จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 525

หวางซูเฟินและฉินหลันต่างก็ไม่พูดอะไร

หลินหยุนแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นฝีมือตระกูลส้งใช่ไหม?”

หวางซูเฟินและฉินหลันก็ยังไม่พูดอะไรเช่นเดิม

“พวกคุณก็สงสัยตระกูลส้ง แต่ว่ายังหาหลักฐานไม่ได้ใช่หรือเปล่า?” หลินหยุนสักถามต่อไป

ฉินหลันเหลือบตามองหลินหยุนแวบเดียว แล้วพูดว่า “ตระกูลส้งน่าสงสัยที่สุด แต่ว่า ตระกูลส้งไม่มีทางที่จะให้พวกเราหาหลักฐานพบได้หรอก”

“ฉันได้ปรึกษากับผู้อำนวยการแล้ว จึงตัดสินใจซ่อนตัวไว้ชั่วคราวก่อน ถ้าเป็นแผนชั่วร้ายของตระกูลส้งที่สร้างสถานการณ์อุบัติเหตุรถชนครั้งนี้จริงละก็ งั้นพวกเขาก็คงจะต้องเตรียมแผนการรับมือตามมาอีกอย่างแน่นอน อีกทั้งหลังจากที่หลบซ่อนตัวไว้แล้ว ต่อให้ตระกูลส้งรู้ว่าพวกเรายังไม่ตาย ก็ไม่มีทางที่จะลงมือซ้ำอีกครั้งหรอก”

หลินหยุนพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้นหรอก”

“พรุ่งนี้ ตระกูลส้งก็จะหายสาบสูญไปตลอดกาล”

น้ำเสียงของหลินหยุนแฝงไปด้วยความหนาวเหน็บที่บาดเข้าถึงกระดูก ราวกับเป็นเสียงสาปแช่งที่ผุดขึ้นมาจากขุมนรก

พูดจบ เขาก็หันหลังจากไป

หวางซูเฟินก็สะดุ้งตกใจ รีบพูดตะคอกว่า “ไอ้หนู แกกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!”

หลินหยุนหยุดชะงักทันที ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงไม่ต้องไปสนใจ แต่หวางซูเฟินไม่เหมือนคนอื่น หลินหยุนไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟัง

หวางซูเฟินจ้องตาถลนใส่หลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “แกคิดจะทำอะไร?”

“คิดจะบุกไปฆ่าล้างโคตรตระกูลส้ง? หรือคิดจะฆ่าคนปิดปากล่ะ!”

หลินหยุนไม่พูดจาอะไร แหงนหน้าขึ้นเล็กน้อย

“ฉันรู้ว่าแกสู้เก่ง แต่ที่นี่เป็นประเทศจีน เป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมาย ถ้าแกกล้าที่จะ บุกขึ้นไปฆ่าล้างโคตรตระกูลส้งละก็ พรุ่งนี้ก็จะต้องถูกประกาศจับไปทั่วประเทศอย่างแน่นอน”

“ต่อให้แกเก่งกาจขนาดไหน หรือจะสู้ชนะปืนได้ไหม? สู้ชนะพวกเครื่องบินปืนใหญ่ได้ไหม?”

หวางซูเฟินพูดตะคอกด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่า เธอดูออกแล้วว่าหลินหยุนกำลังคิดจะทำอะไร

หลินหยุนเข้าใจดีว่า แม่แก่กำลังเป็นห่วงเขา

แต่ว่า แม่แก่ก็ดูเหมือนจะดูถูกเขามากไปแล้ว

ถึงแม้ตอนนี้หลินหยุนยังไม่แกร่งพอถึงขนาดที่แข็งขืนสู้รบกับกองทัพทหารก็จริง แต่เพียงแค่ป้องกันตัวเองให้ปลอดภัยคงไม่ใช่เป็นปัญหาอะไรเลย นอกเสียจากว่าทางการกล้าที่จะใช้พวกระเบิดปรมาณู ขีปนาวุธ ที่เป็นอาวุธทำลายล้างสูง แล้วกราดยิงใส่พื้นที่ที่ตัวเองยืนอยู่

แต่ว่า เมื่อเผชิญหน้ากับการอบรมสั่งสอนของหวางซูเฟินแล้ว หลินหยุนกลับไม่กล้าที่จะต่อล้อต่อเถียงเลย ได้แต่เชื่อฟังแต่โดยดี ต่อให้เขาเป็นถึงมหากษัตริย์ชางฉองที่มีอำนาจอิทธิพลเหนือโลกต่างๆจำนวนนับหมื่นนับแสนก็ตาม ถ้าอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ตัวเองแล้ว ก็ยังมีสถานภาพเป็นลูกชายคนหนึ่งเท่านั้น

ฉินหลันเห็นว่าหลินหยุนไม่พูดจาอะไร ก็เป็นห่วงว่าคำพูดของหวางซูเฟินจะรุนแรงเกินไป จนทำให้หลินหยุนเสียใจ

อย่างน้อย หลินหยุนก็ยังเป็นห่วงพวกเธอ

อีกทั้ง หลินหยุนก็ยังเป็นผู้มีพระคุณสำหรับพวกเธอด้วย

“หลินหยุน ผู้อำนวยการก็แค่หวังดีกับคุณนะ เรื่องนี้ ไม่ใช่อาศัยแต่ใช้กำลังมาแก้ไขปัญหานะ! คุณน่าจะใจเย็นลงมากกว่านี้ก่อน เรื่องนี้คุณยังไม่ต้องยุ่งก่อน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันและผู้อำนวยการจัดการเองเถอะ!”

หลินหยุนมองไปยังฉินหลัน แล้วถามว่า “พวกคุณคิดจะจัดการยังไงล่ะ?”

ฉินหลันคิดดูแล้ว ก็พูดว่า “พวกเราคิดหาทางไปหาคนขับรถบรรทุกสินค้าคันนั้นก่อน ขอเพียงให้เขายอมรับสารภาพ ตระกูลส้งก็หนีไม่พ้นอย่างแน่นอน”

“เกรงว่าตอนนี้คนขับรถคนนั้น คงตายไปแล้วล่ะ” หลินหยุนพูด

“เรื่องอย่างอื่น ฉันยอมเชื่อฟังพวกคุณ แต่คราวนี้ พวกคุณจำเป็นที่จะต้องฟังฉันบ้าง!” หลินหยุนพูดอย่างแข็งกร้าว

“พอแล้ว!” หวางซูเฟินตะคอกเสียงดังขึ้นมาทันที “เจ้าหนู ถึงแม้แกมีบุญคุณกับพวกเรา แต่นี่เป็นเรื่องของพวกเราเอง พูดไปแล้วแกก็เป็นเพียงคนนอกคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรมายุ่ง เรื่องภายในของบริษัทตงหวาง กรุ๊ปของพวกเราด้วย!”

“เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องมายุ่งด้วย บุญคุณที่คุณมีต่อบริษัทตงหวาง กรุ๊ปของพวกเรา ฉันจะหาทางตอบแทนให้ แต่ว่า ต่อไปนี้คุณกับพวกเราบริษัทตงหวาง กรุ๊ปจะไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น ต่อจากนี้ไป บริษัทตงหวาง กรุ๊ปจะไม่ต้อนรับคุณอีกแล้ว!”

สีหน้าของหวางซูเฟินเยือกเย็น น้ำเสียงไร้ความปรานี

สายตาของฉินหลันรู้สึกสงสารเห็นใจ คิดอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมา

หลินหยุนยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดว่า “เป็นคนนอกคนหนึ่งเหรอ ไม่ต้อนรับฉันเหรอ?”

“ดี ต่อจากนี้ไป คุณคือคุณ ฉันคือฉัน ฉันกับพวกคุณบริษัทตงหวาง กรุ๊ป ต่างเดินกันคนละทาง!”

“ฉันจะทำอะไร ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณบริษัทตงหวาง กรุ๊ปทั้งสิ้น!”

พูดจบ หลินหยุนก็หันหลังเดินจากไป