จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 414

“ยังต้องพิสูจน์อีกไหมว่าข้างในมีเงินอยู่เท่าไหร่?” หลินหยุนพูดด้วยเสียงเรียบๆ

“ไม่ ไม่จำเป็น!เชิญท่านเข้าไปข้างใน!” บอดี้การ์ดทั้งสองก้มหัวด้วยความเคารพ จินซื่อหรงเป็นคนใหญ่คนโตของหลินโจว ได้ยินมาว่าสนิทกับท่านเจี่ยงในหลินโจวไม่น้อย ถ้าเกิดหลินหยุนเป็นคนที่จินซื่อหรงนับถือจริงๆ บอดี้การ์ดเล็กๆสองคนอย่างพวกเขาไม่กล้ามีเรื่องด้วยอยู่แล้ว!

หลินหยุนเข้าไปในงาน ข้างในงานมีคนอยู่ไม่น้อย มีหลายสิบคน ล้วนแต่งตัวเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ

เห็นได้ชัดว่าขนาดงานประมูลยังไม่เริ่ม ทุกคนต่างก็เริ่มจัดกลุ่มอย่างน้อยสามถึงห้าคนเพื่อพูดคุยกัน

หลินหยุนมองรอบๆงาน เห็นชายหนุ่มยี่สิบต้นๆคนหนึ่งได้ในทันที

ชายหนุ่มคนนั้นไว้ทรงผมสุดหล่อ หน้าม้าปิดคิ้วเอาไว้ ทำให้เขาดูเป็นคนที่มีระดับมาก

ข้างๆชายหนุ่มคนนั้น ก็มีหญิงสาวในชุดสีขาว หญิงสาวได้ไว้ผมยาวทรงม้วนทะเล ดูอ่อนเยาว์และสวยงาม พอมองแล้วดูเหมาะสมกับชายหนุ่มอย่างมาก

ชายหนุ่มคนนี้ก็คือมู่เฉิง

แต่ว่า ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆหลินหยุนกลับไม่คุ้นหน้า เห็นได้ชัดว่า ในตอนที่หลินหยุนรู้จักกับมู่เฉิง ผู้หญิงคนนี้ได้ออกไปจากชีวิตของมู่เฉิงแล้ว

“หรือว่าผู้หญิงที่มู่เฉิงไม่ยอมลืมสักที จะเป็นเธอ?”

ใช่หรือไม่ใช่ แค่ถามก็รู้แล้ว ชาติก่อนตอนที่มู่เฉิงละเมอในความฝัน ไม่รู้ว่าเรียกชื่อของผู้หญิงคนนั้นออกมากี่รอบแล้ว ต่อให้หลินหยุนไม่อยากจำก็ยังเป็นเรื่องที่ยากเลย

มู่เฉิงพาผู้หญิงคนนั้น แล้วพูดคุยกับชายหนุ่มคนอื่นอย่างสนุกสนาน

หลินหยุนแอบเดินไปอยู่ข้างหลังของมู่เฉิง หยิบแก้วไวน์หนึ่งแก้ว แล้วไปยืนอยู่ตรงมุมกำแพง ไม่ได้รีบร้อนที่จะไปทักทายเขา

ยังไงซะ ตอนนี้ตัวเขาสำหรับมู่เฉิง ยังเป็นแค่คนแปลกหน้า

ข้างหน้ามู่เฉิงที่อยู่ไม่ไกลนับ ชายวัยกลางคนที่ดูแข็งแกร่ง กำลังพูดคุยกับคนอีกสามคนด้วยรอยยิ้ม คนคนนั้นก็คือพ่อของมู่เฉิง ประธานของบริษัทมู้่ซื่อกรุ๊ป มู่ชิงซาน

ดูจากท่าทางที่เคารพของทั้งสามคนก็สามารถมองออกว่า พวกเขาล้วนนับถือมู่ชิงซานเป็นอย่างมาก ยังไงซะ ตระกูลมู่ในตอนนี้ ก็เป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของอำเภอจีหมิง

ข้างในเวที พนักงานได้เตรียมตัวจนเสร็จสิ้นแล้ว พนักงานที่รับผิดชอบสถานที่ก็ได้หยิบไมโครโฟนและเริ่มทดสอบเป็นครั้งสุดท้าย

“โหล......โหลๆ......”

ทดสอบสักพัก พอแน่ใจว่าไม่มีปัญหาแล้ว พนักงานที่รับผิดชอบสถานที่ก็หันไปพยักหน้ากับพิธีกรสาวสวยที่สวมชุดกระโปรงยาว

พิธีกรสาวยกกระโปรงขึ้น เดินออกมาด้วยความระมัดระวัง รับไมโครโฟนมา จากนั้นก็พูดด้วยเสียงหวานๆว่า “กราบสวัสดีท่านประธาน และแขกที่มาเยือนทุกท่าน......”

จากนั้นก็เป็นการแนะนำผู้รับผิดชอบของอำเภอ......

หลังจากเปิดกล่าวงานเหมือนทั่วๆไป งานประมูลก็เริ่มต้นขึ้น

วันนี้มีที่ดินอยู่ห้าแห่ง แน่นอนว่า ที่ดินที่ดีที่สุด หรือก็คือราชาประมูลของงาน เป็นโรงเรียนประถมทดลองที่อยู่ตรงข้ามกับอำเภอที่กำลังถูกรื้อถอน

อยู่ใกล้สวนสาธารณะกับโรงแรมประถมปฏิบัติการ แค่คิดก็คงจะจินตนาการถึงศักยภาพของที่ดินผืนนั้นได้ไม่ยาก

ราชาประมูลส่วนใหญ่ล้วนเก็บไว้ท้ายสุด

ของที่เปิดประมูลในช่วงแรกๆล้วนเป็นพวกของเล็กๆน้อยๆ

ความสนใจของหลินหยุน อยู่ที่ตัวของมู่เฉิงโดยตลอด

ผู้หญิงที่อยู่ข้างมู่เฉิงจู่ๆก็กระซิบข้างหูของมู่เฉิง พูดกระซิบว่า “ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำ”

“อืม” มู่เฉิงพยักหน้า ด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน

หลินหยุนมองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่อยู่อีกที่ออกไปพร้อมกับ จึงตามไปอย่างเงียบๆ

คนอื่นมองไม่เห็น แต่ว่าหลินหยุนกลับเห็นได้อย่างชัดเจน ชายหนุ่มคนนั้นเมื่อกี้ได้ส่งสายตาให้กับผู้หญิงที่อยู่กับมู่เฉิง

อีกอย่าง หลินหยุนรู้จักชายหนุ่มคนนั้น เขาก็คือคู่ปรับของตระกูลมู่ คุณชายของบริษัทซี่ไห่กรุ๊ปหวางเจียเฉียง

พอเห็นท่าทางที่ผู้หญิงคนนั้นดูสนิทสนมกับมู่เฉิง ก็น่าจะเป็นแฟนสาวของมู่เฉิง แต่ว่าแฟนสาวของตัวเองกับส่งสายตาให้กับคุณชายของศัตรูของตระกูล ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าจะต้องไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ

หลินหยุนตามผู้หญิงคนนั้นมาจนถึงห้องน้ำ ผู้หญิงได้เข้าไปที่ห้องหน้าหญิง ส่วนหลินหยุนก็เข้าไปที่ห้องน้ำชาย

ด้วยประสาทการได้ยินของหลินหยุน ในสถานที่เสียงปกปิดไม่มิดชิดอย่างห้องน้ำ แม้แต่เสียงหยิบกระดาษทิชชู ขอแค่เขาอยากได้ยิน ก็สามารถเงียบหูฟังได้อย่างชัดเจน

หลินหยุนได้ยินเสียงเปิดประตูจากห้องน้ำตรงข้าม

เป็นเสียงฝีเท้าที่รีบร้อน เสียงการเดินของฝีเท้าดูหนักแน่น ไม่ใช่เสียงเดินของผู้หญิง

“ราคาขั้นต่ำของที่ดินผืนนี้คือสิบล้าน ทุกครั้งที่ประมูลจะต้องไม่น้อยกว่าหนึ่งแสน”

“ดิฉันขอประกาศ เริ่มการประมูลได้”

เสียงที่พิธีกรสาวพูดออกมาดูสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าแม้แต่เธอเองก็ตื่นเต้นไปด้วย

หลังจากที่สิ้นเสียงประกาศของพิธีกรสาว

ชายรูปร่างผอมสูงที่ใส่แว่นก็ยกป้ายในมือขึ้นมาทันที “สิบเอ็ดล้าน!”

“สิบห้าล้าน!”

“สิบหกล้าน!”

“สิบแปดล้าน!”

ในห้องโถง เต็มไปด้วยเสียงของผู้เข้าการประมูล มีทั้งเสียงตกใจและเสียงถอนหายใจของคนบางคนปะปนกันไป

แต่ว่า คนที่เสนอราคาในตอนนี้ล้วนเป็นบริษัทเล็กๆ บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทมู้่ซื่อกรุ๊ปกับบริษัทซี่ไห่กรุ๊ป มองดูสถานการณ์ด้วยความใจเย็นอยู่ตลอด

มีออร่าปล่อยออกมาราวกับว่าโลกนี้อยู่ในการควบคุมของฉัน

สุดท้าย ในตอนที่ราคาพุ่งไปถึงยี่สิบหกล้านกับอีกห้าแสน ผู้เข้าร่วมการประมูลก็น้อยลงไปเรื่อยๆ เหลือแค่สองสามคนที่กำลังแข่งขันกันอยู่

แต่ว่า ราคาที่เพิ่มแต่ละครั้งก็เป็นแค่หนึ่งแสนถึงสองแสน ไม่เหมือนกับเมื่อกี้ ที่เพิ่มทีหนึ่งเป็นล้าน

ในเวลานี้เอง มู่เฉิงก็เริ่มนั่งไม่สุข กระซิบถามว่า “พ่อ พวกเราเสนอราคากันเถอะ!”

มู่ชิงซานมองไปยังบริษัทซี่ไห่กรุ๊ปแวบหนึ่ง ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ต้องรีบร้อน หวางซี่ไห่ยังไม่ได้เสนอราคาเลย!”

ฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มผอมสูงที่สวมชุดสูทสีดำ หรือก็คือประธานของบริษัทซี่ไห่กรุ๊ปหวางซี่ไห่ เขาเองก็กำลังจ้องมองมู่ชิงซาน

ทั้งสองต่างก็สบตากัน ราวกับว่ามีประกายไฟเกิดขึ้นบนอากาศ

หวางซี่ไห่หันไปพูดกับชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆว่า “เจียเฉียง เจ้าจิ้งจอกเฒ่าอย่างมู่ชิงซานถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว จะต้องรอให้พวกเราเสนอราคาออกมาก่อนอย่างแน่นอน? แกเสนอราคาไปที่สามสิบล้าน!”