทย์ บรรพบุรุษสามยุคต่างก็เป็นแพทย์ จึงได้ถ่ายทอดตำรับยาและสูตรยาที่เยี่ยมยอดนับไม่ถ้วน

เดิมทีเขาก็เป็นคนเรียบง่ายไม่คาดหวังอะไรสูง สงบเงียบพูดจาน้อย เพียงแค่ต้องการที่จะมีชื่อเสียงโด่งดังจากการแข่งขันราชาการแพทย์

นอกจากครั้งที่แล้วที่ได้ชิงชัยการเป็นราชาแพทย์กับฉู่หยุนหวา แต่ก็พลาดท่าเพียงนิดเดียว โดยผู้ป่วยที่ได้พบตรวจอาการทั่วไปนั้น นอกจากว่าเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาแล้ว ไม่มีการรักษาที่ผิดพลาดล้มเหลวสักรายเดียว

สำหรับกู่เชียนซาน เดิมก็อยู่ในวงศ์ตระกูลแพทย์แผนจีน แม้ว่าตระกูลกู่จะมีระดับความสามารถค่อนข้างต่ำในวงศ์ตระกูลแพทย์แผนจีน แต่คำโบราณได้กล่าวเอาไว้ว่าอูฐที่ผอมแห้งก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า ต่อให้เป็นเช่นนี้ วิชาการแพทย์ของกู่เชียนซานก็ไม่อาจจะมองข้ามได้ โดยเฉพาะครั้งนี้เขาได้เตรียมตัวมาพร้อมเลยทีเดียว

ผู้แข่งขันที่เหลืออีกแปดคนที่ได้ผ่านด่านทั้งสามรอบเข้ามา ต่างก็เป็นแพทย์ชื่อดัง ประชาชนใน แต่ละสถานที่ต่างก็เคารพยกย่องพวกเขาว่าเป็นบุคคลที่มีความสามารถขั้นเทพ

กล่าวได้ว่า การแข่งขันราชาการแพทย์ในครั้งนี้ คงจะเป็นการแข่งขันประลองความสามารถที่ดุเดือดอย่างแน่นอน!

โดยหากต้องการที่จะแสดงความสามารถอย่างโดดเด่นเหนือผู้อื่นแล้ว คงจะยากลำบากเท่ากับการขึ้นสวรรค์เลยก็ว่าได้

แต่ว่า ต้องเป็นราชาแพทย์ให้ได้เพียงเท่านั้น จึงจะสามารถได้รับสิทธิ์ในการท้าประลองกับผู้ปกครองดูแลวงศ์ตระกูลแพทย์แผนจีน ถึงจะช่วยเหลือให้เซี่ยเจี้ยนโก๋กลับคืนสู่ตระกูลเซี่ยได้

โม่หัวถิงพูดขึ้นอย่างกังวลว่า “ผู้เข้าแข่งขันในการแข่งขันราชาการแพทย์ในครั้งนี้ มีความสามารถที่เก่งกาจมาก! ข้าเป็นกังวลต่อหมอเทพหลินจริงๆ”

โจวชิงเหอกลับมีความเชื่อมั่นต่อหลินหยุนอย่างมาก “ท่านโม่ไม่ต้องกังวล ฉันเชื่อมั่นในความสามารถวิชาการแพทย์ของหมอเทพหลินอยู่แล้ว”

เซี่ยเจี้ยนโก๋กำหมัดสองข้างแน่น มองไปที่หลินหยุน ตื่นเต้นจนถึงขนาดพูดไม่ออก

จะสามารถกลับคืนสู่ตระกูลเซี่ยได้หรือไม่นั้น จะสามารถสมหวังกับปณิธานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของตนได้ไหม ก็ขึ้นอยู่กับหลินหยุนแล้ว

มือของโจวเฟินแอบจับไปที่มือที่สั่นของเซี่ยเจี้ยนโก๋ ปลอบใจด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันเชื่อมั่นในตัวหลินหยุน ในเมื่อเขาสัญญากับคุณแล้ว ก็คงจะทำสำเร็จได้แน่นอน”

“อืม” เซี่ยเจี้ยนโก๋พยักหน้า

แม้ว่าโจวเฟินจะไม่พอใจท่าทางที่เซี่ยเจี้ยนโก๋ปฏิบัติต่อหลินหยุน แต่การเป็นสามีภรรยากันมาหลายสิบปี หากไม่มีความรักความผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง เธอก็คงจะไม่มายืนอยู่เป็นเพื่อน เคียงข้างกับเซี่ยเจี้ยนโก๋อยู่ที่ตรงนี้อย่างแน่นอน

ฉู่หยุนหวา ซ่างกวงเย่าสือ กู่เชียนซาน แววตาของทั้งสามคนนี้ ได้กวาดสายตาจ้องมองซึ่งกันและกัน สำหรับหลินหยุนและอีกแปดคนที่เหลือนั้น ไม่ได้เหลือบมองเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าผลงานการแสดงออกของหลินหยุนเมื่อสักครู่จะถือว่าทำให้ทุกคนตกตะลึง แต่ในสายตาของทั้งสามคนนี้แล้ว สิ่งเหล่านั้นยังคงไม่เพียงพอ

การขึ้นเป็นราชาแพทย์ เพียงแค่รักษาโรคผู้ป่วยอย่างเดียวไม่ได้ จำต้องมีวิชาความสามารถที่เหนือกว่าคนรอบข้างด้วย

ฉู่หมิงเฉิงมองไปที่หลินหยุน และยิ้มอย่างเย็นชา “ไอ้หนุ่มน้อย ที่มหาวิทยาลัยการแพทย์หลินโจวนั้น นับว่านายเก่งกาจยอดเยี่ยม! แต่ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อของข้า นายก็คงจะทราบดีว่า ความสามารถเหล่านั้นของนาย ไม่ควรที่จะพูดถึงมันเลยด้วยซ้ำ!"

กู่เซิงยู่มองไปยังหลินหยุนด้วยสีหน้าอันร้ายกาจ สายตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น “หลินหยุน นายเป็นผู้ที่มาทำลายเรื่องสำคัญของข้า ทำให้ข้าต้องอับอายขายหน้าต่อตระกูลเซี่ย ครั้งนี้พ่อของข้าได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี จะต้องแก้แค้นให้ข้าอย่างแน่นอน โดยเหยียบย่ำนายอย่างรุนแรงให้ถึงดับจมดินกันไปเลย!"

มีเพียงแต่ซ่างกวงชิงฉัน ที่สีหน้าท่าทางไม่มีความริษยาและความเย็นชา ซึ่งสายตาที่มองไปยังหลินหยุนกลับแฝงไว้ด้วยความคาดหวังอยู่บ้าง

“หลินหยุน ฉันแปลกใจมากจริงๆ ว่า นายจะสามารถผ่านเข้ารอบไปได้ไกลอีกเท่าไหร่?"

พวกวัยรุ่นท่ามกลางกลุ่มผู้ชมนั้น สายตาของพวกเขาต่างก็จ้องมองกันมาที่ตัวของหลินหยุน นั่นเป็นเพราะ ในกลุ่มผู้เข้าแข่งขันมีเพียงหลินหยุนคนเดียวที่เป็นวัยรุ่น

กรรมการผู้นั้นค่อยๆ หมุนตัว แล้วมองไปที่ฉู่หยุนหวา และตะโกนเสียงดังว่า “ขอเชิญราชาแพทย์!"

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนต่างจับจ้องมาที่ตัวของฉู่หยุนหวา

ผู้อาวุโสท่านนี้อยู่ในชุดสูทสีเทา รูปร่างหน้าตาธรรมดา คิ้วทั้งดกและดำ

ฉู่หยุนหวาเดินเข้ามา โบกมือให้กับผู้ชม และพูดขึ้นว่า “สวัสดีทุกคน!"

“ข้าเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้อยู่ในตำแหน่งนี้มาเป็นเวลาระยะหนึ่งแล้ว แต่ว่าข้ารู้สึกว่ายังคงไม่เพียงพอ ถ้าหากผู้ใดต้องการที่จะขึ้นมานั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ ก็ต้องมาดูกันว่าจะมีความสามารถนั้นหรือไม่”

ฉู่หยุนหวามีท่าทางหยิ่งผยอง แต่ว่า ทุกคนกลับไม่มีทีท่ารังเกียจอะไรเลย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกว่าลักษณะท่าทางแบบนี้ ถึงจะคู่ควรเหมาะสมในการเป็นราชาแพทย์ในยุคสมัยนี้

กรรมการมองไปที่ผู้เข้าร่วมแข่งขันสิบกว่าคน และพูดขึ้นว่า “ทุกท่านเตรียมตัวพร้อมกันแล้ว หรือยัง?"

ไม่มีผู้ใดตอบ กรรมการจึงพูดต่อไปว่า “ในเมื่อต่างก็เตรียมตัวกันพร้อมแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มต้น กันได้เลย!"

ผู้ป่วยห้าคนได้ถูกเจ้าหน้าที่นำตัวเข้ามา เป็นคนชราหนึ่งคนและเด็กหนึ่งคน อีกสามคนเป็นวัยรุ่น โดยเป็นชายหนุ่มสองคนและหญิงสาวหนึ่งคน

โดยผู้ป่วยที่คัดเลือกมาในครั้งนี้ ต่างก็มาจากโรงพยาบาลแต่ละแห่งที่มีชื่อเสียง ซึ่งเป็นผู้ป่วยที่มีอาการของโรคที่ซับซ้อน

การแข่งขันราชาการแพทย์แทบจะเป็นการรวมตัวกันของแพทย์ที่มีความสามารถระดับสูงทั่วทั้งจีน สำหรับพวกผู้ป่วยเหล่านี้ ถือเป็นโอกาสดีมากครั้งหนึ่งในชีวิต

“ถึงตาของข้าแล้ว!" ชายผู้หนึ่งในนั้นที่มีรูปร่างหน้าตาน่าเกรงขาม สีหน้าท่าทางเคร่งขรึมได้เดินเข้ามา

โดยที่ผู้ป่วยเป็นคนชราหนึ่งคนและเด็กหนึ่งคน อีกสามคนเป็นวัยรุ่น โดยเป็นชายหนุ่มสองคนและหญิงสาวหนึ่งคนเหมือนกัน

อาการป่วยก็คล้ายคลึงกับกลุ่มที่หนึ่ง

แต่ว่า ผู้อาวุโสท่านนี้ตรวจอาการไปครู่หนึ่ง สามารถรักษาได้เพียงอาการป่วยของชายหนุ่มสองคนและหญิงสาวหนึ่งคน สำหรับคนชราและเด็กนั้น เขาหมดความสามารถในการรักษา

หลินหยุนมองดูด้วยสายตาที่เย็นชาโดยตลอด มองไปยังผู้ที่เข้ารอบมาพร้อมกับเขาทั้งแปดคน โดยคนสุดท้ายก็ได้ทำการแข่งขันแล้ว แต่เขากลับยังคงอยู่ในสภาพท่าทางที่เมินเฉยไม่หวั่นไหว

แพทย์คนสุดท้ายนี้ เมื่อเปรียบเทียบวิชาการแพทย์กับเจ็ดคนก่อนหน้านี้แล้ว ดูเหมือนว่าจะสูงส่งกว่าเล็กน้อย

ไม่นาน ก็เหลือเพียงเด็กน้อยคนนั้นแล้ว อีกทั้งผู้ป่วยสี่คนแรกนั้น เหมือนว่าจะไม่ได้ทำให้เขาต้องเสียแรงไปมากเท่าไหร่

แต่ว่า ตอนที่เผชิญหน้ากับเด็กน้อยคนสุดท้ายนี้ สีหน้าท่าทางของเขาแสดงออกถึงความระมัดระวังมากพอสมควร

ดูเหมือนว่า อาการป่วยของเด็กคนนี้ ทำให้เขารู้สึกถึงปัญหาความยากลำบาก

ผู้อาวุโสได้สอบถามอย่างละเอียด จากนั้นก็หน้านิ่วคิ้วขมวดไปชั่วครู่ สีหน้าท่าทางเดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์

จนในที่สุด เหมือนว่าเขาจะทุ่มวางเดิมพันทั้งหมด โดยได้ตัดสินใจบางอย่างลงไป

เขาได้หยิบเข็มเงินขนาดเล็กหนึ่งกล่องออกมาจากอ้อมอก และเริ่มฝังเข็มให้กับเด็กน้อยคนนั้น

วิธีและรูปแบบการฝังเข็มของเขา ก็คือวิชาการฝังเข็มปราณไท่ชิงโดยชัดเจน

“นี่คือ วิชาการฝังเข็มปราณไท่ชิง!" ฉู่หยุนหวากับซ่างกวงเย่าสือ รวมถึงกู่เชียนซาน สีหน้าท่าทางแปนเปลี่ยนไปพร้อมกัน

หลินหยุนเดิมทีที่หรี่ตานั่งอยู่ด้านข้าง ก็ลืมตาขึ้นในทันที บางทีคนอื่นอาจจะมองไม่ออก แต่ว่าเขา แค่มองแวบเดียวก็มองออกแล้วว่า คนผู้นี้เรียนรู้วิชาการฝังเข็มปราณไท่ชิง ยังไม่สำเร็จโดยสิ้นเชิง

เขากำลังเสี่ยงที่จะฝังเข็ม!