จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 384

ผู้ป่วยไม่ได้โต้เถียง ทำแค่ยิ้มอย่างเจ็บปวด ไม่มีใครเห็นความโศกเศร้าที่ซ่อนอยู่ในแววตาของเขา

ทุกคนต่างก็จ้องมองเซี่ยหมิงเห้าด้วยความโกรธและโห่ร้องใส่เขา ในฐานะหมดคนหนึ่ง การใช้คำพูดแบบนี้ในการบั่นทอนกำลังใจผู้ป่วย มันจะเกินไปแล้ว！

ท่านหลิวพูดด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจว่า “ไม่ได้ขอให้พวกคุณรักษาอาการของคนไข้ แต่ว่าขอแค่ลดอาการเจ็บปวดของคนไข้ และยืดชีวิตของคนไข้ มันเป็นหน้าที่ในฐานะหมอคนหนึ่ง”

เซี่ยหมิงเห้าถึงได้พูดด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลายว่า “โอ้ ที่แท้ของแบบนี้นี่เอง เจ้าก็พูดตั้งแต่สิ！”

“งั้นข้าขอก่อน！”

เซี่ยหมิงเห้ามองไปยังหลินหยุน เหมือนกำลังขอความคิดเห็นจากเขา

หลินหยุนไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เซี่ยหมิงเห้าจึงพูดไปว่า “เจ้าไม่พูดอะไรถือว่าเจ้ายอมรับแล้วนะ”

พอพูดจบ ก็เดินไปอยู่ตรงหน้าเตียงคนไข้

เซี่ยหมิงเห้าหยิบกล่องใส่เข็มเงินออกมาจากอกเสื้อ ใช้แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อ จากนั้นก็มองไปยังคนรอบๆ แล้วเผยใบหน้าที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ดูให้ดีล่ะ！”

เซี่ยหมิงเห้าร้องออกมาด้วยความมั่นใจ ใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้ของมือขวาในการจับเข็มเงินยาว แล้วแทงเข้าไปยังตับที่อยู่กลางอก

“โรคที่เขาเป็นคือมะเร็งตับ ตับเป็นอวัยวะที่สำคัญที่สุดในการใช้ล้างพิษในร่างกาย เมื่อเกิดความเสียหายกับตับ มีพิษมากมายที่ไม่สามารถขับออกไปได้ ทำให้บวมไปทั้งตัว”

“ข้าฝังเข็มไปยังชีพจรบนตับของเขา เพื่อกระตุ้นการทำงานของตับ ถึงแม้จะไม่สามารถรักษาโรคมะเร็งได้จนหมดสิ้น แต่ก็เพียงพอให้เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกสองเดือน”

เซี่ยหมิงเห้าขยับปากพูด แต่ตรงมือกลับไม่มีการลังเลแม้แต่น้อย

เข็มเงินที่เขาใช้เป็นเข็มพิเศษ ยาวยิ่งกว่าเข็มเงินทั่วไป

เทคนิคที่เขาใช้ก็แปลกมาก แต่ละครั้งที่ขยับ กลับขยับอย่างเชื่องช้ามาก ราวกับว่าตรงหน้ามีกำแพงที่ไร้รูปร่างอยู่ ที่ค่อยห้ามเข็มเงินของเขา

หมอที่อยู่ในสนามต่างก็มีสีหน้าที่มึนงง ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย เทคนิคการฝังเข็มแบบนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน

แต่ว่า ดูเหมือนว่าท่านหลิวกับฉู่หยุนหวาจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง

“นี่มัน การฝังเข็มไท่อีที่หายสาบสูญไปนาน！”

“ไม่ว่าจะเจอกับอะไรก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย รวดเร็วไม่ธรรมดา นี่เป็นอัคนิรุทรที่เป็นหนึ่งในการฝังเข็มไท่อี！”

หลังจากนั้น เซี่ยหมิงเห้าก็เร่งความเร็วขึ้นอย่างน่าตกใจ แต่ว่าพอแทงไปหนึ่งเข็ม ก็ใช้เวลาไปกว่าสิบนาทีถึงค่อยดึงออกมา ระหว่างที่กำลังฝังเข็มอยู่ก็ยิ่งทำให้คนไม่รู้เรื่องเข้าไปใหญ่

ฉู่หยุนหวาพูดด้วยเสียงโทนต่ำว่า “การฝังเข็มไท่อี ช่างเป็นเทคนิคที่ยอดเยี่ยม！”

“นึกไม่ถึงว่า แม้ว่าคนของตระกูลใหญ่การแพทย์แผนจีนจะหยิ่งยโส แต่ว่ากลับมีฝีมือจริงๆ！”

“แค่เทคนิคการฝังเข็มไท่อี คนที่อยู่ในสนาม ก็ไม่มีใครที่จะสามารถเทียบได้！”

พอพูดจบ ฉู่หยุนหวาก็หันไปมองหลินหยุนด้วยความเป็นห่วง

สีหน้าของหลินหยุนยังคงเป็นใบหน้าที่นิ่งสงบ ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความสงบนิ่ง ดูเหมือนจะไม่อยากไปมองเซี่ยหมิงเห้าแม้แต่น้อย

ใบหน้าของชายชราอย่างเซี่ยเจี้ยนโก๋กำลังสั่นไหว มือทั้งสองก็กุมเข้าด้วยกันอย่างหนาแน่น “การฝังเข็มไท่อี！ เป็นการฝังเข็มไท่อีงั้นเหรอ！ คราวนี้หลินหยุนเจอปัญหาแล้ว?”

ในฐานะที่เป็นเกิดในตระกูลเซี่ย ถึงแม้จะไม่ได้เรียนทักษะการแพทย์ของตระกูลเซี่ย แต่เขาก็เข้าใจดีว่าวิชาการฝังเข็มไท่อีอยู่ระดับไหนของตระกูลเซี่ย

นั่นเป็นวิชาการฝังเข็มที่อยู่ในระดับสูงสุด

นึกไม่ถึงว่าเซี่ยหมิงเห้าที่ยังเยาว์วัย จะสามารถเรียนวิชาการฝังเข็มไท่อีได้แล้ว！

ไม่แปลกใจ ที่ตระกูลเซี่ยวางใจให้เซี่ยหมิงเห้าเป็นคนเฝ้าประตู

พอรอไปสักพัก เซี่ยหมิงเห้าก็เก็บเข็มกลับมา จากนั้น ก็ถอนหายใจยาว

“ได้ล่ะ พอผ่านการรักษาจากการฝังเข็มไท่อีของข้า อย่างน้อยๆเจ้าก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกสองเดือน！”

คนป่วยคนนั้นดูตื่นเต้นมาก แถมท่าทางก็ไม่ได้เจ็บปวดเหมือนเมื่อกี้นี้แล้ว ถึงแม้พฤติกรรมของเซี่ยหมิงเห้าจะไม่ดี แต่ทักษะการแพทย์ของเขาก็อยู่ในระดับสูงจริงๆ